Zusters, dochters: Afrikaanse verhalen - Shikanda.net

de, rustige Fernando voor Arghetta's ogen, terwijl zij de
man die zich haar vader noemde vluchtig schertsende
gesprekken hoorde voeren met reisgenoten in de vele taxi's
en op de pleisterplaatsen. De wisselende landschappen en
de onderling vrijwel identieke beelden van kleine stadjes
trokken onopgemerkt aan haar voorbij. Zij wist slechts dat
zij voor de tweede maal in haar leven door deze man tegen
haar wil werd binnengevoerd in een oerwoud zonder oriëntatiepunten,
waaruit zij nooit meer dacht te kunnen ontkomen.
Als ze al naar een verklaring had gezocht kon ze die
niet vinden. De Mandzjaks ontvingen geen bruidsprijs voor
hun dochters. De twee flessen canna en gesmokkelde
whisky die haar echtgenoot bij aankomst triomfantelijk aan
haar vader aangeboden had, waren al leeg voordat deze de
volgende dag de terugweg aanvaardde. Misschien diende
Arghetta's huwelijk om een oude schuld te delgen, net zoals
zij tien jaar eerder in het huishouden van de erfgenaam
werd geplaatst om goed te maken dat haar moeder niet met
hem getrouwd was. Maar zij had geen idee waarom zij zo
vér moest worden uitgehuwelijkt, aan een man die zij niet
gekozen had en die zij vanaf het eerste ogenblik verafschuwde.
Had hij soms een schandalige ziekte waarover in
zijn eigen streek voldoende bekend was om ouders ervan te
weerhouden hun dochter aan hem te gunnen? Waarom bewerkte
hij niet gewoon zijn rijstvelden in Calequisse?
De eerste nachten in het vreemde dorp had zij nog hoop
gekoesterd. Opgelucht dat haar echtgenoot weer terug was
gegaan naar zijn eigen afdeling, maar te ontredderd om van
haar nieuwe bed op te staan en in haar nog vreemde kamer
naar de waterkruik te zoeken en het natte koude zaad af te
wassen dat uit haar lekte, lag ze in het donker te fantaseren
128
, t Fernando Viaz haar zou komen redden. Bij terugkeer
jt Caió had hij zich op de hoogte gesteld van de omstandigheden
van haar vertrek, en razend om de dwang waaraan
zij was blootgesteld kwam hij haar achterna reizen, om
haar op te eisen voor een huwelijk met iemand uit hun
eieen dorp. ledere nacht, vlak voor zij in slaap viel en soms
ook tijdens haar slaap, verschoven de details van het verhaal.
In sommige versies was Fernando in een felle scheldpartij
gewikkeld met haar vader; één keer zelfs ging
Fernando hem met zijn doodgraversschop te lijf. In een
andere variant kwam haar broer thuis uit Frankrijk om de
tussenkomst van Fernando te bepleiten. Volgens Mandzjak
recht was zo'n gedwongen huwelijk immers ongeldig.
Overdag, terwijl zij moest delen in de bezigheden van de
vrouwen op het erf en haar eerste onderricht in de Naloes
taal kreeg, posteerde Arghetta zich steeds zo dat zij de toegangsweg
tot het erf geen moment uit het oog verloor. Nu
en dan meende zij de loop van Fernando te herkennen in
die van een voorbijganger, en één keer sprong zij op bij het
zien van zijn groen geblokte heupdoek, waarin hij bij voorkeur
zijn dagelijkse gang naar het Heilige Bos maakte. Maar
natuurlijk kwam hij niet.
In het harde werk overdag, de troosteloze plichten 's
nachts en de zwangerschap die daar spoedig het resultaat
van was, sleet dit alles, en als ze nog jaren bij voorkeur met
naar gezicht naar de weg zat, was dit een loze gewoonte geworden,
waarvoor zij niet langer de reden wist. Haar dochtertje
werd geboren en stierf na enige jaren. De dood van
naar man, niet lang daarna, deed een bittere vreugde oplaaien
in haar hart, hoewel zij aan hem gewend was geraakt.
Waar verwanten uit Calequisse bezochten zelfs de begra-
129