Last issue of DRACHME - A forerunner of ETHNO NEWS
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Essay<br />
25<br />
---------<br />
Αλλάζουμε όνομα, όχι στάση ζωής<br />
του φιλολόγου Θεμιστοκλή Μουτσίση<br />
Έχουν περάσει πέντε χρόνια, από τη μέρα που έστειλα<br />
το βιογραφικό μου στο περιοδικό. Βλέπετε, μόλις<br />
είχα έρθει από Ελλάδα, προσδοκώντας σε ένα<br />
καλύτερο μέλλον στη Γερμανία και αναζητούσα την πρώτη<br />
μου εργασία. Από τότε, πέρασαν τόσα χρόνια αδιάλειπτης<br />
−πνευματικής κυρίως− συνεργασίας, με τις καλές και τις<br />
δύσκολες στιγμές της. Ποιος, άλλωστε, μπορεί να υποστηρίξει,<br />
ότι είναι εύκολο να σταθείς σε αυτόν τον χώρο, χωρίς<br />
προσπάθεια και θυσίες;<br />
Θα μπορούσα να γράψω πολλά περισσότερα για<br />
αυτή τη γνωριμία, αλλά από τη μία δεν ήρθε η στιγμή να<br />
γραφτεί το «επιμύθιο» του ανθρώπου που ονομάζεται Ιωάννα<br />
(ίσως είναι και λίγο νωρίς με όλα αυτά που στοχεύει<br />
να κάνει!) και από την άλλη έχω μέσα μου την ελπίδα, πως<br />
ο κύκλος της Δραχμής δεν έχει κλείσει και πως στο μέλλον<br />
κάπως-κάπου πάλι θα συναντηθούμε! Άλλωστε γνωρίζω,<br />
πως για κάποιους η Δραχμή δεν ήταν απλώς ένα περιοδικό<br />
έντυπο, ήταν και είναι η καρδιά του Έλληνα που ζει ή μεγάλωσε<br />
στο Μόναχο τις τελευταίες δεκαετίες. Έτσι, κάποιοι θα<br />
συνεχίσουν να τη φέρουν πάντα μέσα τους.<br />
Ας σταθούμε, όμως, στο καλοκαίρι του 2016 που<br />
κυκλοφόρησε το 29ο τεύχος της Δραχμής. Πέραν του επετειακού<br />
του χαρακτήρα (6 χρόνια), επέδειξε μια ευρεία και<br />
συνάμα ποιοτική θεματολογία. Μεταξύ άλλων, η εκδότρια<br />
–με την οποία δεν διατηρούμε πλέον την τυπική σχέση «εργοδότρια-εργαζόμενος»–<br />
ανοίγει για πρώτη φορά τα χαρτιά<br />
της στο Editorial, όπου αναφέρεται σε όσα την ώθησαν να<br />
ιδρύσει το 2010 το παρόν έντυπο.<br />
Θα δανειστώ εδάφια αυτού του κειμένου, ώστε να<br />
εκτιμήσω την εξέλιξη του πνευματικού αυτού έργου, μιας<br />
και είχα την τύχη να την ζήσω εκ του σύνεγγυς.<br />
«Η ουμανιστική αντίληψη μου υπαγορεύει πως ένα<br />
έργο – όσο τρανό και να γίνει – θα φέρει πάντα τη σφραγίδα<br />
του ανθρώπου που το δημιούργησε»<br />
Και αυτό ισχύει. Όσο κι αν η Ιωάννα επέμενε να λέει<br />
ότι το περιοδικό ανήκει στον απόδημο Ελληνισμό (παρέστην<br />
ουκ ολίγες φορές σε συζήτηση, όπου την ρωτούσαν<br />
ποιος εκδίδει το περιοδικό κι απαντούσε «Οι Έλληνες του<br />
Μονάχου»), όλοι γνωρίζαμε ότι εκείνη ήταν η ψυχή αυτού<br />
του πονήματος. Εσκεμμένως χρησιμοποιώ τη λέξη «πόνημα»,<br />
καθότι πρόκειται για μια αδιάκοπη εργασία, τ’ αποτέλεσμα<br />
της οποίας διαχέονταν τόσο στον τομέα των εκδόσεων,<br />
όσο και στο χώρο του πολιτισμού και του «επιχειρείν».<br />
Με τη δυναμική της προσωπικότητα και το αδιαμφισβήτητο<br />
ταλέντο της κατάφερε να δημιουργήσει ένα περιοδικό<br />
για τον Φιλελληνισμό και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα<br />
που το διάβαζαν ανελλιπώς φιλέλληνες με πολύ υψηλό μορφωτικό<br />
επίπεδο, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, εργάτες,<br />
διανοούμενοι, πολιτικοί, φοιτητές και μαθητές. Και γύρω<br />
από τον πυρήνα «Δραχμή» περιστρέφονταν σαν ηλεκτρόνια<br />
άλλα δημιουργήματα, όπως το «Λογοτεχνικό Καφενείο» και<br />
η δικτύωση των Ελλήνων επιχειρηματιών. Και το ένα συμπλήρωνε<br />
το άλλο.