Мухит Асанбаев

жүргізілуде. Содан болар, ішкі мигранттардың қалаға
келгендегі көретіні – өгейлік. Сонда дейміз-ау, өзге өңірлердің
ел-жұрты Алматыға келуге неге асық?! Қаланың қымқуыт
өміріне бейімделе алмаған сыртқы көші-қон өкілдері
қайыршы халге түсіп жатқанда, ішкі мигранттар кімнен
қайырым күтеді? Жағдай мен қаражаттың жоқтығынан
жерін игере алмай, күнкөріс үшін қалаға қашқан үйсіз-күйсіз
отбасылардың обалы кімге? Шыны керек, бұл сұраққа
нақты жауап іздер болсақ, онда барлық түйткіл биліктің
өзіне келіп тірелер еді. Атап айтқанда, ауыл шаруашылығы
саласындағы табыстың төмендігі, түптеп келгенде
күнкөрістің нашарлығы, – ауылдағы жұрттың қалаға
қарай ағылуына себеп болып отыр. Осыдан барып «жалған
урбанизация» мəселесі туындайтыны анық. Өйткені,
қалаға ағылған ауылдықтар ең алдымен жұмыссыздардың
санын көбейтеді. Рас, құрылыс қарқынды заманда мұндай
«ағылып келгендер» жұмыссыздық деңгейіне соншама
əсер етпеген болар. Ал экономикаға айрықша демеу болған
құрылыстың бəсеңдеуі жұмыссыздық мəселесінің басын
ашты» (Думан Бақай. Өз үйім – дүңгіршегім. Ішкі урбанизация
мəселесі ісініп келеді. Газета «Дала мен қала». Дата
публикации: 04.12.2009.).
Вышеприведенная статья является ярким подтверждением
того, что в казахскоязычных СМИ материалы на тему
внутренней миграции преимущественно ориентированы на
выделение внешних параметров какого-либо явления, события
и на получение кратких обобщающих сведений о предмете,
а также не только и не столько на раскрытие внешних
черт предмета и рациональное его осмысление, сколько на
эмоционально-художественное его отображение. То есть в
казахскоязычных публикациях превалирует фактографический
и наглядно-образный жанры журналистики. Обычно, к
195