12.07.2015 Views

OBRAS DE SAN AGUSTÍN - Escritura y Verdad

OBRAS DE SAN AGUSTÍN - Escritura y Verdad

OBRAS DE SAN AGUSTÍN - Escritura y Verdad

SHOW MORE
SHOW LESS
  • No tags were found...

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

636 <strong>DE</strong> IRINIIATE XI, 7, 12priusquam sentiretur, ut visio fieret. Sed cum cogitatur, exilla quam memoria tenet, exprimitur in acie cogitantis, etreminiscendo formatur ea species, quae quasi proles est eiusquam memoria tenet. Sed ñeque illa vera parens, ñeque istavera proles est.Aries quippe animi quae formatur ex memoria cum recordandoaliquid cogitamus, non ex ea specie procedit quammeminimus visam; quandoquidem eorum a meminisse nonpossemus, nisi vidissemus: acies autem animi quae reminiscendoformatur, erat etiam priusquam Corpus quod me*minimus videremus; quanto magis priusquam id memoriaemandaremus? Quanquam itaque forma quae fit in acie rrcordantis,ex ea fiat quae inest memoriae; ipsa tamen aciesnon inde existit, sed erat ante istam b .Consequens est autem, ut si non est illa vera parens,nec ista vera sit proles. Sed et illa quasi parens, et istaquasi proles aliquid insinuant, unde interiora atque verioraexercitatius certiusque videantur.12. Difñcilius iam plañe discernitur, utrum voluntasquae memoriae copulat visionem, non sit alicuius eorumsive parens sive proles: et hanc discretionis difficultatemfacit eiusdem naturae atque substantiae parilitas et aequalitas.Ñeque enim, sicut foris facile discernebatur formatussensus a sensibili corpore, et voluntas ab utroque, propternaturae diversitatem quae inest ab invicem ómnibustribus, de qua satis supra disseruimus, ita et hic potest.Quamvis enim haec trinitas, de qua nunc quaeritur, forinsecusinvecta est animo; intus tamen agitur, et non estquidquam eius praeter ipsius animi naturam.Quo igitur pacto demonstran potest, voluntatem necquasi parentem, nec quasi prolem esse, sive corporeae símilitudinisquae memoria continetur, sive eius quae indt'cum recordarriur exprimitur, quando utrumque in cogitandoita copulat, ut tanquam unum singulariter appareat, et discernínisi ratione non possit? Atque illud primum videndumest, non esse posse voluntatem reminiseendi, nisi veltotum, vel aliquid rei eius quam reminisci volumus, in penetralibusmemoriae teneamus. Quod enim omni modo etomni ex parte obliti fuerimus, nec reminiseendi voluntasaLov., eius. At editi alii et Mss., eorumet- speciei memoriae commendatae.b Aliquot Mss., ante ista.id est, et corporis visiX¡I, 7, 12 <strong>DE</strong> LA <strong>SAN</strong>TÍSIMA TRINIDAD 637la visión. Cuando se piensa, la imagen que la memoria retienese reproduce en la mirada del pensamiento, y al recordarnace esta imagen, que es como hija de la que la memoriaconserva. Pero ni aquélla es padre en verdad, ni ésta suprole verdadera.La mirada del alma 9 , informada por la memoria cuandorecordando pensamos algo, no procede de aquella forma quenosotros recordamos haber visto—si bien no podríamos recordarlade no haberla visto—, pero antes de ver el cuerpoque recordamos existía la mirada del alma que recordandose forma, y con mayor razón existía ya antes de grabarloen la memoria. No obstante, la forma que nace en la miradadel recuerdo procede de la que existe inmanente en lamemoria; a pesar de ello, la mirada interior no trae su' existenciade ella, pues existía ya antes de recibir esta forma.Y en buena lógica, si aquélla no es padre verdadero, niésta será su prole legítima. Mas aquel cuasi padre y estacuasi prole algo insinúan; nos ejercitan para ver con máscerteza y seguridad cosas más íntimas y verdaderas.12. Difícil discernir si la voluntad, que a la memoriaune la visión, es padre o prole de alguna de las dos, y la,dificultad de esta distinción proviene de la parejura e igualdadde su naturaleza y substancia. Aquí no sucede como enel mundo exterior, donde es fácil distinguir el cuerpo sensibledel sentido informado y la voluntad de une y otro,a causa de la diversidad de naturaleza que, según suficientementeprobamos, existe entre los tres. Aunque esta trinidadde la que ahora tratamos se ha introducido del exterioren el alma, se actúa en el interior y nada de ella hayajeno a la naturaleza del alma.¿Cómo, pues, demostrar que la voluntad no es cuasi padre,ni cuasi prole de la imagen corpórea que la memoriaretiene ni de la que se forma en el recuerdo, cuando la voluntadde tal manera enlaza a las dos en el pensamiento,que parece no formar más que una sola, hasta tal puntoque sería imposible su distinción si no fuera por la inteligencia?Y es de advertir, en primer término, que no es posibletener voluntad del recuerdo de no conservar- en los replieguesde la memoria la totalidad o una parte al menos delo que recordar queremos. No existe voluntad de recordar9 La inteligencia informa el conocimiento y, mediante la reflexiónsobre las verdades latentes en el tesoro de la memoria, expresael verbo interior, que es como ciencia de ciencia y visión de visión,reflejo de la inteligencia virtual que representa la naturaleza especulardel alma iluminada por Dios. Cf. Confessiones, io, 8, 12 ;10, 11, 18. "7

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!