Dialogu alternativ Kosovë-Serbi

Kjo është konferenca e parë mendoj në të cilën kam qenë. Se pjesa më emadhe e pjesmarrësve shumë më të rinjë se unë, por se kjo posaqërisht ishtekënaqesia ime. Jo se mendoj që ndaj dikujt të jem një autoritet, por se unë kamkënaqësi të madhe që kam pasur rastin të shohë gjeneratë më të re se ajo eBeogradit, në Kosovë me të cilët unë nuk kam aq shumë kontakte, ngase kur unëvijë në Kosovë me fshatarë i numroj lopët dhe delet, porse njerëz të rinjë nuknjoh.Pse tani po i përkujtoj të rinjët? Unë seriozisht mendoj se kjo është njëgjeneratë, e cila nuk është përgjegjëse për këtë që ka ndodhur dhe mendoj se kjoështë gjeneratë vërtetë ajo që mund të bartë ndonjë projekt pa ngarkesë. MeMillosheviqin me të vërtetë nuk kanë asgjë dhe mendoj se është mu ky ai kapitalii vërtetë për vendosjen e dialogut. Dhe për këtë arsye po më duket se situata më epjekur për një hap para. Sonja Biserko pati një seri dialogjesh në vitit ’96, ’97dhe ’98. Disa nga të lodhurit e madh që përjetuam nëpër tubime dhe ato karriga,nuk janë në mesin e të gjallëve. Në mesin e tyre ishte edhe ambasadoriPribiçeviq e tjetri është Fehmi Agani. Nuk them se ato dialogje nuk ishin tëfrytshëm, por dua të them se kohrat ishin tjera dhe mendoj se aty nuk kishtemundësi për ndryshime rrënjësore. Në qoftëse kam mundësi që të gjithëve t’jujapim një kompliment: unë vërtetë kam ndier mundime, ose kimi të çuditshme,se kjo vërtetë nuk i ka gjasuar ndonjë kodre magjike nga Tomas Mani, në ndonjësenatorium çmendurie, ku një nga një ngadalë bien – eliminohen, porse këtuishte një nivel i normalitetit në të cilin unë nuk jam mësuar dhe këtë jo pse ështëfjala për serbët dhe shqiptarët, porse kjo është një sasi e normalitetit të cilen unënuk e kam parë as në rrugën time, as në ndërtesën time dhe kjo për mua ështëkënaqësi e veçantë. Me të vërtetë mendoj se tani njerëzit e rinjë duhet tëvazhdojnë më tutje ta shtyejnë këtë tregim, ndërsa ne do t’u ndihmojmë me saforcë që kemi.Emilia Mançiq, Fondacioni Heinrich Boll, BeogradUnë nuk kam pritur ndonjë sihariq, por jam e kënaqur që intuiten timethjeshtë ia dorzova Andreut që nga fillimi të gjitha të i merrë në duar të veta.Andreun e kam njohur para disa muajve kur ka ardhur me këtë projekt tek ne, ekjo ishte para ngjarjeve të marsit dhe nuk ka pasur aBsolutisht lidhje me te.Sa i takon temës tonë për Kosovën, ne nuk merremi drejtëpërdrejtë meKosovën dhe as që unë pretendoj të bëhem ndonjë ekspert lidhur me Kosovënetj. Jam shumë i lumtur pasi që në kohë kam jetuar në Gjermani dhe pasi qëpunoj në fondacionin gjerman, e për këto tema edhe të mos flasim vetëm megjerman, por edhe me serbë dhe shqiptarë. Për mua kjo është shumë erëndësishme. Shpeshherë njerëzit nga organizatat ndërkombëtare sjellin vendimedhe që për atë nuk kanë mjaftë informata, kështu që jam e kënaqur që këtunjerëzit janë ata që duhet me jenë; dhe se problemi drejtëpërdrejtë u takon atyre.Dardan Veliu, KODI, PrishtinëProfesori Dal për demokracinë thotë: “demokracia nuk është gjendje, porproces”. Kjo sipas meje u takon edhe raporteve të njerëzve dhe aktiviteteve për tëcilat është i domosdoshëm procesi përmanent i përtritjeve, përmirsimeve dhezhvillimeve. Në këtë proçes është i mundëshëm ndryshimi bile edhe istereotipeve. Është interesant të shikohen se si stereotipet për gjermanët kanëndryshuar. Në shekullin 19 gjermanët janë konsideruar romantik në60