bilan 2003 - Union Grand-Duc Adolphe
bilan 2003 - Union Grand-Duc Adolphe
bilan 2003 - Union Grand-Duc Adolphe
Sie wollen auch ein ePaper? Erhöhen Sie die Reichweite Ihrer Titel.
YUMPU macht aus Druck-PDFs automatisch weboptimierte ePaper, die Google liebt.
travail et engagement tout au long de l'année.<br />
Je tiens également à remercier les membres du bureau<br />
exécutif et du comité central, les délégués régionaux, le<br />
personnel de la Fédération et de son Ecole de musique, et<br />
leurs nombreux partenaires au sein des autres organismes<br />
culturels de notre pays, pour leur contribution à la réussite<br />
de toutes les manifestations et projets organisés, ainsi que<br />
nos partenaires institutionnels traditionnels, notamment les<br />
Ministères de la Culture, de l'Intérieur, et de la Jeunesse, le<br />
Fonds Culturel National, l'Oeuvre Nationale de Secours<br />
<strong>Grand</strong>e-<strong>Duc</strong>hesse Charlotte, les Domaines Vinsmoselle, le<br />
groupe d'assurances "La Luxembourgeoise", la Banque et<br />
JOS KINZÉ ZUM GEDENKEN<br />
Die Luxemburger<br />
Musikwelt trauert um<br />
einen ihrer Besten. Am<br />
20. September <strong>2003</strong><br />
verstarb Jos Kinzé,<br />
kurz vor seinem 85.<br />
Geburtstag. Am 1.<br />
Oktober 1918 wurde<br />
Jos Kinzé in Essen (D)<br />
geboren. Sein Vater<br />
strebte sich dagegen,<br />
dass sein Sohn Musiker<br />
werden sollte und er<br />
bestand darauf, dass<br />
der Junge einen<br />
“bürgerlichen” Beruf erlerne. Heimlich belegte Jos Kinzé<br />
Musikkurse. Später, nachdem sein Vater sich mit dem<br />
Musikstudium seines Sohnes abgefunden hatte, belegte er<br />
verschiedene Kurse im Konservatorium der Stadt Luxemburg.<br />
Er lernte Gesang, Fagott, Orgel, Klavier und Harmonie. Sein<br />
Musikstudium führte ihn nach Paris in die «Schola Cantorum»<br />
und auf die Musikhochschule in Köln.<br />
Im Jahre 1952 wurde er Direktor der Diekircher Musikschule.<br />
Jos Kinzé dirigierte in seiner Laufbahn nicht nur eine grosse<br />
Anzahl von Chören, sondern u.a. die Harmonie Vianden. In<br />
der Dekanatskirche von Diekrich war er während mehr als vier<br />
Jahrzehnten als Organist tätig.<br />
Jos Kinzé war bei den Vereinen beliebt und er wusste seine<br />
Sänger und Musiker zu begeistern um z.Bsp. an UGDA-<br />
Wettbewerben teilzunehmen. Auf Verbandsebene war er stets<br />
ein gerngesehener Mitarbeiter, sei es als Experte für das<br />
Chorwesen, als Komponist und Bearbeiter von Chorwerken,<br />
wie auch als Jurymitglied im In- und Ausland.<br />
Sein kompositorisches Schaffen umfasst neben einer grossen<br />
Anzahl von Chorwerken, auch die Kantaten «Das Jahr des<br />
Herrn», «Die Suchenden» und «Das Lied des Nachtwächters».<br />
Eines seiner bedeutensten Werke ist das «Vareser Te Deum»<br />
für gemischten Chor, Bläser und Orgel.<br />
Jos Kinzé gehört ohne Zweifel zu den Musikern, die das<br />
Luxemburger Musikleben während der zweiten Hälfte des 20.<br />
Jahrhunderts geprägt haben. Die UGDA und viele<br />
Luxemburger Musikfreunde trauern nicht nur um den Verlust<br />
eines grossen Organisten, Dirigenten und Komponisten,<br />
sondern um den Verlust eines jovialen und gutherzigen<br />
Freundes.<br />
An seine Familie übermitteln wir unsere innige Anteilnahme.<br />
Der UGDA-Zentralvorstand<br />
éditorial<br />
Revue<br />
Musicale<br />
Caisse d'Epargne de l'Etat, SACEM Luxembourg et les<br />
Voyages Emile Weber - qui donnent par leur confiance et<br />
leur appui à notre Fédération et à son Ecole de musique les<br />
moyens de remplir au mieux leur mission de serviteur des<br />
différentes branches représentées.<br />
