Gök Tanrı İnancının Bilinmeyenleri-Günnur Yücekal Arpacı

Bu âyin, durumun değerlendirilmesi için yapılan bir tanrısal
tiyatro gösterisidir. Bu ilahi tiyatroda ya Kam'm ruhu
cezbe ile bedeninden ayrılarak başka dünyaya gider ve orada
ruhlarla istişare ederek geri dönüp elde ettiği bilgileri kişilerle
paylaşır ya da ruhlar, Kam'ın içine girerek ona esin
verir ve cezbe halindeki Kam, onların verdiği öğüdü, onların
sesiyle aktarır.
Kam denge ve uyumu özler. Her şeyin çevresel, iklimsel,
biyolojik ve çoğu kez toplumsal dengelerin alt üst olduğu
yerlerdeki dengeyi yeniden sağlamak için sahneye çıkar,
doğru yolu ve doğru çareleri bulur. Kam düzenlediği ayinlerle
etrafma yeniden yapılanmaları için güç sağlar. Erhan
Tuna, Kam'm bu bağlamda yaptığı ayinlerini şu sözlerle tanımlamıştır:
"Oturumlar, özellikle Kamların gösteriyi hiç görülmemiş mimiklerle;
bedensel hünerlerle, etkileyici sözler, şiirler ve ilahilerle ve
el çabukluklarıyla süslemeleri halinde daha da değer kazanırlar. Bu
oturumlar, tüfek çakmaklarıyla kıvılcımlar çıkararak şimşekler elde
edilen, düğümlerin kendiliğinden çözüldüğü doğaüstü bir tiyatro
sahnesidir. Bu tiyatroda insanlar içinde bulundukları sorunla her
yönüyle ve boyutuyla yüzleşirler. Kendi sorunlarının kökenini, nedenini
ve bu sorundan kurtulma sürecini bir bir dışardan izlemek
imkânını bulurlar. "8
Kam, bu dünyada, ruhânî yardımcılarla ve Ata ruhları
ile kurduğu ilişkiler sonucu kazandığı gücü veya bilgiyi
başkaları için kullanmaya adar. Ata ruhu ile irtibata geçip
askere güç verir, değişken olmayan, gerçek bilgilere -sezgi
ile- ulaşıp, bu bilgiler ile hasta tedavisi, gelecekten haber
alma, mesele çözme gibi işlerle uğraşırlar. Kamlar, tam anlamıyla
göğün, yeryüzüne ulaşan sesidir. İrtibatın koptuğu ve
8 (Erhan Tuna, Şamanlık ve Oyunculuk, Okyanus Yayıncılık, İstanbul, 2000)