Zomer 2011 - Stichting Tubereuze Sclerosis Nederland
Zomer 2011 - Stichting Tubereuze Sclerosis Nederland
Zomer 2011 - Stichting Tubereuze Sclerosis Nederland
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
De therapie is zeven sessies, van 9 tot 12 uur, in<br />
dit geval op dinsdag. Het is dan zes keer achter<br />
elkaar, en dan de zevende keer na zes weken.<br />
Ieder kind heeft zijn eigen therapeut, die van tevoren<br />
aan het kind gekoppeld wordt, en twee observanten<br />
die alles uitgebreid opschrijven. Verder zijn<br />
er gastvrouwen die de ouders en gasten begeleiden,<br />
je mag per keer twee gasten meenemen, bijvoorbeeld<br />
begeleiders van school en natuurlijk<br />
opa’s en oma’s.<br />
En dus togen we in de hele vroege ochtend naar<br />
Harderwijk, voor de files uit, vol verwachting over<br />
die ochtend. We waren er te vroeg, maar op aanraden<br />
van Milou die ons begeleidt, dronken we eerst<br />
koffie bij hotel Monopole, waar we van harte welkom<br />
waren met ons ietwat drukke baasje! Op de<br />
afgesproken tijd werden we opgehaald en maakten<br />
we kennis met Anneke, Amanda en Wilma.<br />
Eén van ons ging mee om Niels om te kleden in<br />
zijn wetsuit, dat viel niet mee voor Niels! Wat zit<br />
zo’n pak strak en wat is het raar allemaal! Onder<br />
luid gekreun en gesteun werd Niels in het pak<br />
gehesen, en mocht hij mee naar de glaswand waar<br />
spelletjes worden gedaan met de dolfijnen. Zoals<br />
verwacht ging Niels direct Anneke uitproberen,<br />
maar ze had hem meteen door. Daarna naar de<br />
vlonder, waar het eerste echte contact werd<br />
gemaakt met Niels z’n eigen dolfijn. Prachtig, zijn<br />
verbaasde reactie! Door middel van beloning wordt<br />
Niels aangeleerd dat hij soms moet wachten, en<br />
netjes moet vragen of hij een visje mag geven.<br />
Doet hij dit niet, gebeurt er ook niets. De dolfijn is<br />
zijn beloning. Door gebaren te leren, laat Niels de<br />
dolfijn springen, op de rug liggen, zwaaien, zingen<br />
en toeteren. Door de koptelefoon van de camera<br />
waarmee de sessie wordt gefilmd, hoorden we<br />
Niels keurig in een hele zin zeggen: “Nathalie,<br />
mag ik de dolfijn een visje geven?” Dit zijn ongeveer<br />
twee keer zoveel woorden dan hij normaal<br />
gebruikt!<br />
Na dit onderdeel komt het leukste deel, het water<br />
in! Maar dat is gek, er komt koud water in je pak,<br />
en je mag met je schoenen het water in! De verbazing<br />
en verrukking zijn van z’n gezicht af te lezen!<br />
Er worden liedjes gezongen, en ze spelen met de<br />
dolfijnen die in grote getale rondzwemmen. De<br />
kinderen staan tot hun middel in het water, hoewel<br />
Niels al snel kopje onder gaat van de pret! Na de<br />
sessie helpt één van ons met douchen en volgt een<br />
gesprekje met de therapeute terwijl Niels in een<br />
andere ruimte is (met begeleiding).<br />
De dagen erna is Niels heel ontspannen en maakt<br />
een gelukkige indruk. We zien geen boze buien en<br />
hij slaapt beter! We kunnen haast niet geloven dat<br />
dit nu al het resultaat zou zijn. In de weken die<br />
volgen laat Niels zich van al zijn kanten zien tijdens<br />
de sessies. Anneke verzekert ons dat ook een<br />
dwarse dag erbij hoort. Gelukkig, we hebben een<br />
‘normaal’ speciaal kind! Ze weet ons te vertellen<br />
dat Niels naast TSC en autisme, ook dyspractisch<br />
is, dat wil zeggen dat hij een opdracht niet kan<br />
omzetten in actie, tenzij je de opdracht in hele<br />
kleine stukjes hakt. Bijvoorbeeld de vraag ”Niels<br />
trek je jas aan” ga je opsplitsen in “ga maar naar<br />
de gang, en dan pak je jas van de kapstok, en dan<br />
doe je arm in de mouw”, enz.<br />
Na alle sessies is Niels nog steeds blij, ontspannen<br />
en slaapt hij nog steeds goed. Hij praat beter en is<br />
bijna nooit meer gefrustreerd. Hij lijkt in enkele<br />
weken een jaar te zijn gegroeid in zijn ontwikkeling.<br />
Natuurlijk denk je na over deze verandering<br />
en waar dat nu door komt. We zijn tot de conclusie<br />
gekomen dat het een wisselwerking is van<br />
beter begrepen worden, door een andere benadering,<br />
en daardoor minder boos zijn. Als je minder<br />
boos bent, slaap je ook rustiger. Niels heeft meer<br />
zelfvertrouwen gekregen en is dus zekerder van<br />
zichzelf. Ook realiseren we ons dat we hem soms<br />
te klein benaderen, maar de grilligheid van TSC<br />
vraagt daar soms ook om.<br />
We hebben nog veel meer handvatten gekregen<br />
om het contact en de omgang met Niels beter te<br />
maken en allemaal met goed resultaat. Het is lekker<br />
om alles weer eens door andere ogen en vanuit<br />
een andere invalshoek te zien. Dolfijntherapie<br />
neemt de handicap van je kind niet weg, maar je<br />
leert er wel op een andere manier mee om te<br />
gaan. Voor ons is het een zeer waardevolle reis<br />
geweest die de investering dubbel en dwars waard<br />
is geweest! ■<br />
TSC Contact | zomer <strong>2011</strong> 29