Macht ten goede?!

14 Macht ten goede?!De moeite die je dan tegenkomt niet verhullend ontwijken maar onderogen zien en als het even kan goedgemutst bewerken. Ontwikkelen wordtdan heel ambachtelijk werk. Ik zal in plaats van zoeken naar vaste grond,geinig gemodder aanbevelen. Ik denk dat de ontwikkeling van de nationalepolitie onvermijdelijk over glibberige paden zal gaan. En die ontwikkelingbegint niet nadat we de organisatie hebben opgetuigd, of eenduidig“in werking hebben gebracht”. Dat is een te mechanische voorstellingvan zaken. Dat gaat voorbij aan de veelvormige, beweeglijke, zich ontwikkelendepraktijk van het politiewerk. Misschien moet je zeggen, hetgaat voorbij aan het veelvormige samenleven. Het gaat ook voorbij aande beschikbare kwaliteit in de organisatie. Het argument “het moet nueven zo”, is misschien vanuit de behoefte aan zekerheid geruststellenden begrijpelijk, maar gelet op de ervaring en de literatuur over organisatieontwikkelingklinkt dat niet overtuigend. Het “glibberen” is allangbegonnen. De kunst is dat te erkennen.In de ontwikkeling van de nationale politie zullen we ongetwijfeld stuitenop een hardnekkig cultuurkenmerk, namelijk “avoiding trouble” (Norris,1989). Dat is van hoog tot laag een taai verschijnsel. De politie en metname de politieleiding heeft niet veel moeite om te spreken over “de plekder moeite” maar wel om in de eigen organisatie die plek te betreden.Zo goed als we buiten zijn in het omgaan met het onaangepaste, zolastig vinden we dat intern. Zeker ook als we onszelf als onaangepastontmaskeren of als anderen ons dat stempel geven. Dan ervaren weonze eigen kwetsbaarheid en afhankelijkheid, voelen we de groeps- offamiliedruk en blijft het voornemen tot vrijmoedig spreken doorgaansprecies dat…..een voornemen. In dat licht verkennen we nog het belangvan professionele moed en stellen we de vraag hoe de kans op professionelemoed vergroot kan worden. Edgar Schein beveelt in zijn laatsteboek de weg van “humble inquiry” aan. Ik kom daar op terug. Misschienmoeten we indachtig de woorden van de koning in het mooie boekje“de kleine prins” dan tot de conclusie komen dat we de persoonlijkeontwikkeling niet moeten ridiculiseren maar radicaliseren: “het is veelmoeilijker over jezelf te oordelen dan over anderen. Als het je lukt omeen juist oordeel over jezelf te hebben, dan heb je de ware wijsheidgevonden”, aldus de koning…. ( St Exupéry, 1951). En natuurlijk hoortdaar dan ook het inzicht van Heschel bij:”ons hoogste doel is niet onszelftot uitdrukking te brengen, maar om ons te hechten aan dat wat