Zusters, dochters: Afrikaanse verhalen - Shikanda.net

Cacheu is maar een klein stadje en ze waren inmiddels
niet ver meer van Racubals woning. Hij legde zijn rechterhand
op haar hand die naast de versnellingspook lag.
'Camarada, ik ga niet mee om je lichaam te leren kennen
of om me met jouw zaken te bemoeien. Het punt is alleen
dat het niet louter jouw zaken zijn. Lufz maakt zich zorgen
over je, en als ik zo naar je kijk geef ik hem groot gelijk.
Luister, we hebben die bevrijdingsoorlog niet voor niets gevoerd.
Jij bent Mandzjak. Jullie hadden vroeger toch ook
slaven en landlozen die zich te pletter werkten voor de koning
en zijn kliek, terwijl de Portugezen goedkeurend toekeken
en af en toe een handje hielpen door belastingwetten
te maken en een enkele opstandige in het cachot te stoppen?
Je bent lang weggeweest, maar nu kom je najaren terug naar
huis omdat je denkt dat er hier iets goeds op je ligt te
wachten - genezing, die je in Senegal niet kunt vinden. Maar
je bent hier weer terechtgekomen te midden van oude
mannen die ouderwetse hokus-pokus opvoeren in een stinkende
orakelhut. Heb ik geen gelijk? Het belangrijkste dat
je hier kunt halen - en daarom ga ik met je mee vanavond,
daarom breng ik jou en je oom in deze wagen die we ook
alleen maar aan de vrijheidsstrijd te danken hebben -' (terwijl
hij zijn adem-achterstand aanvulde had Arghetta tijd
om te glimlachen over het beeld van massale politieke bijeenkomsten
dat opeens bij haar opkwam) 'het belangrijkste is
het besef dat niemand meer een slaaf hoeft te zijn, niet van
een volgevreten collaborerende koning, niet van het Heilige
Bos, niet eens van onze partij, hoe goed die het ook bedoelt,
en zeker niet de slaaf van een al lang gestorven vader, of van
een Geest met wie vroeger ooit eens een zinloos contract is
afgesloten, of van alle angsten en ziekte en pijn die
132
daaruit voortkomen. Ik ga mee omdat ik dat mijn taak vind
als politicus, snap je dat? In Dakar heb je van de revolutie
niets kunnen merken en er geen voordeel van gehad. Hier,
dit is jouw opbrengst van de revolutie: een liter canna, een
taxirit naar de beste orakelpriester van de regio Cacheu en
de geleide van Fernando Racubal. Aangenomen?'
Terwijl hij deze woorden sprak klopte hij zachtjes op haar
hand, en hij bracht zijn hoofd en schouders even naar
voren in een ironische verwijzing naar een Europese hoofse
buiging. Ze keek opzij, zag een nog jonge man die zij niet
begreep maar wel vertrouwde. Dat hij kon spreken over bevrijding,
bevrijding naar lichaam en geest, als iets dat
binnen handbereik lag, verbijsterde haar. Inderdaad, hij
plukte de vruchten van de revolutie, de zachte autokussens
van de goed verende Niva sloten koesterend om hun billen,
maar wat betekende dat in dit land waar je zelfs met geld
niets kon kopen, nog geen plastic cawna-kruikje, nog geen
kilo rijst? En hij was toch zelf ook braaf zijn varken gaan
offeren aan de Grote Geest van Coboiana? En waarin verschilde
die Floep orakelpriester dan wel van die welke zij al
geraadpleegd had, in Dakar en Calequisse?
Hun aankomst bij het huis van Racubal belette haar echter
deze vragen uit te spreken. Racubal zette de motor af en gebaarde
haar uit te stappen. Luiz, die op de achterbank had
gezeten, had het portier al geopend.
'Het is goed,' mompelde Arghetta weer. 'Wij zullen
samen gaan, met zijn drieën, als jij dat wilt.'
Ook op dit gevorderde uur bleek Racubals huishouding
het zoHder vrouw te moeten stellen. Arghetta vond het ongepast
dat haar oom voor haar zou koken en bood aan dit
in zijn plaats te doen. Luiz wierp echter tegen dat zij het eten
133