Zusters, dochters: Afrikaanse verhalen - Shikanda.net

oude man toch niet gekrenkt? Maar zijn blik drukte intense
aandacht uit, alsof hij ergens op broedde, haar iets duidelijk
wilde maken maar nog niet wist hoe. Wat had hij in de
zin?
'Al dat geld, die hele reis, een paar keer nog op en neer
naar Canchungo om canna en geiten en varkens te kopen,
twee maanden in Calequisse gezeten, het heeft allemaal niets
opgeleverd. En nu wilt u weer dat ik naar die Floep genezer
ga, Diatta, alsof niet heel Senegal stikt van de Diatta's. En
ik heb niet eens canna voor hem.'
'Racubal heeft nog wel een voorraadje. Als ik het voor je
vraag en ik leg uit waarvoor het is, hoef je het misschien niet
eens te betalen. Hij heeft zoveel aan Diatta te danken dat
hij diens heiligdom nog wel een keer een extra cadeautje wil
geven. Ik verwacht hem terug tegen de avond. Waar is je
bagage?'
'Die staat nog op de steiger, bij twee vrouwen die ook de
veerboot hadden gemist.'
'Laten we dan je bagage gaan ophalen en naar mijn huis
gaan. Ik zal eerst nog even de auto afmaken, daar was ik toch
bijna mee klaar. Verder is er hier niets meer voor me te doen tot
Racubal terugkomt. Thuis kun je je lekker wassen en wat
slapen, want je zult wel vroeg opgestaan zijn om de taxi naar
Canchungo te halen. Ik laatje dan daar en kom hier terug. Ik
regel de canna met Racubal, en vanavond gaan we samen naar
Diatta. Ik ben er niet gerust op. Ik wil je zo niet naar Dakar
laten gaan. Zo gemakkelijk kom je van mij niet af. Kom,
trekje schoenen weer aan.'
Speels pakte hij haar blote voeten beet en duwde ze,
ieder met één hand, in de plastic schoenen. Lachend verzette
Arghetta zich tegen zijn onverwacht krachtige greep,
124
ze maakte schopbewegingen met haar benen zonder ze n
Luiz te kunnen ontworstelen. De nog vochtige voeten
leden echter de weerbarstige schoenen niet binnen, en Luiz
gaf zijn pogingen op.
'Loop dan maar zonder schoenen, je bent nu toch weer
een dorpsvrouw, dochtertje. En bij het wassen in Dakar zul
je pok wel geen hoge hakken dragen. Kom, waar zijn de
huissleutels?'
Racubal bleek deze achtergelaten te hebben in het plengbekken
van het Papél beeld, te midden van elastiekjes, een
nagelknipper en een in leer genaaid amulet. Luiz liep nog
eenmaal door het huis, stelde vast dat zijn ochtendtaak er
op zat en volgde Arghetta naar buiten. Zij had inmiddels
zelf haar schoenen aangedaan. Uit de kofferruimte van de
Russische auto haalde Luiz een vochtige doek, waarmee hij
de laatste druppels van het dak afveegde. De zon was inmiddels
zo hoog geklommen, dat de steeg niet langer in de
schaduw lag, en de meeste druppels waren al tot ontsierende
kalkkringen opgedroogd. De oude man borg de doek weer
in de auto en gooide de portieren in het slot. Hij gaf
Arghetta een teken dat hij klaar was, en samen liepen zij in
de richting van de kade.
4
Vanaf het moment dat Arghetta's vader had duidelijk gemaakt
dat op zijn beslissing niet zou worden teruggekomen,
n ad haar moeder geweigerd te koken. De laatste dagen voor
Ar ghetta's vertrek uit het dorp liep de oudere vrouw moeiy*
en was haar gezicht vreemd gezwollen - kennelijk liet
125