Hikayeler_Designed

ACILARI KUMA, İYİLİKLERİ
TAŞA YAZALIM!
İki arkadaş çölde yürümektedirler. Yolculuğun bir noktasında
bir tartışma olur ve biri diğerine tokat atar.
Tokadı yiyenin canı acır; ama bir şey söylemeden kuma
şöyle yazar:
“BUGÜN EN İYİ ARKADAŞIM BENİ TOKATLADI!”
Bir vahaya gelene kadar yürümeye devam ederler ve orada
suya girmeye karar verirler. Tokadı yiyen bataklığa saplanır
ve boğulmak üzereyken arkadaşı kurtarır. Tam boğulmak
üzereyken kurtarıldıktan hemen sonra bir taşa şöyle yazar:
“BUGÜN EN İYİ ARKADAŞIM HAYATIMI KURTAR‐
DI!” Tokadı atan ve hayat kurtaran sorar:
“Canını yaktığımda kuma yazdın, neden şimdi taşa?”
Diğeri cevaplar: “Birisi canımızı yaktığında kuma yazmalıyız
ki, bağışlama rüzgarı onu silebilsin; ama biri bizim için iyi
bir şey yaparsa taşa kazımalıyız ki, hiçbir rüzgar onu silemesin.”
AFFETMEMENİN DAYANILMAZ AĞIRLIĞI
(Affetmek kendimize yaptığımız en büyük iyiliktir.)
Bir lise öğretmeni günün birinde derste öğrencilerine bir
teklifte bulunur: “Bir hayat deneyimine katılmak ister misiniz?”
Öğrenciler çok sevdikleri hocalarının bu teklifini tereddütsüz
kabul ederler. “O zaman” der öğretmen. “Bundan sonra
ne dersem yapacağınıza da söz verin.” Öğrenciler bunu da
yaparlar. “Şimdi yarınki ödevinize hazır olun. Yarın hepiniz
birer plastik torba ve beşer kilo patates getireceksiniz!”
Öğrenciler, bu işten pek birşey anlamamışlardır. Ama,
ertesi sabah hepsinin sıralarının üzerinde patatesler ve torbalar
hazırdır. Kendisine meraklı gözlerle bakan öğrencilerine şöyle
der öğretmen:
“Şimdi, bugüne dek affetmeyi istemediğiniz her kişi için
bir patates alın, o kişinin adını o patatesin üzerine yazıp
torbanın içine koyun.”
Bazı öğrenciler torbalarına üçer–beşer tane patates koyarken,
bazılarının torbası neredeyse ağzına kadar dolmuştur.
Öğretmen, kendisine “Peki şimdi ne olacak?” der gibi
bakan öğrencilerine ikinci açıklamasını yapar:
“Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin, bu torbaları
yanınızda taşıyacaksınız. Yattığınız yatakta, bindiğiniz otobüste,
okuldayken sıranızın üstünde.. hep yanınızda olacaklar.”
Aradan bir hafta geçmiştir. Hocaları sınıfa girer girmez,
denileni yapmış olan öğrenciler şikayete başlarlar:
– “Hocam, bu kadar ağır torbayı her yere taşımak çok zor.”
– “Hocam, patatesler kokmaya başladı. Vallahi, insanlar
tuhaf gözlerle bakıyorlar bana artık.”
57
58