PISMO PRZYRODNICZE ORGAN POLSKIEGO TOWARZYSTWA ...

36 WSZECHŚWIAT Nr. 1
„wolnej", Stężenie dodanych substancyj w wodzie
wolnej oznaczano metodą krioskopową oraz ultrafiltracyjną
(elektrolity w stosunku do chloru).
Z porównania wartości otrzymanych stężeń ze stężeniami
teoretycznemi, można było wnosić, czy dana
substancja rozpuszcza się równomiernie w całej
wodzie, czy tylko w jej części, czy wreszcie jest
związana przez koloid. Wszystkie cukry wykazały
stężenie w wodzie wolnej większe od spodziewanego.
Cukry rozpuszczają się tylko w wodzie wolnej.
Stężenie mocznika jest mniejsze od teoretycznego,
co wskazuje na jego wiązanie. NaCl i KC1 rozpuszczają
się równomiernie w całej wodzie układu.
CaCla i MgOs są związane, prawdopodobnie adsorbowane
przez koloid. Dla wszystkich czterech soli
dane krioskopowe zgadzają się naogół z oznaczeniami
stężenia Cl w ultrafiltratach rozcieńczonego
żółtka. Objętość cieczy międzycząstkowej układu,
obliczona z wzoru Kunitza, zgadza się z otrzymaną
objętością wody wolnej.
(Z Zakładu Fizjologji Instytutu im. Nenckiego
w Warszawie). Ukaże się w Acta Biologiae Experimentalis.
Aułoreferat.
• A. Dm o c ho ws ki, O purynach mięśni. Część
1 i II. Nadesłane 14.XII.1929),
Ilościowe oznaczenia azotu purynowego, metodą
K r ii g e r a i Schittenhelma w niehydrolizowanych
i hydrolizowanych wyciągach wodnych
z mięśni psa i królika wykazało, że z ogólnej ilości
'40—45 mg % Np zaledwie około 5 mg % Np
przypada na puryny „wolne", reszta na puryny
związane, z czego przeszło 3 / 4 na nukleotydy,
strącające się octanem uranylu. Ilościowe oznaczenia
poszczególnych puryn mięśni metodą
Steudela wykazało: a) we frakcji nukleotydowej
wyciągu ze świeżych mięśni przeciętnie 16,5
mg % N adeniny, 4,3 mg % N hipoksantyny,
b) z frakcji nukleozydoweji 3,2 mg % N adeniny,
5,8 mg % N hipoksantyny, c) w mięśniach ekstrahowanych:
równoważne ilości guaniny i adeniny
po 3,4 mg % N, nieco hipoksantyny, ślady ksantyny;
równe ilości aminopuryn przemawiają za ich
obecnością w kwasie nukleinowym jąder komórkowych.
Ponadto izolowano frakcję puryn, strącających
się amoniakiem, dających rozpuszczalny
pikrynian, różnych od guaniny.
(Z Zakładu Chemji Fizjologicznej Uniwersytetu
Warszawskiego), Ukaże się w Acta Biologiae
Experimentalis. Autoreterat.
Z. Czerniewski. Spirostomum ambiguum
Ehrbg. Studja biologiczne I. (Hodowle w odwarze
OSTATNIE WYDAWNICTWA „OCHRONY
PRZYRODY".
„Ochrona Przyrody" w naszem piśmie ma już
swoją tradycję; we „Wszechświecie" bowiem uka-
K R Y T Y K A
siana. Ruch wodniczków pokarmowych, utworzonych
w zawiesinach karminu i żółtka. Mechanizm
skurczu). (Nadesłane 16.XII.1929).
Spirostomum daje się łatwo hodować w odwarze
siana, zawierającym bakterje. Rozmieszczenie osobników
w takich hodowlach wykazuje okresowe
zmiany, równoległe do zmian w pożywce.
Wyniki doświadczeń przemawiają za tem, że
ruch wodniczków pokarmowych nie zależy od jakości
pobranych substancyj.
Pogląd S t e i n a na mechanizm skurczu Spirostomum
nie może być uznany za słuszny. Zjawiskorozkurczu
przebiega dwufazowo — po okresie wydłużenia
następuje okres rozkręcenia. Hipotetyczny
mechanizm skurczu można wyobrazić jako zespół
2 układów włókienek kurczliwych (podłużnych
i spiralnych), przecinających się pod kątem
około 60°.
(Zakład Biologji Ogólnej Instytutu im. Nenckiego
w Warszawie). Ukaże się w Acta Biologiae
Experimentalis. Autorehrat.
M. Laskowski, O pobieraniu tlenu przez
skórą u żaby. (Nadesłane 16,XII,1929).
Praca omawia sprawy zmian w pobieraniu tlenu
przez skórę oraz sprawę istnienia u żaby specjalnych
przystosowań do dłuższego przebywania
w wodzie. Natężenie pobierania tlenu przez skórę
jest jednakowe w powietrzu i w wodzie. Zmianom
ciśnienia cząstkowego tlenu w wodzie (80—250
mm Hg) odpowiadają proporcjonalne zmiany
w natężeniu pobierania. Zarówno w wodzie, jak
w powietrzu wzrost temperatury o 10° powoduj©
zwiększenie się pobierania 1,6 razy. Jest to pewnego
rodzaju „regulacja" pobierania, zresztą nie na
drodze nerwowej. Żadnych innych swoistych przystosowań
do warunków środowiska wodnego nie
stwierdzono. Pobieranie tlenu jest równie wielkie
po 24 godzinach przebywania w wodzie, jak i po
1 godzinie. Natomiast skutkiem dłuższego uniemożliwienia
oddychania płucnego, po wyjęciu
z wody zwierzęta oddychają bardzo intensywnie
i dopiero po paru godzinach pobieranie osiąga,
wartość stałą. Powietrze płucne żaby, znajdującej
się w wodzie, może zawierać tlenu poniżej 1%. Poosiągnięciu
wartości 1—0,5%, zawartość tlenu maleje
prawdopodobnie dalej, jednak zarówno w temperaturze
4" jak 14°, bardzo wolno. Zawartość CO*
waha się od 0,8—1, 7% i nie zależy ani od temperatury,
ani od czasu przebywania w wodzie.
(Zakład Fizjologji Instytutu im. Nenckiegow
Warszawie). Ukaże się w Acta Biologiae Experimentalis.
Autoreferat.
zały się jedne z pierwszych u nas artykuły, poświęcone
temu zagadnieniu. I niewątpliwie, gdyby
„Wszechświat" w czasach powojennych wychodził,
niejednokrotnie na łamach jego, jak poprzednio, informowanoby
o tem, co się w tej dziedzinie dzieje