Rotterdams Onderwijs Magazine - Rotterdams Onderwijsbeleid

18 |
Anne-Marie
De politiek verbaast zich over de uitkomsten van het AOBonderzoek
naar de grootte van de klassen in het primair
onderwijs. Ik verbaas mij over zoveel politieke onnozelheid.
Grote klassen zijn niet goed voor de kwaliteit van het onderwijs,
geven juffen en meesters aan. Zeker niet in een tijd waar
juf of meester soms de enige stabiele factor is voor het kind.
En al helemaal niet voor alle kinderen die niet vallen onder de
grootste gemene deler. Dat is niet exclusief voor het basisonderwijs.
Ook in het mbo beginnen wij met gemiddeld zo’n drieëndertig
leerlingen. Afgezien van de hierboven geschetste zaken die
bij grote kinderen eveneens of nog zwaarder tellen, is zo’n
enorme klas de eerste twee weken prima te pruimen. Schuchter
tasten leerlingen af wie het echte haantje of kippetje is in
de groep, en afhankelijk van de gewenste status schurkt de
één daar wel en de ander juist niet tegen aan.
Een maand verder is het lokaal figuurlijk maar ook letterlijk te
klein. Hormonen vliegen rond, macho’s ontwikkelen schouderpartijen
en miniminirokjes staan gespannen. Voor zo’n groep
blijkt de ruimte in een gemiddeld theorielokaal onvoldoende.
Het dendert binnen met jassen en tassen, en achter elke tafel
verdringen zich drie jongvolwassenen, vaak met nummer vier
aan de zijkant.
Laatkomers, bij ons ál-tíjd het gevolg van Dé Líft, banen zich
steevast met veel bombarie een weg naar voren. Juist naar
voren, want de bevoorrechte bijtijdsen zitten achterin; ‘je
gaat toch niet bij de docent zitten!’ Na deze invasie duurt het
enige tijd voor een meer serene rust neerdaalt. Tot het hele
tafereel zich vijf à tien minuten voor het einde van de les in
omgekeerde volgorde herhaalt om ‘niet te laat te komen bij de
volgende les’.
Met pech gebeurt deze volksverhuizing elke vijftig en anders
om de honderd minuten. Dan is het een simpele rekensom:
neem een gemiddelde lesdag van vier keer honderd minuten,
neem een gemiddelde groep van dertig, neem een gemiddelde
docent die weet van rust en regelmaat en je bent op
zo’n dag toch gauw een lesuur kwijt. Tja, kwaliteit valt of staat
niet alleen met een deskundige leerkracht, in het mbo gaat het
ook simpelweg om ruimte en tijd.
Journaliste Anne-Marie Plasschaert is docent Nederlands en
redactionele vaardigheden in het mbo.
Rotterdams Onderwijs Magazine --- 11 | 12
Ruimte en tijd
Arbeidsmarkt
onderwijs
maakt
afspraken
nodig
Een rapport over de arbeidsmarkt van het Rotterdamse
onderwijs is voor gemeente en schoolbesturen aanleiding
om afspraken te maken voor de korte en middellange
termijn.
Het rapport, van onderzoeksbureau ResearchNed,
spreekt zich uit over de verschillende onderwijssoorten
in de stad. In het primair onderwijs zijn momenteel
geen grote problemen om vacatures vervuld te krijgen.
Wel tekenen deze zich af aan de horizon; het aantal
studenten van de lerarenopleiding basisonderwijs laat
al jaren een dalende lijn zien.
Sterker speelt dit probleem voor het voortgezet
onderwijs. Er zijn nu al langer bestaande tekorten bij
de exacte vakken en de talen. Vooral in het vmbo zijn
er teveel onbevoegde en onderbevoegde docenten
werkzaam. Een kwart van de schoolleiders vindt daarbij
dat er in het algemeen het nodige schort aan de kwaliteit
van een deel van de zowel zittende als startende
docenten.
Het mbo kent als probleem dat er in de lerarenopleidingen
nauwelijks aandacht is voor de specifieke
situatie van het mbo. Ook in het mbo geldt dat niet alle
docenten voldoen aan de bevoegdheids- en bekwaamheidseisen.
Gemeente en schoolbesturen willen de komende tijd
afspraken maken over de kwaliteit van zittende leerkrachten,
de opleiding van docenten en de instroom
van studenten. Ook willen ze komen tot een gezamenlijke
agenda, om aan te bieden aan de nieuwe minister
van onderwijs.
Het volledige rapport ‘De Rotterdamse onderwijsarbeidsmarkt
in beeld’ is te downloaden via de website
van Beter Presteren, www.onderwijsbeleid010.nl.