Untitled

Februari 1944. De nacht hangt nog over de Maas. Eerst
voorarrest in de kelders van het Haagse Veer en daarna
overgebracht naar de Rivierpolitie. Wat een verschil, die
twee gelegenheden. In het Haagse Veer donkere kelderruimten,
geen daglicht. Een Iawaai-makende luchtververser
dag en nacht en voor het merendeel — misschien
toevallig i— een liederlijk stelletje arrestanten, 's Avonds
zelf je stroozak aanslepen en vlug een beetje, of. . . en
dan trachten te maffen langs een tochtige vloer en onder
een loeiende Föhn.
En de Rivierpolitie! Een en al licht en lucht. Je zou er
haast blijgemoed onder raken, als je niet zoveel sombere
gezichten om je heen zag of je eigen „zaak niet zo
„zwaar was. Daar werd veel over gepraat en dat maakte
nerveus.
Nu dan, ik voelde voor de „rivierpolitie . Beste mensen;
hoopte er ingeburgerd te raken, als het dan toch lang
moest duren. Vv'ant de een sprak van enige weken, een
ander van enige maanden voorarrest. Dat wist je nooit
en had je maar af te wachten van die Sicherheitsdienst.
Als je maar niet te veel in verhoor moest, zie je, op de
Heemraadsingel. Daar werd gemept en nog meer . . .
Maar goed, het mocht niet zo zijn. Een tweede „zwaar '
verhoor werd me bespaard, doch na 1 dag Rivier-
,.paradijs werd ik op transport gesteld naar Vught,
„het" concentratiekamp. Het werd te vol; er moesten
er zo n honderd geloosd worden van dat misdadigersslag
en Vught had nog ruimte genoeg.
Jammer; niet lang heb ik in Rotterdam „gezeten", beste
politiemensen, maar ik en honderden anderen hebben
jullie Ieren waarderen als prima vaderlanders, die onder
5