Dialogu alternativ Kosovë-Serbi

Në anën tjetër problem në veti është sepse shoqëria civile nuk punon saduhet për kyçjen e rinisë në radhët e veta dhe nuk mundëson kontributin nëndërtimin e politikës dhe sistemit ligjor. Edhe pse të gjithë flasin se ardhmëriaështë në rini, realisht për këtë ardhmëri vendosin njerëzit që nuk i takojnë asajgjenerate dhe që nuk janë posaçërisht mjaft të mençur.Shoqëria civile duhet kërkuar përgjegjësi prej liderve politikë që tëmbikëqyrën dhe mundësojnë qytetarëve për të dhënë kontributin e vet në ndonjëkuptim organizativ. Megjithkëtë them se shoqëria civile nuk ka punuar sa duhet.Ndoshta ne kemi bërë më tepër se sa cilido segment tjetër i shoqërisë, porse kjonuk mjafton që rinia të kyqet në sistemin demokratik, konsultimin me qytetar etj.Si rezultat i saj është se rinia nuk inspirohet për ngritjen e zërit në këtë shoqëri.Nga deklaratat nuk është vështirë të konstatohet tendenca e pranishme për talëshuar vendlindjen dhe atdheun. Jo moti gjatë një ligjërate mbajtur në gjimnazështë dëgjuar përgjegjja e njëzëshme në pyetjen, cili është asociacioni i parë kurpërmendet Unioni Europian, e kjo është: “Vizat janë problem që përgjithmonë tëshkojmë nga këtu!”... Porse përgjegjet e tilla nuk duhet të na befasojnë, pasi qërinia ka të njejtat probleme sot në 2004 sikur ato të vitit 1992.Vend i mirë për fillimin e angazhimit më të madh strategjik të rinisë ështëme të drejtë Universiteti i Prishtinës i cili grumbullon rreth 20,000 studentë.Shumica prej tyre në Kosovë së paku ata që nuk janë nga Prishtina, Universitetine përjetojnë si një shpresë për arritjen e arsimit të lartë, largimit nga fshati dherealizimit të prosperitetit të caktuar ekonomik dhe social.Njëherë pata dëgjar se revolucionin e fillojnë njerëzit të cilët e bllokojnëzhvillimin e caktuar të sistemit shoqëror dhe ekonomik. Kjo d.m.th. se roli ynëështë më tepër i rëndësishëm se sa që ishte për shembull në mars. Ne ndoshtamund të bëjmë shumë më tepër ndryshime, por me kusht që nëse kyqen numërmë i madh njerëzish, nga se shoqëria nuk ndryshohet duke pasur për qëllimvetëm “individin me rëndësi”. Kjo duhet të bartet në nivele sociale dhe politikemë të gjëra, duke kërkuar ndryshimin e ligjit ose mënyrën e udhëheqjes sëshoqërisë. Për ndryshime të tilla është e nevojshme masa kritike e njerëzve. P.sh.revolucioni i 5 tetorit në Beograd ka mund të ngjajë vetëm atëherë kur ështëkrijuar momenti, ajo masë kritike në të cilin sistemi më nuk ishte në gjendje t’ikundërvihet me ç’farëdo lloj masash. Ashtu të ngjajshme jo të dhunshme dhekonstruktive do të mund të ndodhnin edhe në Kosovë.Unioni ynë studentor në Prishtinë realisht është trup politik i uzurpuarnga ana e rinisë militante që konfirmojnë se mbrojnë interesat e studentëve, por evërteta është se ata merren me politikë. Ata janë pionerë të partive politike qëd.m.th. se jetojnë në sistemin ku ata janë pjesë e klasës në pushtet. Tani në tëgjitha fakultetet themelohen disa organizata të vogla studentore. Misionet e tyrejanë plotësisht të ndryshuara: disa organizojnë debate, të tjerët organizojnëndonjë ngjarje më të vogël, kurse disa tjerë ndikojnë për ndryshime esenciale nëUniversitet. Luftojnë kundër korrupsionit dhe gjërave antietnike në Universitet.Individualisht as ne nuk jemi efikas, mendojë në organizatat e vjetra tësektorit joqeveritar dhe shoqërisë civile, ashtu siqë nuk janë as ata. Është inevojshme bashkëpunimi më i madh dhe kooperimi në mes këtyre organizatave.Mu për këtë kemi propozuar që në tetor të mbahet panairi i Universitetit. Në37