Macht ten goede?!

1 Aandacht voor waardevol werken past in een brede ontwikkeling 21In het moeras ligt er geen heldere route klaar, geen als dit dan dat, maarveeleer een “wat nu?”, “wat is hier en nu wijsheid?” “wat doet hier rechtaan de situatie en de betrokken mensen?”Op dat terrein geldt dus niet een universele of systeemwaarheid, maardraait het om een contextueel zoeken naar zin. En in het zoeken, kaniets van waarde oplichten. De zin is niet gegeven of gegarandeerd, maaremergent, hij ontstaat, uit inter esse, uit wat er tussen mensen gebeurt.Hij kan ontstaan in het professioneel handelen, in het aandachtig samenwerken.De vraag naar goed werk is hier dus niet - of in ieder gevalslechts zeer ten dele - vanuit het systeem aan de hand van protocollen ofvooraf bepaalde indicatoren te beantwoorden, maar is onderdeel van eenreflexieve praktijk. De vraag naar goed werk wordt in en aan de praktijkgesteld. Wat van waarde is, toont zich daar. Daar hoort bij een doordenkenvan de morele opgave vanuit de professie. “Wat wordt in dezesituatie van mij, niet alleen als mens, maar juist als vak-mens gevraagd?Waar voeg ik in, wat voeg ik toe?Het is de vraag naar de professionele en institutionele identiteit. Je moetdie rol kennen, begrijpen en willen spelen. Wat is hier de waarde die ikvanuit mijn vak, bijvoorbeeld als politiemens of als verpleegkundige hebtoe te voegen? Hoe breng ik die hier zodanig in, dat het helpt?De in de afgelopen jaren groeiende beweging rond goed werk, deaandacht voor morele professionalisering of normatieve professionalisering,ontwikkelingen die allemaal draaien rond de vraag naar werk datdeugt en deugd doet, kan vanuit voorgaande begrepen worden. Als je alsprofessional werkt met moerassige vragen, kan en wil je die niet beantwoordenalsof je op de hoge gronden werkt. Je wil zinvol bijdragen vanuitde morele opgave van je professie. De erkenning van de moerassigheidopent de ogen voor de waarden van het werk. Dan besef je, alsuitvoerende professional en als leidinggevende dat sturing met simpeleregels en eenvoudig telbare targets tekort schiet.Maar het knelt wel, omdat organisaties vaak nog geacht worden zich“hoge grond-achtig” te verantwoorden. Dat roept groeiend ongemaken ontmoediging op. Ook hier wordt een verschuiving of zo u wilt eenbehoefte aan paradigmaverandering zichtbaar. Het erkennen van decomplexiteit van de moerassige vragen, maakt nieuwe, rijkere sturingsenverantwoordingsmogelijkheden nodig.