Nummer 180 - juni 2002 - Nederlandse Vereniging van Toerzeilers

en een drama voor het ankeren, vooral tijdens
het hoog seizoen is het in de haven,
omdat hij zo vreselijk klein is. Ankers liggen
in grote getale over- en door elkaar, zo
wordt er geschreven. Leuk om te lezen
denk ik, maar we besluiten gewoon te
gaan én één ding hebben we voor: we zijn
vroeg.
De kade ligt vol, de Noordelijke wand ook
al. Geleerd hebbend dat we aangewezen
zijn op het geven van veel ankerlijn, laat ik
het anker vroeg zakken. Een anker heeft
tijd nodig om te zakken en dat is iets wat je
meestal niet direct in de gaten hebt. We
komen ergens midscheeps van een zeiljacht
(Nederlanders) en een motorjacht uit
Londen met bedienend personeel uit. We
liggen goed.
Gebruikelijk is het om in plaatsen waar een
Port Police aanwezig is, je te melden. Dat
kost geld, héél veel geld: €1,50! Dit gebeurd
echter minder vaak vandaag de dag,
u begrijpt nu waarom! Toch wordt er nog
wel eens een rondje gelopen door de Port
Police. Word je daarbij geselecteerd voor
visitatie, ga dan ook!
We genieten van het uitzicht en de ankersessies
in de haven. Het is alsof je in een
amfitheater ligt, vreselijk mooi. Een idyllisch
plaatsje. Onze ANWB reiswijzer geeft
overigens aan dat hier een theater moet
liggen. We kunnen het echter niet vinden
en het begint al donker te worden als we
besluiten terug te gaan. Aangekomen bij
het schip gaan we met de buren van
“Berend botje”uit eten. Het is een aanrader
om met een grotere groep mensen te
gaan eten. Je hebt dan de gelegenheid om
goedkoop zeer uitgebreid de diverse
Griekse liflafjes te proberen.
De volgende dag wil onze buurman, die
uiteraard als eerste aan de kade ligt, vroeg
weg. Twee rijen ervoor moeten daarvoor
de weg ruimen. Hoe dit gaat! Een lokal, die
hier normaal rondvaart om de ankers uit
elkaar te halen, wordt ingehuurd (waarschijnlijk
voor veel geld) door de welgestelde
buurman. Er wordt even een gaatje
gemaakt! We willen zelf ook graag weg.
Tot onze verbazing zien we vervolgens de
lokal in z’n bootje óns anker boven water
halen! Het lag over de buurman! We varen
uit, grijnzen naar elkaar en groeten onze
buren. Op naar Perdika op het eiland
Aigina.
We treffen een lekker windje NE 4 en halen
op een gegeven moment op het log zelfs
7 knoop. Na 14:00 uur zakt de wind uit.
14
We moeten nog een mijl of 6 voordat we in
Perdika zijn. Dolfijnen in zicht! Het is de
hoop ze hier te zien in de Griekse wateren
en vlug pak ik de camera, ......geweldig!
Dolfijnen zijn erg nieuwsgierig. Een flottielje
leider heeft ons verteld dat je ze kunt
lokken door op het water te slaan én door
met bijvoorbeeld gele voorwerpen achter
het schip aan te laten drijven. Voor ons zijn
ze echter net iets te ver weg voor dit probeersel.
We beginnen ervaring te krijgen in het
ankeren aan de kant. Vlekkeloos verloopt
het, we liggen alleen met het roer te dicht
bij een grote steen vlak voor de kade. Na
het passeren van een veerboot en een
boodschap van de buurman dat het verderop
aan de steiger beter ligt, besluiten we
het anker weer te lichten en aan een steiger
te gaan liggen. Het is ook hier idyllisch.
De Gib’Sea 44 van Berend botje is ons voor.
We meren af aan hen en ’s avonds genieten
we weer met een hele club van een geweldige
Griekse maaltijd.
Dag 5 vertrekken we vroeg naar Glifadha
aan het vaste land. We moeten een stuk
traffic zone oversteken. Die grote jongens
gaan echt hard. Na afmeren in Glifadha en
na ons te hebben gemeld bij de Port Office
blijkt dat we in een privé haven liggen. Alle
4 Marina’s hier zijn privé havens. We
mogen blijven liggen maar we worden echter
nog eens gewaarschuwd door de locale
havenmeester dat het niet gebruikelijk is
dat er in de haven geankerd wordt en dat
we morgenochtend mogelijk niet zo leuk
gaan vertrekken. Begin je eindelijk de
smaak te pakken te krijgen met dat ankeren,
moet Jan Kaas afmeren aan moorings!
De omgeving is niet fraai hier. Het is niet
aan te bevelen deze plaats te bezoeken.
Alles is hier duur en nogal toeristisch,
alleen niet voor de watersport liefhebber.
De volgende - en laatste - dag word je
geacht rond 18:00 uur in de haven van
Kalamaki terug te zijn. We liggen echter
vlak onder deze plaats en besluiten daarom
nog een leuk ankerbaaitje op te zoeken.
We varen naar het 9 mijl verderop gelegen
Varis. Hier aangekomen waait het echter
hard. De wind in Griekenland hangt vooral
af van de omgeving in combinatie met de
windrichting. Varis zit net in een trechter
waarlangs de NE-wind op dit moment
loopt. We gaan dan maar verder. De wind
valt een mijl of 2 verder bijna geheel weg.
We besluiten de motor aan te doen, start