You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Unutma! Zaman hiç kimse için durmaz. Geçmiş zaman<br />
tarihtir. Gelecek zaman sırlar, mechullerle dolu.<br />
Sadece şu an sana verilen gerçek bir armağandır.<br />
Bu hafta dostluk haftası olsun. Arkadaşlar bulunmaz mücevherlerdir.<br />
Bizi üzerler, cesaretlendirirler ve zaman zaman<br />
avuturlar. Kalplerini bize açarlar. Arkadaşlarına, onları sevdiğini<br />
göster.<br />
Arkadaşlık mesajını herkese gönder, cevap alırsan bütün<br />
hayatın için bir dostun bulunduğunu anlarsın.<br />
Onlara ne kadar çok ihtiyacın olduğunu ve senin için ne<br />
kadar önemli olduklarını dikkatle denersen görürsün....<br />
Ahmet Kabaklı’nın Türkiye Gazetesindeki köşesinden<br />
alınmıştır...<br />
BALON<br />
Küçük çocuk, baloncuyu büyülenmiş gibi takip ederken,<br />
şaşkınlığını gizleyemiyordu. Onu hayrete düşüren şey, ʺBizim<br />
eve bile sığmazʺ dediği o güzelim balonların adamı nasıl<br />
havaya kaldırmadığı idi.<br />
Baloncu dinlenmek için durakladığında o da duruyor ve<br />
sonra yine takibe koyuluyordu. Bir ara adamın kendisine<br />
baktığını fark ederek ona doğru yaklaştı ve bütün cesaretini<br />
toplayarak:<br />
‐ Baloncu amca, dedi. Biliyor musun benim hiç balonum<br />
olmadı. Adam çocuğu söyle bir süzdükten sonra:<br />
‐ Paran var mı? diye sordu. sen onu söyle.<br />
‐ Bayramda vardı, diye atıldı çocuk, önümüzdeki bayram<br />
yine olacak.<br />
‐ Öyleyse bayramda gel, dedi adam. Acelem yok, ben beklerim.<br />
Çocuk sessizce geri döndü. O ana kadar balonlardan<br />
ayırmadığı gözleri dolu dolu olmuş, yürümeye bile mecali<br />
kalmamıştı. Bir kaç adım attıktan sonra elinde olmadan tekrar<br />
onlara baktığında, gördüklerine inanamadı.<br />
Balonlar, her nasılsa adamın elinden kurtulmuş ve yol<br />
kenarındaki büyük bir akasya ağacının dallarına takılmıştı.<br />
Çocuk, olup bitenleri büyük bir merakla takip ederken, baloncu<br />
ona doğru dönerek:<br />
‐ Küçük, diye seslendi. Balonları ağaçtan kurtarırsan birini<br />
sana veririm. Yapılan teklif, yavrucağın aklını başından almıştı.<br />
Koşarak ağacın altına doğru yöneldi ve ayakkabılarını aceleyle<br />
fırlatıp tırmanmaya başladı. Hedefine adım adım yaklaşırken<br />
duyduğu heyecan, bacaklarını kanatan akasya dikenlerinin<br />
acısını hissettirmiyordu. Sincap çevikliğiyle balonlara<br />
ulaştığında bir müddet onları seyretti ve dallara dolanan ipi<br />
çözerek baloncuya sarkıttı. Ancak balonlardan birisi iyice sıkıştığından<br />
diğerlerinden ayrılmış ve ağaçta kalmıştı. Çocuk onu<br />
kurtarmaya kalkışsa, dikenlerden patlayacağını çok iyi biliyordu.<br />
İster istemez balonu yerinde bırakıp aşağıya indi ve adama<br />
dönerek:<br />
‐ Birini bana verecektiniz, dedi. Hangisi o?<br />
Adam elini tersiyle burnunu sildikten sonra:<br />
‐ Seninki ağaçta kaldı evlat, dedi. İstersen çık al.<br />
Çocuk bu sefer ayakta bile duramadı. Kaldırım kenarına<br />
oturup baloncunun uzaklaşmasını bekledikten sonra, dallar<br />
arasında parlayan balona uzun uzun bakarak:<br />
ʺOlsunʺ, diye mırıldandı. ʺOlsun.ʺ Ağacın üzerinde kalsa<br />
da, bir balonum var ya artık..<br />
139<br />
140
Change language