Macht ten goede?!

InleidingWaarde collega’s, dames en heren, vrienden, familie…..Ik beschouw het als meer dan een eer en een genoegen dat ik vandaag alslector waardevolle praktijkontwikkeling mijn lectorale rede mag uitspreken.Ik zie de instelling van dit lectoraat als een betekenisvol signaal eneen belangrijke opgave. Het spreekt immers niet vanzelf dat de politie,de Politieacademie in tijden van schaarste tegen de bezuinigingsstroomin ruimte maakt voor zo’n thema en daarmee de aandacht richt op demorele dimensie van het politiewerk.Of misschien spreekt het juist wel vanzelf. Maakt het iets zichtbaar dat inhet hart van de politie leeft, namelijk het besef dat politiewerk een dooren door morele praktijk is (Maynard-Moody,2003). Misschien lijkt hetsoms alsof het bij de politie gaat om tellen en targets, maar daaronderof daarachter is toch altijd de vraag naar goed politiewerk aan de orde:werkt het, deugt het, doet het deugd? Politiemensen willen door hunwerk van waarde zijn voor anderen, voor de samenleving.Die morele geladenheid van het werk is niet een ontdekking van delaatste jaren.In 2001 kwam kort na het te vroege overlijden van Frans Denkers zijnboek – ik noem het toch maar zijn boek, al is het door anderen gemaakt(Beers, 2001) – het Moreel Kompas uit. Daarin ontmoet je sterk moreelgedrevenpolitiemensen. De waarden die ze van huis uit hebbenmeegekregen en die ze zich hebben eigen gemaakt zetten ze om in goedprofessioneel handelen, waardevol handelen.Maar soms raken die waarden onder het stof. Verlies je als politiemenscontact met waar het je om te doen is, waarom je ooit “bij de baas” ging.In een SPL-traject uit 2005 ging het om de vraag: wat bezielt politiemensen?Die vraag kwam voort uit ervaren vervreemding. Cijfers, dashboardsen eindeloos vergaderen waren dominant geworden…is that allthere is..? Natuurlijk niet, richt je op de praktijk. Daar zie je waar het omdraait. Wat bezielt, tref je niet in cijfers en dashboards, wel in concreteontmoetingen met mensen voor wie jij als politiemens iets kan betekenen.Zo werd dat gezegd door de deelnemers aan dat programma (VanHoorn, Nap, 2006). Kwetsbare mensen, mensen in nood, mensen dieonrecht is aangedaan en ook mensen die zelf misdaden hebben begaan.