หลากมุมมอง ชายแดนใต้

ส าหรับชีวิตของนาฮานไม่ได้ผิดแผกไปจากกลุ่มคนเหล่านั้น ต่างแต่วิถีอาชีพของ
นาฮานเริ่มต้นที่แพปลาเมื่อออกจากบ้านตั้งแต่อายุ 12 ปี นาฮานรับจ้างปอกกุ้ง คัดปลา
และขนของในตลาดเรื่อยมา จนกระทั่งอายุ 40 ปี นาฮานจึงออกทะเลเป็นตังเกเรืออวน
พออายุ 43 ปี สามารถซื้อหาเรือบดล าเล็ก ๆ ออกท ามาหากินอย่างอิสระและใช้ชีวิตอย่าง
สุขสงบ ดังการบรรยายผ่านสายตาของผู้เล่าเรื่องว่า
ทุกวันนาฮาน ดุลละจะพายเรือล าน้อยของเขาเข้าไปตามล าคลองในเวลาน้ าใกล้
ขึ้นพร้อมกับดักปู เมื่อถึงท าเลที่เหมาะตา เขาจะเสียบเนื้อปลาเน่าเข้ากับปลายไม้ในตาข่าย
แล้วปักลงในดินเลน เขาท ามันพร้อมกับราวสิบกว่าอัน จากนั้นเขาก็จะหลบเข้าที่ร่มนั่งทอด
หุ่ยคอยจับจ้องเสาไม้ที่ปัก เวลาใดที่เห็นเสาไม้สั่นไหวเขาจะรู้สึกเหมือนหัวใจก าลังพองโต
จนแทบระเบิดให้ได้” (ธงชัย สุรการ. 2523-2524. หน้า 91)
นาฮาน ดุลละ มีชีวิตที่เป็นสุขได้เพียงสองปี ปูปลาเริ่มหายไปจากแหล่งน้ า เขาจับ
ปลาได้น้อยลงทุกวัน ๆ และท ามาหากินยากขึ้นทุกทีเพราะกระบวนการพัฒนาแบบทุนนิยม
รุกไล่เข้ามาถึงชายฝั่งและแม่น้ าล าคลอง อาชีพประมงพื้นบ้านไม่สามารถเลี้ยงตัวเองได้
อย่างเพียงพออีกต่อไป นาฮานจ าต้องขายเรือบดและวิ่งตามกระแสทุนนิยมไปอย่างไม่มี
ทางเลือก เขาเปลี่ยนจากอาชีพที่เคยพึ่งพิงทรัพยากรธรรมชาติมาเป็นการท าลายธรรมชาติ
โดยหันมาตัดไม้ส่งพ่อค้าหลุมถ่านเหมือนคนอื่น ๆ เพราะคนจนอย่างนาฮานมีโอกาสเข้าถึง
ทรัพยากรได้เพียงแค่นี้ ป่าโกงกางถูกท าลายอย่างรวดเร็วจนไม่เหลือสภาพป่า นาฮานต้อง
กลับมารับจ้างขนของที่ท่าเทียบเรือแห่งเดิม ชีวิตของนาฮานถอยหลังกลับมาเหมือนก่อน
เขาสูญเสียความสงบสุขในชีวิตตั้งแต่วันที่ขายเรือบดไป ดังเสียงเล่าผ่านมุมมองต่อตนเอง
ของนาฮานว่า
นาฮาน ดุลละ ขายเรือบดเล็กของเขาไปด้วยความห่อเหี่ยว มันรู้สึกเหมือนกับว่า
เขาได้ขายความเป็นอิสระของเขาไปด้วย นาฮาน ดุลละ เหน็บมีดหน้าด้ามคมลุยดินเลน
และขวากหนามจนหนังเท้าระบม เข้าป่า ตัดไม้โกงกางไปส่งให้พ่อค้าหลุมถ่าน แต่เขาก็หนี
ไม่พ้น ผู้คนที่ก าลังกุมท้องด้วยความหิวโหยทุกตารางนิ้วที่พวกนั้นสามารถขุดคุ้ยขึ้นมา
64 หลากมุมมอง : ชายแดนใต้