Heft 1

Laudatio up Wolfgang Sieg – ANDRESEN
optikum. Un sik lustig maken op ehr Kosten will he al lang nich! In’n
Gegendeel: he will de, de meisttiets in’n Düstern bliewt, an’t Licht halen.
Se schüllt dat Recht hebb’n, to segg’n: ”Wi sünd ok noch dor!“ Un
wi as Lesers oder Hörers, wi schüllt dor henkieken un wies warrn, wat
loos is. Wo möör de Ünnergrund is, de unse soziale Ornung drägen
schall. Dat de bloots funkschoneem kann, wenn sik dor ünnen noog
ansammeln doot, de kaputt gaht. Dat is dat Politische bi Wolfgang Sieg.
He wiest uns de Welt, as se is. Aver he wiest se uns so, dat een kloor
ward: Se mutt nich so ween. Dor kann wat an daan warrn.
Dat Politische steiht aver nich bloots in sien Böker, he hett dor ok nah
leewt. He hett sik insett för Lehrlinge, för Kriegsdienstverweigerer, för
de Gesamtschool, bi’n Protest gegen en Flugplatz in Kolenkarken. He
hett Fernsehreportagen maakt, to’n Bispill över dat Hamborger Gängequarteer
(Lütte Lüüd um Grootneemarkt rüm, 1978) un wat noch
allens. Dat de Farv vun all sien Aktivitäten mehr nah root hen speelt,
kunn nich utblieven. Dat is mit disse ”Saak“ so vermaakt. Aver he hett
dat dörholen, ok as Gymnasiumslehrer in Elmshorn, wo he dat bit to’n
Oberstudienrat bröcht hett un wo he hüüt noch tohuus is. Dat Levensmotto
vun sien Figur Sigi Sünnschien – de Titel vun sien tweete plattdüütsche
Book (1982) ...un hool dat Muul vun Politik – dat maakt he
sik op jeden Fall nich to egen. Sien Saak is de Laag vun de Lüüd, de
ünnen wahnt. Sigi Sünnschien is jüst de Gegenfigur: de Mann, de sien
Schaap op’n Drögen hett, den nix ut de Roh bringt, de rundum tofreden
is mit sik sülm. De sik sunnt in sien egen Sünnschien. Wat mit de
Minschen um em rüm loos is, markt he nich. De Placken op sien witte
West süht he nich. Fehlers hebbt bloots de annern. He weet vun allens
Bescheed, betahlt sien Stüüern, harkt sien Vörgaarn un höllt sik ut allens
ruut. Aver jüst dormit maakt he Politik vun de leege Aart: he maakt dat
Lager stark vun de velen, de nich mehr henkieken wüllt op dat Elend
in’n Souterrain.
Dit Lager is hüüttodaags wedder gefährlich an’t Wassen. Dat wiest sik
ok dor an, dat en Book as Wohnungen meist vergeten is. Dat hett ok
keen Nahfolger funnen – nich dorüm, dat Wolf gang Sieg de Themen
utgaht, jo nich! Aver keen Verlag waagt sik dor noch bi. Veel vun dat,
wat mit Wahnungen anfungen hett, is aver wiedergahn in sien Hörspele,
to’n Bispill Söken (1973), Schlaraffenland (1978), Sisyphos (1994),
Moorkaten (1999) un anner. Sieg hett mal seggt, dat Hörspeel weer de
letzte Insel vun plattdüütsche Literatur – dat eenzige Rebeet, wo se ne-
16
Quickborn108-1.Korr.
16
25.03.2008, 9:05 Uhr