Untitled

lang. En zo maakte ik het volgende ontaarde staaltje mee
van twee rasechte Mokummers.
„Sèg, heb jij Iuize? „Ja, wat sou det?" „Wel, dan heb
jij een fane vrije dag, is det effe wat? Je kunt er een paor
aan me verkoupe, dan heb ik se volgende week!"
Zo gezegd, zo gedaan! Ik zag A. twee diertjes op B.
planten; hij kleedde zich rustig aan en gaf A. enige
rookertjes. Dat was ook een vorm van ruilhandel! De
demoralisatie van den mens achter het prikkeldraad. De
volgende week kreeg hij ook twee vrije dagen; B. moest
ontluisd worden . . .
Iedere dag biedt wat in het kamp. Dan wordt er weer
eens gelachen óm de ruwe, wrange kamphumor; dan heb
^ je weer eens een kwade dag door diverse ranselpartijen.
~Een paar weken hadden we het vrij rustig. Op een avond
moesten plotseling alle Capo's en Blokoudsten naar voren
treden, uitsluitend de Duitsers; de volgende dag zagen we
ze vertrekken en vervangen door meestal Hollands toezicht.
Enkele gevangenen waren tot Capo en Blokoudste
gebombardeerd en het zaakje liep weer. Wat een weelde,
wat een genot. Er werd tenminste niet geranseld en
geslagen.
Wat wilde het geval? AI die kerels waren naar de verschillende
vliegvelden gezonden om „blindgangers" uit te
graven en te demonteren. Ze zouden dan vermindering
van straf krijgen. Een soort premie dus op dat gevaarlijk
karweitje. Men noemde dat spottend het „Hemelvaartcommando
. De naam zegt genoeg. Later keerden ze
echter allen weer terug en werden op een enkele uitzondering
na in hun oude „ambten" hersteld. Ze vonden het
nodig, de boel eens recht te zetten. Het hek was van de-
50