30.01.2018 Views

Last issue of DRACHME - A forerunner of ETHNO NEWS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

Essay<br />

25<br />

---------<br />

Αλλάζουμε όνομα, όχι στάση ζωής<br />

του φιλολόγου Θεμιστοκλή Μουτσίση<br />

Έχουν περάσει πέντε χρόνια, από τη μέρα που έστειλα<br />

το βιογραφικό μου στο περιοδικό. Βλέπετε, μόλις<br />

είχα έρθει από Ελλάδα, προσδοκώντας σε ένα<br />

καλύτερο μέλλον στη Γερμανία και αναζητούσα την πρώτη<br />

μου εργασία. Από τότε, πέρασαν τόσα χρόνια αδιάλειπτης<br />

−πνευματικής κυρίως− συνεργασίας, με τις καλές και τις<br />

δύσκολες στιγμές της. Ποιος, άλλωστε, μπορεί να υποστηρίξει,<br />

ότι είναι εύκολο να σταθείς σε αυτόν τον χώρο, χωρίς<br />

προσπάθεια και θυσίες;<br />

Θα μπορούσα να γράψω πολλά περισσότερα για<br />

αυτή τη γνωριμία, αλλά από τη μία δεν ήρθε η στιγμή να<br />

γραφτεί το «επιμύθιο» του ανθρώπου που ονομάζεται Ιωάννα<br />

(ίσως είναι και λίγο νωρίς με όλα αυτά που στοχεύει<br />

να κάνει!) και από την άλλη έχω μέσα μου την ελπίδα, πως<br />

ο κύκλος της Δραχμής δεν έχει κλείσει και πως στο μέλλον<br />

κάπως-κάπου πάλι θα συναντηθούμε! Άλλωστε γνωρίζω,<br />

πως για κάποιους η Δραχμή δεν ήταν απλώς ένα περιοδικό<br />

έντυπο, ήταν και είναι η καρδιά του Έλληνα που ζει ή μεγάλωσε<br />

στο Μόναχο τις τελευταίες δεκαετίες. Έτσι, κάποιοι θα<br />

συνεχίσουν να τη φέρουν πάντα μέσα τους.<br />

Ας σταθούμε, όμως, στο καλοκαίρι του 2016 που<br />

κυκλοφόρησε το 29ο τεύχος της Δραχμής. Πέραν του επετειακού<br />

του χαρακτήρα (6 χρόνια), επέδειξε μια ευρεία και<br />

συνάμα ποιοτική θεματολογία. Μεταξύ άλλων, η εκδότρια<br />

–με την οποία δεν διατηρούμε πλέον την τυπική σχέση «εργοδότρια-εργαζόμενος»–<br />

ανοίγει για πρώτη φορά τα χαρτιά<br />

της στο Editorial, όπου αναφέρεται σε όσα την ώθησαν να<br />

ιδρύσει το 2010 το παρόν έντυπο.<br />

Θα δανειστώ εδάφια αυτού του κειμένου, ώστε να<br />

εκτιμήσω την εξέλιξη του πνευματικού αυτού έργου, μιας<br />

και είχα την τύχη να την ζήσω εκ του σύνεγγυς.<br />

«Η ουμανιστική αντίληψη μου υπαγορεύει πως ένα<br />

έργο – όσο τρανό και να γίνει – θα φέρει πάντα τη σφραγίδα<br />

του ανθρώπου που το δημιούργησε»<br />

Και αυτό ισχύει. Όσο κι αν η Ιωάννα επέμενε να λέει<br />

ότι το περιοδικό ανήκει στον απόδημο Ελληνισμό (παρέστην<br />

ουκ ολίγες φορές σε συζήτηση, όπου την ρωτούσαν<br />

ποιος εκδίδει το περιοδικό κι απαντούσε «Οι Έλληνες του<br />

Μονάχου»), όλοι γνωρίζαμε ότι εκείνη ήταν η ψυχή αυτού<br />

του πονήματος. Εσκεμμένως χρησιμοποιώ τη λέξη «πόνημα»,<br />

καθότι πρόκειται για μια αδιάκοπη εργασία, τ’ αποτέλεσμα<br />

της οποίας διαχέονταν τόσο στον τομέα των εκδόσεων,<br />

όσο και στο χώρο του πολιτισμού και του «επιχειρείν».<br />

Με τη δυναμική της προσωπικότητα και το αδιαμφισβήτητο<br />

ταλέντο της κατάφερε να δημιουργήσει ένα περιοδικό<br />

για τον Φιλελληνισμό και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα<br />

που το διάβαζαν ανελλιπώς φιλέλληνες με πολύ υψηλό μορφωτικό<br />

επίπεδο, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, εργάτες,<br />

διανοούμενοι, πολιτικοί, φοιτητές και μαθητές. Και γύρω<br />

από τον πυρήνα «Δραχμή» περιστρέφονταν σαν ηλεκτρόνια<br />

άλλα δημιουργήματα, όπως το «Λογοτεχνικό Καφενείο» και<br />

η δικτύωση των Ελλήνων επιχειρηματιών. Και το ένα συμπλήρωνε<br />

το άλλο.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!