05.05.2013 Views

Zomer 2011 - Stichting Tubereuze Sclerosis Nederland

Zomer 2011 - Stichting Tubereuze Sclerosis Nederland

Zomer 2011 - Stichting Tubereuze Sclerosis Nederland

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

De therapie is zeven sessies, van 9 tot 12 uur, in<br />

dit geval op dinsdag. Het is dan zes keer achter<br />

elkaar, en dan de zevende keer na zes weken.<br />

Ieder kind heeft zijn eigen therapeut, die van tevoren<br />

aan het kind gekoppeld wordt, en twee observanten<br />

die alles uitgebreid opschrijven. Verder zijn<br />

er gastvrouwen die de ouders en gasten begeleiden,<br />

je mag per keer twee gasten meenemen, bijvoorbeeld<br />

begeleiders van school en natuurlijk<br />

opa’s en oma’s.<br />

En dus togen we in de hele vroege ochtend naar<br />

Harderwijk, voor de files uit, vol verwachting over<br />

die ochtend. We waren er te vroeg, maar op aanraden<br />

van Milou die ons begeleidt, dronken we eerst<br />

koffie bij hotel Monopole, waar we van harte welkom<br />

waren met ons ietwat drukke baasje! Op de<br />

afgesproken tijd werden we opgehaald en maakten<br />

we kennis met Anneke, Amanda en Wilma.<br />

Eén van ons ging mee om Niels om te kleden in<br />

zijn wetsuit, dat viel niet mee voor Niels! Wat zit<br />

zo’n pak strak en wat is het raar allemaal! Onder<br />

luid gekreun en gesteun werd Niels in het pak<br />

gehesen, en mocht hij mee naar de glaswand waar<br />

spelletjes worden gedaan met de dolfijnen. Zoals<br />

verwacht ging Niels direct Anneke uitproberen,<br />

maar ze had hem meteen door. Daarna naar de<br />

vlonder, waar het eerste echte contact werd<br />

gemaakt met Niels z’n eigen dolfijn. Prachtig, zijn<br />

verbaasde reactie! Door middel van beloning wordt<br />

Niels aangeleerd dat hij soms moet wachten, en<br />

netjes moet vragen of hij een visje mag geven.<br />

Doet hij dit niet, gebeurt er ook niets. De dolfijn is<br />

zijn beloning. Door gebaren te leren, laat Niels de<br />

dolfijn springen, op de rug liggen, zwaaien, zingen<br />

en toeteren. Door de koptelefoon van de camera<br />

waarmee de sessie wordt gefilmd, hoorden we<br />

Niels keurig in een hele zin zeggen: “Nathalie,<br />

mag ik de dolfijn een visje geven?” Dit zijn ongeveer<br />

twee keer zoveel woorden dan hij normaal<br />

gebruikt!<br />

Na dit onderdeel komt het leukste deel, het water<br />

in! Maar dat is gek, er komt koud water in je pak,<br />

en je mag met je schoenen het water in! De verbazing<br />

en verrukking zijn van z’n gezicht af te lezen!<br />

Er worden liedjes gezongen, en ze spelen met de<br />

dolfijnen die in grote getale rondzwemmen. De<br />

kinderen staan tot hun middel in het water, hoewel<br />

Niels al snel kopje onder gaat van de pret! Na de<br />

sessie helpt één van ons met douchen en volgt een<br />

gesprekje met de therapeute terwijl Niels in een<br />

andere ruimte is (met begeleiding).<br />

De dagen erna is Niels heel ontspannen en maakt<br />

een gelukkige indruk. We zien geen boze buien en<br />

hij slaapt beter! We kunnen haast niet geloven dat<br />

dit nu al het resultaat zou zijn. In de weken die<br />

volgen laat Niels zich van al zijn kanten zien tijdens<br />

de sessies. Anneke verzekert ons dat ook een<br />

dwarse dag erbij hoort. Gelukkig, we hebben een<br />

‘normaal’ speciaal kind! Ze weet ons te vertellen<br />

dat Niels naast TSC en autisme, ook dyspractisch<br />

is, dat wil zeggen dat hij een opdracht niet kan<br />

omzetten in actie, tenzij je de opdracht in hele<br />

kleine stukjes hakt. Bijvoorbeeld de vraag ”Niels<br />

trek je jas aan” ga je opsplitsen in “ga maar naar<br />

de gang, en dan pak je jas van de kapstok, en dan<br />

doe je arm in de mouw”, enz.<br />

Na alle sessies is Niels nog steeds blij, ontspannen<br />

en slaapt hij nog steeds goed. Hij praat beter en is<br />

bijna nooit meer gefrustreerd. Hij lijkt in enkele<br />

weken een jaar te zijn gegroeid in zijn ontwikkeling.<br />

Natuurlijk denk je na over deze verandering<br />

en waar dat nu door komt. We zijn tot de conclusie<br />

gekomen dat het een wisselwerking is van<br />

beter begrepen worden, door een andere benadering,<br />

en daardoor minder boos zijn. Als je minder<br />

boos bent, slaap je ook rustiger. Niels heeft meer<br />

zelfvertrouwen gekregen en is dus zekerder van<br />

zichzelf. Ook realiseren we ons dat we hem soms<br />

te klein benaderen, maar de grilligheid van TSC<br />

vraagt daar soms ook om.<br />

We hebben nog veel meer handvatten gekregen<br />

om het contact en de omgang met Niels beter te<br />

maken en allemaal met goed resultaat. Het is lekker<br />

om alles weer eens door andere ogen en vanuit<br />

een andere invalshoek te zien. Dolfijntherapie<br />

neemt de handicap van je kind niet weg, maar je<br />

leert er wel op een andere manier mee om te<br />

gaan. Voor ons is het een zeer waardevolle reis<br />

geweest die de investering dubbel en dwars waard<br />

is geweest! ■<br />

TSC Contact | zomer <strong>2011</strong> 29

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!