Nummer 180 - juni 2002 - Nederlandse Vereniging van Toerzeilers

pen en plaatsen of huurden we fietsen voor
een tocht over het mooie Goeree.
In de loop der jaren hebben we het drukker
zien worden, werden de boten groter en
witter en werd het water minder helder.
Inmiddels zijn er jachthavens bijgekomen
en bestaan er plannen voor een forse uitbreiding
van het aantal ligplaatsen. Daarnaast
wordt er gesproken van een vaarverbinding
tussen het Haringvliet en het
Grevelingen en over een mogelijk herstel
van een geringe getijbeweging. Nu ja, we
zien wel.
Vanuit onze ligplaats vormt een 1500
meter lange doorvaart de toegang tot De
Geul van Herkingen. De doorvaart moet op
diepte worden gehouden want in het
gebied rondom staat slechts zo’n halve tot
een hele meter water. Bij het uitvaren worden
we dan ook meestal begeleid door een
veelheid van Optimisten en Splashes waarin
de jeugd kennismaakt met het wedstrijdzeilen
en leert omgaan met het op de
motor varend verkeer in de doorvaart.
Aan de westzijde ligt een dam van steenstort
die de geul tegen verzanding bij westenwind
moet beschermen. Het einde van
de doorvaart wordt gemarkeerd door een
tweetal onverlichte bakens met vlak daarbij
de gerafelde vlaggen van de WSV en de
Marina.
Het water op.
Eenmaal losgelaten op het water van de
Geul van Herkingen kunnen de zeilen worden
gezet en de motor gestopt. De overgang
geeft meteen een weldadige rust als
ons schip met lichte helling naar het WZW
wordt gestuurd. Dit gedeelte van het
Grevelingenmeer is met zo’n 3 meter niet
echt diep en de snelheid komt hier dan ook
nauwelijks boven de 6 knopen, hoe hard
het ook waait. Hier kun je nauwelijks buiten
de betonning varen en buiten de paaltjes
van 1,50 meter diepte wordt je ogenblikkelijk
gestraft met een streling door het
Zeeuwse zand.
Er staat een harde zuidenwind en hoog aan
de wind varend steken we een rif. Als beloning
krijgen een prettiger sturend schip.
We moeten hoog aanhouden om niet op
de Plaat van Herkingen verzeild te raken,
maar dat is geen kunst voor een Victoire
933 met diepe kiel.
Als snel komt de betonning van de afslag
naar de Hals inzicht, waarna we wat ruimer
16
kunnen varen. De snelheid loopt op, geholpen
door de toegenomen diepte en we
spuiten letterlijk door het water. De wijzer
van het log beweegt zenuwachtig tussen
de 7 en 8 knopen en het zog gorgelt achter
het schip. Aan lij bruist het water langs het
berghout, diep in de midscheeps, weer
aansluitend bij het achterschip. Ondanks
de harde wind en de afwezigheid van een
buiskap komt er geen water over dek. En
da’s nou typisch Het Grevelingen, veel
wind, maar geen golven. Nu de wind nog
weinig hindernissen ontmoet en er van
echte vlagen nog geen sprake is, ligt de
boot als een huis in het water. Een scheef
huis wel te verstaan want met zo’n dikke 6
gaat de helling af en toe naar de 25 graden.
Een sporadische zonnestraal doet het
schuim zo nu en dan extra wit oplichten en
geeft het water een diepe, bijna zwarte
kleur. Een verdwaalde spetter helpt me
herinneren aan het zoute milieu waarin we
varen.
Windmolens.
We zetten koers naar de G17, een groene,
waar het vaarwater afbuigt naar het
noordwesten. Voordat we er zijn wordt de
bakboordoever gevormd door de aangelegde
dijk van Schouwen Duiveland. Minuscule
zwarte puntjes in het water aan de
voet van de dijk worden gevormd door vrijetijdsduikers
die gebruik maken van het op
deze plek glasheldere water, de grote diepte
en de prachtige onderwater vegetatie
(heb ik mij laten vertellen). Bovenop de dijk
zijn een viertal kolossale windmolens druk
doende met het stroom leveren aan het
Zeeuwse elektriciteitsnet.
Ze vormen voor de minder bekend zijnde
watersporter een prachtig baken, maar
eigenlijk ontsieren ze het landschap behoorlijk
met hun silhouet en herrie. We
varen inmiddels halve wind en hebben er
flink de gang in, met de overloop maximaal
aan lij, neerhouder doorgezet en het blok
op de genuarail wat naar voren gezet om
bovenin uitwaaien van het achterlijk tegen
te gaan. Sommige schippers, kennelijk
ervan uitgaande dat je op binnenwater
niet zo gauw hoeft te reven, varen nog met
vol tuig. Met dit weer zijn ze over-tuigd en
we kijken met enig leedvermaak toe hoe er
een aantal uit het roer loopt. Met ons vlak
getrimde en gereefde grootzeil hebben we
geen enkel probleem en we stuiven ze
voorbij.