Nummer 180 - juni 2002 - Nederlandse Vereniging van Toerzeilers

Het waren er 23. Het schip had voor een
meerdaagse reis een accommodatie voor
35 tot 72 passagiers. We kregen dan ook
met ons tweeën een vierpersoons hut met
langsscheepse kooien. Ondanks de vierpersoons
hut was de ruimte voor twee personen
aan de krappe kant. Wel vier kooien,
maar kleine kasten. In de overgebleven
kooien konden we onze “pooluitrusting”
kwijt en we konden de matrassen van deze
kooien gebruiken om ons “schoor” te leggen
in onze kooi als het schip zwaar slingerde.
We lagen dus beklemd tussen de
matrassen en konden niet uit onze kooi rollen.
Het geheel werd gecomplementeerd
door een kleine badcel/w.c. zonder handgreep
met een gladde tegelvloer, een aan
bakboord gelegen doucheputje en een
extreem hete douche, waar men uitsluitend
onder paste als men niet lang was. In
de koude wateren was er maar een beperkte
watervoorraad. Door de lage zeewater
temperatuur was capaciteit van de watermaker
te gering. Maar tijdens het slingeren
van het schip was het zeer moeilijk om het
water op de juiste plaats te krijgen en te
blijven staan.
We kwamen 19 februari aan boord van de
“Europa”. Voor ons schip lag het ms.
22
Voor de liefhebber de gegevens van de bark ”Europa”:
“Rijndam” van de H.A.L. Bij het horen van
deze naam ging mijn hart open maar bij
het zien van het schip werd deze opening
beslist kleiner. Het was een varend flatgebouw.
Vertrokken op 20 februari en voeren letterlijk
en figuurlijk voor het lapje het Beagle
Channel uit. In het Beagle Channel werden
de veiligheids rollen gehouden, schip verlaten,
brandrol en algemeen alarm. Het schip
was uitgerust met uitsluitend reddingsvlotten.
In het Beagle Channel stond windkracht
6 – 7. Het schip liep 9 knopen. Op 21
februari ging het harder waaien. We voeren
de grote zee op, de beruchte Drakepassage
bij kaap Hoorn. Het was een zeildag.
Wat men ook aan zeil weghaalde het
schip bleef 9 knopen lopen terwijl de wind
opliep tot 10. Aan de voormast de twee
marszeilen en de fok, aan de grote mast
alleen de ondermarszeilen en daar tussen
in nog wat kleine stagzeiltjes tegen het
slingeren. Alle waterdichte deuren werden
gesloten, de kleppen gingen voor de
ramen van het dekhuis, de ventilatie kokers
werden afgesloten en voorzien van zeildoekse
kappen om het indringen van
water te voorkomen. De stormnetten en
stormlijnen werden uitgezet om het dek
Bouwjaar 1911 te Hamburg, bestemd en gebezigd als vuurschip “Elbe III”
Restauratie/ombouw 1988 – 1994 te Amsterdam
Thuishaven Amsterdam
Lengte over alles 55,60 meter
Breedte 7,6 meter
Diepgang 3,80 meter
Hoogte 33 meter
Zeiloppervlak 1250 m2
Voortstuwing 2 x 420 pk, beide schroeven rechtsom draaiend.
Snelheid in rustig water 6 knopen
Bemanning:
Kapitein 1, opleiding Kleine Handelsvaart, diploma Grote Zeilvaart;
Stuurman 1, stuurvouw, opleiding zeevaartschool Enkhuizen,
diploma Grote Zeilvaart;
Machinist 1, kleine handelsvaart;
Excursieleidster 1, opleiding zeevaartschool Enkhuizen,
diploma Grote Zeilvaart, lerares zeevaartkunde;
Scheepsarts 1 man, specialist in Havenziekenhuis Rotterdam;
Natuuronderzoeker 1 zoöloog, V.U.;
Algemene dienst 1 vrouw, opleiding stuurman zeevaartschool Enkhuizen,
diploma Grote Zeilvaart;
Kok 1 vrouw;
Koksmaat 1 vrouw;
Dekhands 5, Nederlandse, Canadese en Franse nationaliteit.
22