Macht ten goede?!

Inleiding 13zichzelf geen zinvol doel is. Inzetten op eenwording zonder meer kan dekans op goed politiewerk ook in de weg zitten.Mijn stelling is dat de betekenis van verdere eenwording verbondenmoet worden met de praktijk in ontwikkeling. Wat vraagt de praktijk?Daar draait het om. Daarmee verbreed ik de reikwijdte van het gangbaredenken over praktijkontwikkeling of praktijk leren. De praktijk is nietalleen een bron voor de ontwikkeling van het professionele handelenmaar ook voor systeem- en identiteitsontwikkeling.De conclusie zal zijn dat juist door die praktijkkoppeling de vraag naarzinvolle vormgeving niet definitief en omvattend beantwoord kan worden.Vormgeven aan de verdere eenwording van de Nederlandse politieis een transitieproces met een open einde. Politie in transitie is geenproject met een scherp geformuleerd einddoel maar een doorgaandleerproces dat richting krijgt door de morele vraag: zijn wij zo een machtten goede? Nemen wij op deze manier een goede positie in binnen debeweeglijke krachtenvelden en netwerken van mensen en organisatiesdie op de één of andere manier bijdragen aan leefbare ordening?Dragen wij op deze wijze als sterke arm op een geloofwaardige manieren naar vermogen bij aan “het goede samenleven”?Dat zijn natuurlijk grote woorden en grote vragen waar je eindeloos enhoogdravend over kunt “blowen”, maar daarmee krijgen ze geen waarde.Die woorden en vragen krijgen pas betekenis als je ze verbindt met concretehandelingen. Het gaat om doendenken , zoals Henk Oosterling datnoemt (Oosterling, 2012). Wat spreekt er uit mijn daden? Wat spreekt eruit onze daden? Is dat de bedoeling? Is dit goed politiewerk? Wat staatons nu te doen?Vanuit dat besef, het besef dat het uiteindelijk draait om het nadenkendhandelen, om doendenken , bespreek ik de manier waarop de politiekan werken aan waardevolle praktijkontwikkeling (hoofdstuk 3). Ommeteen maar een wellicht teleurstellende, maar hopelijk toch ook uitnodigendebekentenis te doen. Dat kan niet uitbesteed worden aan ditlectoraat. Het zal gaan om “school maken in de praktijk” (Nap, 2007,TOL, 2013). De kunst zal zijn om vasthoudend te vernieuwen. Misschienis vasthoudendheid wel een kenmerk van de vereiste vernieuwing. Nietmeer hoppen van concept naar concept maar vanuit een bepaald leidbeeldbelang-stellend en vasthoudend ontwikkelen vanuit de praktijk.