aan gene zijde van de mensenrechten - Les Amis d'Alain de Benoist

More documents

Recommendations

Info

AAN GENE ZIJDE VAN DE MENSENRECHTEN gehaald. Het is wel geen toeval dat de mensenrechten met zoveel overtuiging geproclameerd worden in een samenleving die steeds minder menselijk wordt, waarin de mensen zelf altijd meer voorwerpen worden, waarin de tot handelswaar verworden sociale betrekkingen overal nieuwe fenomenen van vervreemding creëren. Er zijn diverse mogelijkheden om de mensen respect en solidariteit te betonen. De kwestie van de vrijheden zal niet worden opgelost in termen van recht of moraal. Dat is in de eerste plaats een politieke kwestie. En die moet politiek worden opgelost. 4
AAN GENE ZIJDE VAN DE MENSENRECHTEN 1 Behoren de mensenrechten tot het recht? De ideologie van de mensenrechten definieert gewoonlijk deze ‘rechten’ als ingeboren, als inherent aan de menselijke natuur, als rechten die ieder individu heeft sedert de ‘natuurtoestand’, dit wil zeggen voorafgaand aan elk sociaal verband. Het zijn subjectieve attributen van elk mens als mens die gelden voor een geïsoleerd, presociaal en prepolitiek wezen, en dus zijn die rechten noodzakelijkerwijs individueel; want het zijn die rechten die het individu kan inroepen als hij het wil; ze vormen de voorrechten die de houder ervan geniet. Ze zijn het erfdeel van alle menselijke wezens, ongeacht tijd en ruimte, geldig in alle tijden en op alle plaatsen, onafhankelijk van persoonlijke omstandigheden, van politieke situaties, van sociaalhistorische bindingen; ze zijn bovendien per definitie universeel en onvervreemdbaar. Geen enkele staat zou ze kunnen creëren, ze toekennen of afschaffen, vermits ze bestaan voor en verheven zijn boven elke sociale en politiek vorm. De openbare machten kunnen ze slechts erkennen door zichzelf op te leggen ze te garanderen en te respecteren. De algemene idee die uit deze definitie volgt is dat de mens niet herleidbaar is tot zijn sociaal wezen, dat zijn wezenskern elders ligt. De mensenrechten zijn ahistorisch, maar ze hebben niettemin een geschiedenis. De uitdrukking jura hominum komt pas in 1537 voor het eerst voor. De eerste vraag die men moet stellen, bestaat er in te weten te komen als resultaat waarvan de mensenrechten erkend konden worden, daarna “verklaard”, en in welke mate hun juridische formulering al dan niet een continuïteitsoplossing biedt vergeleken bij de traditionele vormen van het recht. Oorspronkelijk wordt het recht niet bepaald als een geheel van regels en gedragsnormen (want die hangen van de moraal af), maar als een discipline die de beste middelen wil bepalen om binnen een samenleving gerechtigheid te doen heersen. Voor de Grieken betekent gerechtigheid, in de juridische betekenis van dat woord, de juiste verhouding, de billijke verhouding tussen gedeelde lusten en lasten. Het jus van het klassieke Romeinse recht streeft ook naar de bepaling van een ‘juiste verdeling’ die tussen mensen moet bestaan, zodat ieder krijgt waar hij recht op heeft: suum cuique tribuere. En als hij het heeft over het burgerlijk recht, zegt Cicero dat “het doel ervan is tussen de burgers, en in de verdeling van goederen en processen, een juiste verhouding na te streven conform de wetten en de gebruiken” 3 . De jurist is hij die een rechtvaardige verdeling vaststelt. Omdat ze steunt op billijkheid en harmonie in de betrekkingen tussen personen, bevordert de rechtvaardigheid ook de samenhorigheid van de groep. Het bevoorrechte domein van het recht is dus dat van de verdelende rechtvaardigheid, dat wil zeggen van een gerechtigheid die de verhoudingen regelt tussen de burgers, en hun verhouding tot het algemeen belang. De menselijke natuur dient als referentie, maar die wordt niet gezien als louter innerlijkheid, los van elk sociaal verband. Ze is slechts een element in een hiërarchische natuur die haar plaats en functie toewijst. In deze opvatting van het klassieke natuurrecht is er geen plaats voor universalisme, noch voor subjectivisme of enige contracttheorie. Een subjectief recht, een recht dat 3 De oratore, I, 42,188. 5
Page 1 and 2: AAN GENE ZIJDE VAN DE MENSENRECHTEN
Page 3: AAN GENE ZIJDE VAN DE MENSENRECHTEN
Page 55 and 56:
AAN GENE ZIJDE VAN DE MENSENRECHTEN
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63:
show all

aan gene zijde van de mensenrechten - Les Amis d'Alain de Benoist

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?