Macht ten goede?!

3 Waardevolle praktijkontwikkeling als opgave: geinig gemodder met het oog op een “Just World” 53een goede ontwikkeling verder, wat in mij remt of blokkeert een goedeontwikkeling? Een belangrijke vraag. Een vraag die ruimte maakt. En eris meer. Als het lukt, wordt het gedrag van de leidinggevende ook eenappèl op de uitvoerende politiemens om zich in te zetten en vrijmoediguit te spreken over wat hem of haar ter harte gaat met betrekking tothet ontwikkelen van goed politiewerk. Het is een appèl om daarvoorverantwoordelijkheid te nemen en niet onder het mom van loyale volgzaamheidte schuilen in ondergeschiktheid, of de verantwoordelijkheidvoor goed werk te ontwijken door te doen alsof je autonoom, los vananderen je gang kunt gaan. Je maakt altijd deel uit van een groter geheel,met iets van een hogere orde. 15 Goed leiderschap is zo beschouwd ookaltijd gericht op het versterken van de zelfsturing, op het spreiden vanleiderschap (Kessels, 2012). De opgave van persoonlijke ontwikkeling inhet vak geldt dus niet slechts de leiding, maar zeker ook de mensen inde uitvoering, de mensen in de ondersteuning. De uitnodiging is om tegaan staan voor wat je waardevol vindt en daarin niet terughoudend tezijn, ook al voelt het wellicht niet helemaal veilig. Professionaliteit verondersteltdat je bewust een morele positie kiest ten behoeve van goedwerk (Bakker, 2013, Cilliers, 2005). Al met al komen we langs deze wegdus niet alleen de moerassigheid buiten onszelf, maar ook in onszelftegen. Daarmee worden we echt lerende professionals. Voor alle duidelijkheid,de persoonlijke ontwikkeling waar ik hier op doel is dus nietegocentrisch, niet gericht op jezelf. Integendeel het draait om de opgaveom, zoals Buber zegt, jezelf te zijn, maar niet met jezelf bezig te zijn(Buber, 1964).Zodoende wordt leiderschap echt operationeel leiderschap, het is met deerkenning van de moerassigheid om en in ons, gericht op het ontwikkelenvan een waardevolle praktijk.Leiderschap wordt daarmee ook heel ambachtelijk. Het is een aandachtigwerken met de weerbarstige praktijken, langzamerhand leren omweerstanden te hanteren, leren om te gaan met wat zich niet zomaar laatvoegen, de waarde zoeken in wat zich als “onaangepast” presenteert, eenintuïtie of beeld hebben van wat je zoekt, maar waarvan je de vorm nogniet kan uittekenen. Het uithouden van je onmacht. Of maak ik het nu15 Aandacht richten op “wat je eigen belang te boven gaat” zie ik als het principe van de hiërarchie.Dat is niet primair verticaal- , maar eerder horizontaal te denken. Ik ben tot deze gedachtegekomen via het denkwerk van Andre Wierdsma, die zich liet inspireren door StaffordBeer. Het verschil is dat daar het hogere niveau vooral in organisatieverband wordt gedacht.Ik zie het meer in – ook grensoverschrijdend – netwerkverband (Wierdsma 1999).