Il me reste à souhaiter que nos associations-membres et le<br />
public adhèreront massivement au programme d'action que<br />
l'UGDA a élaboré à leur intention pour 2004 et que nos<br />
partenaires financiers continueront avec fidélité à soutenir<br />
notre action en faveur de la culture au <strong>Grand</strong>-<strong>Duc</strong>hé.<br />
MERCI HÄR KINZÉ<br />
Virun e puer Méint hun d’Dikricher Solschlësselcher hirem<br />
Grënner an Eierendirigent, dem Här Jos Kinzé, fir ëmmer<br />
mussen Äddi soën. Vill vun deenen aktiven Memberen hun<br />
den Här Kinzé nët méi perséinlech kannt. Mee ët ass<br />
praktesch keng Prouf vergaangen, wou hier Dirigentin,<br />
d’Marie-Pierre Schambourg, déi den Här Kinzé zënter 1966<br />
kannt huet, nët vun him erzielt huet. All wossten se, dass hei<br />
e grousse Mënsch vun eis gaang ass, deem d’Dikricher<br />
Solschlësselcher vill ze verdanken hun.<br />
Den Här Kinzé huet d’Sollen 1960 gegrënnt, dat sellwecht<br />
Joër wéi den Här Norbert Daman, de Jongechouer „Les Petits<br />
Chanteurs de Diekirch“ an d’Liewe geruff hat. Den Här<br />
Kinzé huet fonnt, dat d’Meedercher och sollen eng Chance<br />
hun fir an engem Chouer ze sangen. A senger Solfége Klass<br />
hat hien e puer léif kleng pausbäckeg Meedercher sëtzen mat<br />
gudde Stëmmen, déi den Här Kinzé u „Solschlësselen“<br />
erënnert hun, a soumat war dem Chouer säin Numm gebuer.<br />
Op seng charmant Manéier, a vill pedagogeschem Fangerspëtzegefill,<br />
huet den Här Kinzé de Meedercher nët nëmmen d’Freed um Sangen<br />
an un der Musek bäibruecht, mee huet och versicht sie un der<br />
allgemenger Kultur ze interesseiéren. Op de ville Reesen déi mir am<br />
Laaf vun all deene Joeren ënnerholl hun, huet den Här Kinzé eis all<br />
d’Sehenswürdigkeeten uechter d’Welt gewisen an erklärt.<br />
Méi wéi eng Kéier ass eng zouen Kiirchendir opgaang, wann den Här<br />
Kinzé eis virun der Kirch opgestallt, a mat eis gesongen huet. An<br />
d’Solschlësselcher hate vill däer onvergiesslecher Momenter<br />
zesumme mam Här Kinzé: eis Visite mat Réceptioun beim Fürst von<br />
Schaumburg-Lippe; den Optrëtt zu Aachen wéi Lëtzebuerg de<br />
Karlspreis iwwerreecht krut; eise Chrëchtkonzert zu Colmar-Bierg,<br />
wou mir zesumme mat der groussherzoglëcher Famill d’Käerzen um<br />
Chrëchtbeemchen ugefangen hun, eis gemeinsam Concerten mat dem<br />
berühmte Jugendchouer „Schaumburger Märchensänger“, fir<br />
nëmmen e puer ze nennen.<br />
Vill schéi Melodiën huet de Komponist Jos Kinzé senge klenge<br />
Sollen op de Leif geschriwwen, lëschteger a besënnlecher, déi iwerall<br />
wou se gehéiert goufen, de Mënschen vill Freed gemaach hun.<br />
Den Här Kinzé wousst, datt hien dat Richtegt géif maachen, wéi hien<br />
1987 den Dirigentenstaaf an dem Marie-Pierre Schambourg seng<br />
Hänn geluecht huet. Hie war sécher, datt déi jonk Dirigentin, selwer<br />
een aktiven Solschlësselchen, de Chouer a séngem Sënn géif weider<br />
féieren. Souguer säi bekannten Sproch „Ech aarme Kinzé“ taucht<br />
weider an all Prouf op. Och wéi 1996 kleng a grouss Bouwen d’Reien<br />
vun de Solschlësselcher gefëllt hun, war dat ganz am Här Kinzé<br />
sengem Sënn.<br />
Den Här Kinzé huet ëmmer all Optrëtt vu séngen Solschlësselcher<br />
mat Interressi verfollegt, an lo kuckt hien vum Himmel op seng<br />
Sänger erof, houfreg, datt no 44 Joër säi Kanner- a Jugendchouer sech<br />
nach ëmmer zu deene Beschten am Land ziele kann.<br />
Heinidden bleiwen eis nëmmen d’Erënnerungen un déi schéin Zäit<br />
mam Här Kinzé, mee mir sin eis sécher: den Här Kinzé ass do uewen<br />
am gaang ze musizéieren an ze sangen ..., mat léiwe klengen<br />
pausbäckegen Engelcher!<br />
Är Solschlësselcher<br />
5