13.07.2015 Views

Szeregi. Funkcja wykładnicza zmiennej zespolonej.

Szeregi. Funkcja wykładnicza zmiennej zespolonej.

Szeregi. Funkcja wykładnicza zmiennej zespolonej.

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

c○ MIM UW, 2010/11 55Szereg ∑ ∞n=1 z σ(n) spełnia więc warunek Cauchy’ego, tzn. jest zbieżny.Ponadto, dla wszystkich n ≥ n 0 jest∣n∑j=1k(n) ∣∑ ∣∣∣z j − z σ(j) ≤ ∑|z n | < εj=1j≥n 0a więc granica ciągu s n = z 1 + · · · + z n i granica wskazanego wyżej podciągu (o numerachk(n)) sum częściowych szeregu ∑ z σ(n) różnią się co najwyżej o ε. Z dowolności ε wynikazatem, że obie wspomniane granice są równe, a więc sumy obu szeregów są równe. Tokończy cały dowód. □Założenie bezwzględnej zbieżności w ostatnim twierdzeniu jest istotne. Bez niego tezanie zachodzi. Co więcej, ma miejsce następujący zaskakujący fakt.Twierdzenie 4.39 (Riemann). Jeśli (a n ) ⊂ R i szereg ∑ a n jest warunkowo (ale nie bezwzględnie!)zbieżny, to dla każdej liczby rzeczywistej x istnieje taka bijekcja σ : N → N,że∞∑a σ(n) = xn=1Dowód. Opiszemy dowód słowami, gdyż dzięki temu będzie bardziej zrozumiały. ZainteresowanyCzytelnik zdoła samodzielnie uzupełnić drobne szczegóły.Nietrudno zauważyć, że szereg ∑ a n ma nieskończenie wiele wyrazów dodatnich inieskończenie wiele wyrazów ujemnych, gdyż w przeciwnym razie wszystkie wyrazy odostatecznie dużych numerach byłyby tego samego znaku, a więc ∑ a n byłby nie tylkozbieżny, ale i bezwzględnie zbieżny.Niech n 1 < n 2 < n 3 < . . . będą kolejnymi numerami wyrazów ujemnych, a k 1 < k 2 x. Kładziemy σ(1) = k 1 ,σ(2) = k 2 , . . . , σ(m) = k m . Następnie zmniejszamy uzyskaną sumę, korzystając z ujemnychwyrazów szeregu: wybieramy najmniejszą liczbę s taką, żej=1a k1 + · · · + a km + a n1 + · · · + a ns < xPrzyjmujemy teraz σ(m + 1) = n 1 , σ(m + 2) = n 2 , . . . , σ(m + s) = k s . Zarówno m, jak i s,są dobrze określone, gdyż szeregi wyrazów dodatnich i wyrazów ujemnych są rozbieżne.Niech m 1 = m, m 2 = m + s.Załóżmy teraz, że wykonaliśmy N podobnych kroków, definiując σ(j) dla wszystkichj ≤ m N , gdzie m N ≥ N. Wyrazy o numerach ≤ m N są już wykorzystane, a wyrazy onumerach > m N — jeszcze dostępne. Załóżmy także, że (1) jeśli N jest nieparzyste, toS mN = ∑a σ(j) > x,j≤m N

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!