Zusters, dochters: Afrikaanse verhalen - Shikanda.net

worden bij het heiligdom voor het grote huis; als clan-oudste
moest Fernando deze plechtigheid leiden. Arghetta had de
uren voor zonsondergang besteed om haar bagage in orde
te maken en was voor die dag ontslagen van haar verplichtingen
in de keukenhut. Toen zij zich tegen zeven uur, vlak
na het vallen van de nacht, voor de deur van Fernando's afdeling
op een krukje neerzette, werd haar door Julio te verstaan
gegeven dat het nog uren kon duren voor de oude man
zou thuiskomen. Intussen kon er niet gegeten worden, en
het afscheidsritueel aan het heiligdom kon pas na het avondeten
plaatsvinden. Fernando was naar het plaatselijke Heilige
Bos gegaan met twee liter canna, op verzoek van een
dorpsgenote voor wie hij bij de Grote Geest van Calequisse
had bemiddeld ter genezing van haar onvruchtbaarheid. De
vertraging ergerde Arghetta en maakte haar verlangen de
volgende ochtend te vertrekken nog sterker. Het stoorde haar
dat Fernando op deze laatste avond van haar verblijf in het
dorp voorrang gaf aan rituele verplichtingen die een ander
dan haar zelf betroffen.
De lucht raakte vervuld van de rook vanuit de koestal.
Waar Arghetta zat, op een tiental meters van de stal, hield
de rook de kleine mugjes niet meer tegen, en af en toe voelde
zij een scherpe steek door haar heupdoek heen. Julio was
aanvankelijk bij haar komen zitten, maar Arghetta had weinig
weten te antwoorden op zijn door heimwee ingegeven
verzuchtingen over de Senegalese hoofdstad, waar de jongen
zelf enige jaren gewoond had en waarheen Arghetta de
volgende ochtend weer zou vertrekken. Na korte tijd ging
Julio het gezelschap van zijn leeftijdgenoten opzoeken, en
Arghetta bleef achter met het geluid van de onrustig schuifelende
en snuivende koeien vanuit de stal en dichterbij het
146
geknor van het varkentje dat in afwachting van zijn gang
naar het Heilige Bos was vastgebonden voor Fernando's
deur. De pijn in Arghetta's onderlijf, die zij met dit offer en
eerdere offers had gehoopt af te kopen, was heviger dan ooit.
Over het pad dat Fernando's erf scheidde van dat van
Suarez liepen af en toe mensen, die haar echter in het duister
niet opmerkten en dan ook verzuimden haar te groeten.
Arghetta onderdrukte de aanvechting ze als eerste te groeten.
Morgen zou zij vertrokken zijn.
Ze schrok op toen Fernando zijn hand op haar schouder
legde.
'Een goede nacht. Het is goed datje hier gewacht hebt,
mijn dochter. Toen ik zojuist in het Heilige Bos was heb
ik gelijk een kuikenorakel gedaan om te zien of jouw reis
morgen doorgang kan vinden. Het is goed, de weg is vrij.
Je kunt morgen gaan. Er is voor jou hier niets meer te doen.
Julio heeft al een taxi voor je geboekt, voor morgenochtend
vroeg.'
Arghetta trachtte hem aan te kijken, maar het was te
donker om zijn gelaatstrekken te onderscheiden, ook al stond
hij vlakbij en rustte zijn hand nog op haar schouder. Zij
zuchtte.
'Oompje, mijn hart is zo zwaar. Ik ben hier gekomen om
mijn verplichtingen te vervullen. Ik heb ze vervuld maar ben
er niet beter van geworden. Als ik over een paar dagen weer
in Dakar ben doet mijn lichaam weer evenveel pijn als vóór
mijn vertrek naar het dorp. Wat heb ik niet een offers voor
mijn vader gebracht: varkens, een geit, canna, taxi's naar
Canchungo en terug en dan nog de hele reis vanuit Dakar.
En ik ben er niets mee opgeschoten.'
'Mijn kind, noem mij toch geen oom. Het lijkt wel of je
147