PISMO PRZYRODNICZE ORGAN POLSKIEGO TOWARZYSTWA ...

More documents

Recommendations

Info

22 WSZECHŚWIAT Nr. 1 Jest rzeczą znaną, że po przecięciu nerwu, jego część odśrodkowa ulega degeneracji. Każde włókno nerwowe ma swoje źródło w ośrodkach, jest związane z komórkami nerwowemi, Przecięcie włókna pozbawia jego część, leżącą nazewnątrz od powierzchni przecięcia, związku z komórkami i dlatego też część odśrodkowa degeneruje, W miejscu włókna z jego zawiłą budową pozostaje tylko pasmo plazmatyczne, nazwane pasmem Biingnera, pozbawione wszelkich cech tkanki nerwowej. W części dośrodkowej nerwu, leżącej pomiędzy powierzchnią przecięcia, a ośrodkiem, również zachodzi degeneracja i tworzą się pasma Biingnera, ale dzieje się to tylko w najbliższem sąsiedztwie przekroju, gdy dalsze części nerwu pozostają nietknięte. Gdy odcinamy kończynę, musimy oczywiście przeciąć wszystke jej nerwy. Musi więc zajść degeneracja nerwów transplantatu i muszą powstać w ich miejscu pasma Bungnerowskie, które będą miały dokładnie ten sam przebieg, co normalne nerwy. Widzieliśmy też, iż w ciągu kilku tygodni po operacji, kończyna nie wykonywa żadnych ruchów, a więc jest pozbawiona czynnej tkanki nerwowej. W ciągu tego czasu powstaje w miejscu transplantacji warstwa tkanki łącznej, która spaja T z tułowiem. Operację samą wykonywaliśmy w ten sposób, że w pobliżu nasady kończyny własnej, robiliśmy igłą głębokie nakłucie. Nakłucie musi uszkodzić część nerwów, co się też zwykle uzewnętrznia w przemijających anomaljach ruchowych W. Przerwane igłą nerwy zachowują się dwojako. Ich części, oddzielone od ośrodków, ulegają degeneracji i dają pasma Biingnera, Natomiast części dośrodkowe, związane z ośrodkami, rozgałęziają się obficie i intensywnie rosną. Kierunek wzrostu włókien zależy od wielu czynników, a zwłaszcza ważną rolę odgrywają tu wpływy chemiczne. Jednakże i opór otaczających tkanek ma duże znaczenie. Opór tkanki łącznej, spajającej T z tułowiem, jest dość znaczny i bardzo nierównomierny, W związku z tem przebijające ją włókna nerwowe będą rosły niepra- widłowo, wyginając się wielokrotnie, a nawet niekiedy rosnąc wstecz. Mimo wszystko większość ich przebije zaporę łącznotkanową i wrośnie w kończynę. Przytem, natrafiając na pasma B ii n g n e r a, które dzięki małemu w stosunku do innych tkanek oporowi, stanowią naturalne drogi rosnących włókien, włókna tułowia wrastają w nie i rosną aż do ich ostatnich rozgałęzień, unerwiając w ten sposób kończynę. Ostatecznie cała kończyna uzyskuje nowy związek nerwowy z ośrodkami ciała i od tej chwili zaczyna funkcjonować. Dzięki nieprawidłowemu wzrostowi włókien w tkance łącznej i ich wielokrotnym znacznym wygięciom, jest rzeczą przypadku, które włókna wrosną do których pasem Biingnera. Tyle tylko jest pewne, że na skutek nader obfitego rozgałęziania się włókien dośrodkowych, ostatecznie wszystkie pasma Bungnerowskie zostaną zaopatrzone w nerwy, a więc zajdzie całkowite unerwienie transplantatu. Już ta prosta obserwacja procesu unerwiania transplantatu wskazuje, że nasze przypuszczenie anatomiczne nie może być uzasadnione. Skoro kierunek wzrostu poszczególnych włókien nerwowych jest czysto przypadkowy, niemożliwe jest, aby zawsze rozgałęzienia jednego i tego samego włókna wrastały do anatomicznie odpowiadających sobie mięśni W i T. A tylko w tym razie zdołalibyśmy zrozumieć ścisłą zgodność ich ruchów. Jednak sprawa jest tak zasadniczej wagi, że musimy przyjrzeć się jej bliżej, Normalna tylna kończyna salamandry otrzymuje swoje unerwienie od trzech kolejnych nerwów rdzeniowych (I—III na rys, 2), Za pomocą żmudnej metody , rekonstrukcji odtworzył W e i s s przebieg nerwów w kilku przypadkach operacyjnych, gdy funkcja T była doskonała i naśladowała we wszystkich szczegółach czynności W, Rys, 3 ilustruje jeden taki przypadek, Widzimy na nim odcinek kości ramieniowej transplantatu, otoczony tkanką mięśniową na podobieństwo podkowy. Nerw I poprzedniego schematu nie został wcale uszkodzony przy operacji i zacho-
