deurlopende formatiewe assessering in skriftelike stelwerk in graad 5

leerarea is dan die verantwoordelikheid van vier leerkragte en aan die einde van die kwartale
moet hulle die punteskedule saam opstel, wat nooit tevore by ons skool plaasgevind het nie.
Dieselfde geld vir die leerarea Menslike en Sosiale Studies waar Aardrykskunde en
Geskiedenis saamgesmelt is. Leerkragte kon nog laasgenoemde leerarea hanteer, maar vier
praktiese vakgebiede soos in Kuns en Kultuur was ‘n moeilike aangeleentheid. Leerkragte by
ons skool het sterk kapsie gemaak teen spanonderwys. Een van die redes was dat Leerareas
vir hulle onaanvaarbaar was. Ek was van mening dat dit een van die positiewe aspekte van
UGO was, want so kan ‘n leerkrag dan positiewe en opbouende terugvoering van sy of haar
portuur ontvang.
Die idee van spanonderrig het egter nooit vergestalt by ons skool nie en die leerders is die
meeste benadeel. Musiek, dans en drama kon nie tot sy volle reg in ons skool kom nie, omdat
‘n leerkrag wie ‘n kunsspesialis was, verantwoordelik was vir die Leerarea. Sy het geen
opleiding gehad vir die ander afdelings nie, en omdat spanonderwys nie plaasgevind het nie,
was dit afgeskeep.
Die feit dat die belangrikheid van hulpbronne oor die hoof gesien was, was nog ‘n probleem,
veral as ‘n mens in ag geneem het dat al die skole onder die apartheidsregering nie dieselfde
hulpbronne ontvang het soos die bevoorregte wit skole nie. Daar was op daardie stadium van
leerkragte verwag om hul eie hulpbronne te ontwikkel. Ek het gevoel dat ek terug was onder
die apartheidsregering waar ons gesukkel het met karige hulpbronne teenoor die bevoorregte
wit skole waar alles voorsien was. Dit wat die staat nie aan die skole voorsien het nie, kon die
ouers as gevolg van hul bevoorregte posisie voorsien. Jansen (1999:214) lewer die volgende
kommentaar: “… teachers within white, well-resourced classrooms were clearly reflecting
C2005 and OBE principles within their practice even when they were unsure about the
meaning of OBE …”. Die leerkragte by hierdie skole was instaat om ‘n redelike sukses van
UGO te maak. Hulle het die finansiële ondersteuning van hul ouers om die nodige bronne aan
te skaf om leerkragte te ondersteun met die implimentering van UGO.
In die afwesigheid van geskikte handboeke kon hulle afrol- en fotostaat masjiene inspan om
vir hulle leerders inligting te dupliseer. Dit kon toe die plek inneem van die handboeke.
Minderbevoorregte skole het nie altyd dié fasiliteite nie. Bevoorregte skole het
rekenaarsentrums en hulle leerders het toegang tot die Internet. Dit is dus baie maklik vir
8