Zusters, dochters: Afrikaanse verhalen - Shikanda.net

Hij reikte in het dash-boardkastje naar de zaklamp en liet
tegelijk de claxon loeien, stellig om Luiz op te roepen.
Racubal bracht de lamp aan Arghetta en ging weer in de auto
zitten. Hier voegde Luiz zich na enkele minuten bij hem,
slaapdronken nog en slordig aangekleed.
'Ik kan jullie straks bij de kade afzetten, maar kan niet
blijven tot de boot vertrekt. Ik moet naar een regionale vergadering
in Canchungo. Heeft ze nog wat gezegd?'
'Wie? Mijn buurvrouw?'
'Nee, Arghetta. Ik had de indruk dat de plechtigheid bij
Diatta gisteravond haar erg heeft aangegrepen. Maar wat
die zei, over haar vader, dat ontging mij. Haar vader was
toch dood? Hoe kon de Geest dan zeggen dat zij ten onrechte
een voorouderbeeld had geplant en voor de verkeerde had
geofferd? De Floep Geesten willen zeker dat alle offers
alleen maar naar hen zelf gaan.'
'Ja, zo iets zal het wezen.' Luiz geeuwde en rekte zich uit,
voor zover de ruimte in de auto dat toeliet.
'Wat mij tegenvalt is dat Diatta deze keer helemaal geen
duidelijke offeropdracht heeft gegeven. Hij heeft haar toch
eigenlijk met een kluitje in het riet gestuurd. "De weg is vrij,
je hebt genoeg geofferd, alles is wit." Dat zal een hele troost
voor haar zijn, vooral nu zij toch nog altijd zo'n pijn in
haar buik heeft. Of geloof jij soms dat al die viezigheid die
Diatta uitspuugde, zogenaamd uit haar buik en borst gezogen,
dat die echt uit haar kwam? Volgens mij waren het
dingen die hij eerst achter het gordijn in zijn mond gestopt
had. En dan die slangen die hij ophoestte, het leken eerder
elastiekjes. Hij moest ze met de hand beroeren om ze aan
het kronkelen te brengen, en toen ik er met de zaklantaarn
op scheen, bedekte hij ze snel met de hand. Nou ja, aan canna
heeft het haar tenminste niets gekost. Ik zal vanmiddag proberen
nieuwe mee te brengen uit Canchungo. Heb je verder
nog iets nodig voor het huishouden?'
'Laat eens zien. Vlees, rijst, petroleum, kaarsen, lucifers,
sardines, sigaretten, brood. . . Verder niets eigenlijk. Misschien
nog wat batterijen en solutie voor mijn fietsband, want
die is lek.'
Zij lachten beiden. Het was een bekend grapje dat zij
elke keer weer opvoerden als Racubal naar Canchungo ging;
de genoemde artikelen waren daar immers al evenmin te
krijgen als waar dan ook in het land. Luïz onthield zich ondanks
Racubals aandringen van commentaar op het gebeurde
van de vorige avond en stapte uit de auto om de
bagage over te nemen van Arghetta, die in de deuropening
van zijn huis was verschenen.
De zon kwam op boven de Cacheu-rivier toen zij de
kade bereikten. Er had zich hier al een vijftal gegadigden
voor de overtocht verzameld, onder wie Arghetta's vrouwelijke
reisgenoten van de vorige ochtend. Het motorjachtje
waarmee de brede zeearm moest worden overgestoken, lag
al gereed. De motoren draaiden en het water achter de
achtersteven was in heftige beroering; maar de stuurhut was
nog leeg. Twee mannen waren bezig het dek schoon te
spoelen met emmers water die zij aan een touw uit de rivier
putten.
Racubal stond erop een deel van Arghetta 's bagage eigenhandig
aan boord te dragen en stopte haar ten afscheid een
vrijkaartje voor de boot toe en twee lauwe broodjes, die hij
kennelijk^die ochtend had gekocht alvorens haar op te halen.
'Hier, zusje, daar heb je meer aan dan aan mij.' 'Dat weet
ik nog zo net niet. Maar dat probeer ik de vol-
152 153
- s g