Zusters, dochters: Afrikaanse verhalen - Shikanda.net

nog in het seksuele verkeer met zijn vrouwen te onderhouden.
Door angst en overvloedig drankgebruik was hij
immers aan algehele uitputting ten prooi. De wet schreef
voor dat een impotente koning gedood moest worden, en
Shikanda vreesde dan ook voor het leven van haar vader.
Slechts de Lamba vrouw hield bij hoog en bij laag vol dat
zij met de koning nog een normaal geslachtsleven had, en
misschien zorgden haar uitheemse toverkrachten er wel voor
dat dit inderdaad zo was.
De bouw van de toren vorderde steeds langzamer. Prins
Shiyowe had een verbond gesloten met drie andere hoofdlieden
in de buitengewesten, en gezamenlijk hadden zij
alle verdere medewerking aan de bouw opgezegd. Shiyowe's
zusterszoon werd nu binnen de koninklijke omheining vastgehouden
als gijzelaar; maar het was bekend hoe hoofdlieden
omsprongen met hun zusterszonen (velen hadden de
hunne als slaaf verkocht om door doodslag of handel opgelopen
schulden te delgen), en als dwangmiddel jegens
Shiyowe verwachtte niemand dan ook veel van deze gijzeling.
De andere hoofdlieden en hun dorpen bleven in naam
hun steun aan de bouw geven. Zij waren echter voortdurend
in pijnlijke onderhandelingen gewikkeld met Mwanashihemi
over de omvang van de arbeidskracht die aan de bouw van
de toren onttrokken mocht worden ten behoeve van de landbouw
en de jacht. Beschikkend over grote macht, nu de koning
steeds verder aftakelde, en steunend op de koninklijke
garde, dwong Mwanashihemi de onderdanen om een
onevenredig deel van hun arbeidskracht voor de bouw te
blijven inzetten. Het gevolg was dat in de komende droge
tijd de hongersnood veel groter dreigde te worden dan in anderejaren.
Nog waren de koninklijke krijgers goed gevoed en
ogenschijnlijk loyaal aan de koning en zijn eerste minister.
Een deel behoorde echter tot de clan van Shiyowe en stond,
naar mocht worden aangenomen, in geheime verbinding
met hem. Als de toren niet spoedig voltooid zou worden
vreesde Mwanashihemi voor burgeroorlog, of zelfs het einde
van de dynastie.
Met meer dan twintig verdiepingen stak de toren tegen
het eind van de regentijd tientallen meters boven het omringende
bos uit. Op een ochtend bracht Mwanashihemi,
na door de plassen binnen en rondom de koninklijke omheining
gewaad te zijn, een inspectiebezoek aan de hoogste
verdiepingen van de toren. Het kostte hem ondanks de hulp
van jonge werkers uren om de top te bereiken. Daar had hij
een uitzicht over de boomtoppen, de vallei, de aangrenzende
valleien, en hij meende in de verte, in het westen, zelfs de
damp boven de grote Zambezi-rivier te zien, op een afstand
van vijf dagreizen. Veel dichterbij bespeurde hij een kudde
olifanten, en zijn hart begon sneller te slaan bij dit gunstige
teken. De toren voelde stevig en doorwrocht, hoewel hij in
de wind wel wat heen en weer zwaaide. Mwanashihemi
besloot dat nog slechts vijf verdiepingen aan het bouwsel
moesten worden toegevoegd alvorens een poging kon worden
gewaagd de maan door middel van vangnetten te bemachtigen.
Omdat zelfs ervaren klimmers zoveel tijd nodig hadden
om de top van de toren te bereiken of weer terug te keren,
brachten vele werkers de nacht op de toren door. Op voor
dit doel omhoog gehesen stenen stookten zij vuren tegen de
koude, en terwijl enkelen erover waakten dat het vuur de
houtconstructie niet zou aansteken en vernietigen, trachtten
de anderen te slapen onder hun dunne bastdekens. Het
66 67