Hikayeler_Designed

Bir gün bu yaşlı amca elinde bir kutuyla gelmiş dükkâna.
“Bak ben bir yere gidiyorum. Eğer üç ay içerisinde dönmezsem
bu kutu senindir, istediğin gibi kullan demiş. Ahmet
kutuyu almış, odasında bir yere koymuş. üç ay geçmiş, dört ay
geçmiş, altı ay geçmiş amca hâlâ gelmemiş. Sonunda Ahmet
kutuyu açmaya karar vermiş. Bakmış içinde, elmaslar, mücevherler,
altınlar, bir sürü de para varmış. Ne yapacağını şaşırmış.
Hemen patronuna gidip durumu anlatmış. Patronu da
artık o kutunun kendisinin olduğunu istediği gibi kullanabileceğini
söylemiş. Bir de öneride bulunmuş.
‐ Bak sen bu işi iyice öğrendin. Gel sana bir kuyumcu dükkânı
açalım. Gül gibi geçinip gidersin. Hemen dükkânı açmışlar.
Ahmet almış başını yürümüş. Ev, araba, yat, kat... Zengin
olmuş kısacası.
Bir gün dükkâna bir anne‐kız gelmiş. Kızdan hoşlanmış
Ahmet. Zamanla görüşmeye başlamışlar, derken nişanlanmışlar.
Düğün vakti gelmiş.
Davetiyeler hazırlanırken kız, valiyi de çağıralım demiş.
Ahmet kabul etmemiş. “Nasıl olur!” demiş kız, “Biz bu şehrin
ileri gelenlerindeniz, valiyi çağırmasak olur mu?”
Ahmet yine kabul etmemiş. Kız ısrarla neden böyle davrandığını
sorduğunda anlatmış olanları Ahmet. Sorunun bu
şekilde çözülmeyeceğini söylemiş kız. Biz çağıralım, o yaptığından
utansın demiş ve ona da bir davetiye yazmışlar.
Düğün günü gelmiş çatmış. Davetliler tek tek gelirken
heyecan içindeymiş Ahmet. Nihat’ın gelip gelmeyeceğini düşünüyormuş.
Derken eşiyle kapıda görünmüş Nihat. Ahmet,
ilk başlarda göz göze gelmemeye çalışmış. Nihat ne yana gitse
öbür tarafa kaçıyormuş. Ahmet.
Dayanamamış birden piste çıkmış, almış mikrofonu eline,
başlamış anlatmaya:
31
“Zamanında benim durumum iyiyken sevgili valimiz
Nihat Bey’le aynı okulda okuyorduk. O zamanlar Nihat beyin
durumu bu kadar iyi değildi. Nihatʹı evime aldım. Yemedim
yedirdim, giymedim giydirdim. Sevdiğim kızı bile ona verdim.
Bir gün benim durumum kötüleşti. Elimde avucumda ne varsa
kaybettim. O kadar zor durumdaydım ki Nihatʹa yardim
istemeye gittim. Ama o beni tanımadığını söyledi, kovdurdu.
Oradan çıkıp eşinin yanına gittim. Ama o kapıda benim olduğumu
bildiği halde kapıyı açmadı. Şok olmuştum. Dışarıya
çıkıp kendime gelmeye çalıştığım anda bir amcayla karsılaştım.
Sağ olsun bana bir iş, yatacak bir yer verdi. Orada çalışırken
çevrem genişledi. Başka bir amcayla tanıştım. Gel zaman
git zaman o amca elinde bir kutuyla geldi yanıma. Bir
yere gideceğini üç ay içerisinde dönmezse kutunun benim
olacağını söyledi. Gelmedi. Kutuyu açtım. İçinde beni bugünlere
getiren yüklü eşyalarla ve paralarla karsılaştım. Sonra
kendime bir kuyumcu dükkanı açtım. Orada sevgili nişanlımla
tanıştım.. ve evleniyorum. Anlattıklarım yalansa yalan desin
Nihat bey.” demiş ve bırakmış mikrofonu.
Herkes şaşkınlık içinde Nihat Bey’e dönmüş. Acıyarak
bakmışlar bir Ahmetʹe, bir Nihatʹa. Nihat bir cevap vermek
zorunda kalmış. Almış mikrofonu. Başlamış anlatmaya:
“Evet Ahmetʹin söylediklerinin hepsi doğrudur. Yalan
diyemem. Zamanında bana çok yardim etti, hakkını ödeyemem.
Sağ olsun benim mutlu bir evlilik yapmama öncülük
etti; ama zamanında eşimi sevdiğini bilmiyordum. Durumunun
kötüye gittiğini, bir gün bana geleceğini biliyordum. Hep
o günü bekledim. Ve sonunda geldi. Onu kapıdan kovdurdum
doğrudur. Ama neden kovdurdum: eğer ben o zaman ona
yardım etseydim gururuna yediremeyecekti. Belki de bir süre
sonra intihar edecekti. İyi bir arkadaşımı kaybetmek istemem
asla. Oradan çıktıktan sonra direkt eşime gideceğini biliyor‐
32