Rocznik Administracji i Prawa rok IX 2009 - Wyższa Szkoła Humanitas

Grzegorz Łaszczyca. Zakres podmiotowy postanowień...blicznej (w zakresie, w jakim rozstrzygają indywidualne sprawy poprzez wydaniedecyzji administracyjnej). W przypadku natomiast, gdy organem wyższego stopniajest organ monokratyczny, przyjąć trzeba, że to on staje się zdolny do wydaniapostanowienia w kwestii wyłączenia przewodniczącego organu kolegialnegoniższego stopnia.2.2.3. Kierujący rozprawąKodeks wprost przyznaje kierującemu rozprawą zdolność do wydania trzechpostaci postanowień: w kwestii odroczenia rozprawy (art. 94 § 2), o wydaleniuz miejsca rozprawy oraz o ukaraniu grzywną za niewłaściwe zachowanie sięw czasie rozprawy (art. 96). Istotnym problemem kierownictwa procesowego stajesię natomiast pytanie o dopuszczalność wydawania przez kierującego rozprawąinnych, niż wyżej wymienione, postanowień administracyjnych. Zagadnienie toma wymiar złożony. Co do zasady, wykluczyć należy bowiem możliwość wydawaniapostanowień zaskarżalnych i wykazujących pośredni związek z czynnościamirozprawy administracyjnej (np. fakultatywne zawieszenie postępowaniaadministracyjnego, także w sytuacji, gdy strona wystąpi o to na rozprawie, odmowaprzywrócenia terminu do wykonania określonej czynności procesowej).Pozostaje natomiast problem podjęcia niektórych postaci postanowień niezaskarżalnych,a nadto bezpośrednio uwarunkowanych czynnościami rozprawy. Chodzitu w szczególności o: postanowienia dowodowe (dotyczące przeprowadzeniadowodu – art. 77 § 2), w sytuacji gdy potrzeba przeprowadzenia określonego dowoduokaże się niezbędna na rozprawie (jednocześnie możliwa), postanowieniew sprawie odroczenia wydania decyzji i wyznaczenia stronom terminu do zawarciaugody (art. 116 § 1) oraz postanowienie w kwestii zezwolenia na dołączenie doprotokołu rozprawy zeznania na piśmie oraz innych dokumentów mających znaczeniedla sprawy (art. 70). Wydaje się, iż w takich przypadkach – uzasadnionychwzględami natury funkcjonalnej – wydanie rozstrzygnięcia procesowego przezkierującego rozprawą jest dopuszczalne.Przepis art. 93 k.p.a. ustanawia dwie reguły kierownictwa rozprawą, różnicującje w zależności od charakteru organu administracyjnego co do składuosobowego. Pierwsza dotyczy organu monokratycznego. Rozprawą kieruje tupracownik organu, przed którym toczy się postępowanie, wyznaczony do przeprowadzeniarozprawy. Czynności wyznaczenia (inaczej upoważnienia) dokonujeorgan. Nie wymaga ona zachowania szczególnej formy9. Nie jest zwłaszczakonieczna forma niezaskarżalnego postanowienia. Niezbędna jest natomiast jejjednoznaczna treść, wskazująca konkretnego pracownika do przeprowadzeniaokreślonej rozprawy administracyjnej. Mimo kategorycznego brzmienia przepisuco do „wyznaczonego pracownika”, brak jest przeszkód, by rozprawą kierowałorgan administracyjny (osoba pełniąca funkcję organu). Rezygnuje on9 A. Wróbel [w:] M. Jaśkowska, A. Wróbel, Kodeks postępowania administracyjnego…, s. 519.45