Nr. 1 WSZECHŚWIAT 23 wał swoje normalne rozgałęzienie w kończynie własnej. Na rysunku nie jest też uwidoczniony. Nerw III daje odgałęzienie R, wchodzące do mięśni udowych kończyny własnej. Druga gałąź III łączy się z II i oba nerwy złączone (No) skierowują się także do kończyny własnej. Nerw II, je- Rys. 2. szcze przed jego połączeniem się z III, daje odgałęzienie Nt, wchodzące do transplantatu, pomiędzy jego mięśnie a kość. Jest to wogóle jedyny nerw, którego odgałęzienia unerwiają całą kończynę transplantowaną. Jakaż może być mowa Rys. 3. o identyczności unerwienia W i T, skoro kończyna W otrzymuje włókna ze wszystkich trzech nerwów rdzeniowych, gdy T tylko część włókien II i żadnych innych? Rozważenie innego przypadku nasuwa te same wnioski. I tu nerw I nie został uszkodzony, nie umieszczono go więc na rysunku. Nie ma on żadnego związku z T. O oznacza tu kończynę własną (nasze W), T — kończynę transplantowaną. Nerw II wykazuje pewne drobne anomalje przebiegu, które wskazują, że był on trochę uszkodzony przy operacji, ale do T nie daje on żadnych odgałęzień. Całe unerwienie T pochodzi wyłącznie z zupełnie anormalnie rozgałęzionych części nerwu III, z których tylko mała część (Iai2a) wrasta do kończyny własnej. Najwidoczniej nerw III był przerwany i wrósł następnie prawie wyłącznie do T. I w tym przypadku niema absolutnie żadnej odpowiedniości unerwienia obu kończyn pomimo dokładnej zgodności funkcji. Z szeregu podobnych przypadków wnioskuje W e i s s; 1) Zawsze tylko część nerwów kończyny własnej bierze udział w unerwieniu T, 2) Zależy od przypadkowego rodzaju wykonanej operacji, które Rys. 4. ..; J włókna wrosną do T, 3) Wobec obfitości i przypadkowości rozgałęzień nieuniknione są przypadki, gdy jedno i to samo włókno nerwowe zaopatruje w zakończenia różne okolice funkcjonalne transplantatu, np. jego mięśnie zginacze i rozginacze, lub też różne okolice funkcjonalne W i T, Z faktów powyższych wyłania się wniosek pierwszorzędnej wagi: rodzaj unerwienia kończyny transplantowanej nie ma nic wspólnego z istnieniem dokładnej zgodności ruchów W i T. Stosunki anatomiczne nie tłumaczą faktu zgodności funkcjonalnej. Istotnie, wyobraźmy sobie jeden z najprostszych przypadków. Nerw, prowadzący do mięśnia zginacza stawu kolanowego kończyny własnej został przerwany podczas operacji. Jego odcinek dośrodkowy rozgałęził się na dwa włókna, z których jedno wrosło znowuż do tego samego zginacza kolanowego, drugie zaś do rozgina-
Page 1 and 2: Nr-? Politechniko Warszawsk PISMO P
Page 3 and 4: ARTYKUŁY: SPIS RZECZY ROCZNIKA 193
Page 5 and 6: WSZECHŚWIAT Str. D m o c h o w s k
Page 7 and 8: PISMO PRZYRODNICZE ORGAN POLSKIEGO
Page 9 and 10: Nr. 1 WSZECHŚWIAT przeszkód. Czą
Page 11 and 12: Nr. 1 WSZECHŚWIAT mamy aż 92 nabo
Page 13 and 14: TSr. 1 WSZECHŚWIAT zało się moż
Page 15 and 16: TSfr. 1 WSZECHŚWIAT fizjologów um
Page 17 and 18: Nr. 1 WSZECHŚWIAT 11 i naukami do
Page 19 and 20: Nr. 1 WSZECHŚWIAT 13 w których mi
Page 21 and 22: Nr. 1 WSZECHŚWIAT 15 zbliżymy si
Page 23 and 24: Nr. 1 WSZECHŚWIAT 17 rysunkowej (r
Page 25 and 26: Nr. 1 WSZECHŚWIAT 19 Ale i tutaj n
Page 27: Nr. 1 WSZECHŚWIAT 21 stu wepchnię
Page 31 and 32: Nr. 1 "WSZECHŚWIAT 25 a transplant
Page 33 and 34: Nr. 1 WSZECHŚWIAT 27 fermentujący
Page 35 and 36: Nr. 1 WSZECHŚWIAT 29 DZIAŁANIE NI
Page 37 and 38: Nr. 1 WSZECHŚWIAT 31 naszych utart
Page 39 and 40: Nr. 1 WSZECHŚWIAT 33 jedną jeszcz
Page 41 and 42: Nr. 1 WSZECHŚWIAT 35 dy następny
Page 43 and 44: Nr. 1 WSZECHŚWIAT 37 u nas i zagra
Page 45 and 46: Nr. i. WSZECHŚWIAT laboratorjum, g
Page 47 and 48: ACTA BIOLOGIAE EXPERIMENTALIS t. II

PISMO PRZYRODNICZE ORGAN POLSKIEGO TOWARZYSTWA ...

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?