André Gide - Pastoral Senfoni

“Tamam da Gertrude, çocuk sahibi olmak için evlenmek gerekir.”
“Böyle söylemeyin papaz efendi, bunun doğru olmadığını biliyorum.”
“Ben sana olması gerekeni, doğru olanı söylüyorum.” diye itiraz ettim.
“Yoksa doğanın kanunları bazen, Tanrı’nın ve insanların yasakladığı şeylerin
olmasına izin verebilir.”
“Bana hep Tanrı’nın kanunlarının aşkın kanunlarıyla aynı olduğunu
söylerdiniz?”
“Burada bahsettiğimiz aşk, aslında iyilik diye adlandırdığımız duygu.”
“Yani iyiliğinizden mi seviyorsunuz beni?”
“Öyle olmadığını çok iyi biliyorsun Gertrude.”
“Öyleyse bizim aşkımızın Tanrı’nın kanunları dışında bir aşk olduğunu
kabul ediyorsunuz?”
“Ne demek istiyorsun?”
“Ah! Ne demek istediğimi çok iyi biliyorsunuz ve bunu konuşmak
bana düşmemeliydi bence.”
Duygularımı inkâr etmek için uğraşıyordum, ama boşunaydı. Kalbim
inkârlarımın boşuna olduğunu söyleyerek atıyordu. Kendimi kaybetmiş
gibiydim...
“Gertrude, aşkının suçlu olduğunu mu düşünüyorsun?”
“Aşkımızın...” diye düzeltti. “Bunu düşünmem gerektiğini söylüyorum
hep kendi kendime.”
“E... öyleyse?”
Sesimde bir yalvarma ifadesi hissettim. O ise nefes bile almadan
devam ederek tamamladı sözünü:
“Sizi sevmekten vazgeçemeyeceğimi de...”
Bütün bunlar dün oldu. Olanları yazmaya önce çekindim... Gezimizin
nasıl sona erdiği hakkında hiçbir fikrim yok. Kaçmak ister gibi hızlı adımlarla
yürüyorduk, kolunu vücuduma sıkı sıkı yapıştırmıştım. Ruhum vücudumdan
ayrılıp öyle yükseklere çıkmıştı ki, yol üzerindeki en ufak bir çakıl taşı bile
birlikte yere yuvarlanmamıza sebep olabilirdi.
19 MAYIS
Doktor Martins bu sabah döndü. Gertrude ameliyatla iyileşebilirmiş.
Doktor Roux da bunu onaylamış ve Gertrude’dan biraz daha zaman
vermesini rica ediyormuş. Böyle bir teklife hayır diyemezdim, ama bir alçak
gibi davranarak düşünmem gerektiğini söyledim. Onu bu duruma yavaş