Heft 1

ANDRESEN – Laudatio up Wolfgang Sieg
genau, dat et en ”reine Plattdüütsch“ nich geven kann. Aver he snackt
ok nich de nah den Mund, de so’n bet mitplötern wüllt op de ”plattdüütsche
Well“, de aver keen Tung dorför röögt un tofreden sünd mit
dat Dünnbeer, wat ehr as ”Plattdüütsch“ verköfft ward.
”Eernstmaken mit de Spraak“ – för Wolfgang Sieg heet dat ok: Dat gifft
keen Grenzen för plattdüütsche Literatur. Plattdüütsch is nich bloots
”för’t Hart“, dat mutt ok in’n Kopp. Sieg hett mal seggt: Een kann op
Platt nich bloots dichten, nä, ok denken, dat heet: diskereren, sogor
agiteer’n, Analysen maken, Kritik öven, Philosophie drieven un noch
veel mehr. Recht hett he! Dorför staht Naams as Hinrich Kruse, Konrad
Hansen, Oswald Andrae, Dieter Bellmann, Reimer Bull un anner. Aver nu
steiht dorgegen en Trend, de will dat Plattdüütsche intüünen op den
Nahbereich – op Fomilie, Fründschop un Nawerschop. In’t ”öffentliche
Leven“, in Politik, Industrie, Bildung un Wetenschop schall dat nix to
söken hebb’n. Överall, wo’t drop ankümmt, hett de Hochspraak alleen
dat Regeern. Literarisch heet dat: Kortgeschichten, Komedi un Dööntjes
sünd dat Haupt-Rebeet för plattdüütsche Texten, un dat schall so
blieven. Dat Dösige is nu: Jüst wi, de aktiven Plattdüütschen, gaht dor
kuum gegenan. Wi kniept al friewillig den Steert in un maakt uns dat
kommodig in unse Nischen. Un wenn dor Signalen vun buten kaamt
(ik nenn bloots dat Woord Charta, denn verjaagt wi uns meist un roopt:
”Himmel hölp! So eernst hebbt wi dat jo gornich meent!“ Dor leet sik
nu noch en Barg över segg’n. Hier bloots noch dat: Wolfgang Sieg is bi
dissen Trend nich dorbi. He nimmt dat Plattdüütsche eernst. He will
dor noch wat mit rieten.
Dormit sünd wi bi dat Tweete: Wolfgang Sieg steiht to sien Saak. Un
sien Saak, dat is de Laag vun de Minschen, de ünnen wahnt, in’t Souterrain
vun de Sellschop. He hett ehr kennenlehrt, as Warkstudent in’n
Hamborger Haben, as Fabrikarbeider bi Phönix in Harborg, as Zugbegleiter,
as Sozialarbeider, de entlatene Straafgefangen’ wedder togang
helpen schull. He kennt de Steden, wo he vun schriewen deit,
heel genau: de Knäste, de Kneipen, de Männerheime, de Oolenhüüs.
Unsägliche Orte der Qual sünd de veelmals – so hett he mal seggt.
Nüms vun sien plattdüütsche Schriewerkollegen is wull so deep dal
Stegen in dit Souterrain. Aver worum schriwwt he dor över? Doch nich
bloots, üm ”Nieland“ to winnen vör de plattdüütsche Literatur! Dat is
dor ok bi ruutkamen, dat’s wohr. Aver dat weer nich sien Hauptsaak!
Un wohraftig will he disse elenden Lüüd ok nich utstellen as in’n Pan-
15
Quickborn108-1.Korr.
15
25.03.2008, 9:05 Uhr