Nummer 180 - juni 2002 - Nederlandse Vereniging van Toerzeilers

En daar moeten we heel zuinig op zijn,
vooral als de grote projectontwikkelaars
ons eiland ontdekken. We moeten voorkomen
dat hier gebeurt wat de Spaanse
costa’s is overkomen.’
En zo zeilen we langs honderden meters
hoge en loodrecht in zee aflopende rotsen
en alleen vanaf de zee bereikbare
strandjes met daarachter diepe grotten
met grote zalen met stalagmieten en
ondergrondse rivieren naar het zuiden.
Vanuit Arbatax maken we de oversteek
naar Sicilië (2 dagen en 2 nachten). Weer
met ons beproefde wachtensysteem. En
weer lopen we bij zonsopgang op 25
augustus San Vito la Capo op Sicilië aan.
We laten het anker vallen in een doodstil
en verlaten baaitje bij het haventje en
gaan een paar uur slapen. Tegen elven
worden we wakker van het gekwetter om
ons heen. Als we heel voorzichtig ons
hoofd naar buiten steken zijn we stomverbaasd:
we zijn omringd door waterfietsen
in alle soorten en maten, sommige
zelfs met glijbaan en hele Siciliaanse
families er op, rubberbootjes en zwemmers
en snorkelaars. En al die mensen om
ons heen leveren luidkeels commentaar
op ons in deze contreien nogal afwijkend
schip. We zien dat we inmiddels omringd
zijn door allerlei motorbootjes en -boten
die ook hun anker hebben uitgeworpen.
Wita en Wim Kroonsburg
ANTARCTICA
Een reis door een wereld van ijs met duizend
meter hoog oprijzende rotsen gekuifd
met eeuwige sneeuwmutsen (19
februari 2001 tot 12 maart 2001).
”In Search of adventures”
Het is weekend, prachtig heet zomers weer
en een ideale stranddag voor de Sicilianen!
Klooster
Sicilië is ook een prachtig eiland, weer heel
anders dan de vorige eilanden waar we
gepionierd hebben. We zeilen langs de
noordkust, bezoekenen de miljoenenstad
Palermo met zijn vele bezienswaardigheden
en oude monumenten. Veel wordt
daar op dit moment gerestaureerd. Ik ga
op stap in de oude wijken en kom terecht
in de wijken waar veel allochtonen uit
Noord-Afrika en Turkije wonen en waan
me in de smalle straatjes met de uitgestalde
tapijten en andere handelswaar weer even
in Marokko. We bezoeken onder meer na
een lange zoektocht in de middaghitte een
Cappucijner klooster waar duizenden
mummies in de keldergewelven liggen of
staan. Vaak nog helemaal intact met kleding,
haar, handen, schoeisel en al. Door
het klimaat in deze gewelven worden
lichamen hier na een behandeling gemummificeerd.
Het was in de 18e eeuw en daarna
onder de hoge geestelijken, notabelen
en rijken mode om zich hier na hun dood te
laten opbaren. Bij de ingang van de gewelven
houden 3 stokoude Cappucijner monniken
de wacht. Wanneer zullen zij hun collega’s
gezelschap gaan houden?
(wordt vervolgd)
Mijn vrouw en ik liepen op de vakantiebeurs
in januari 2001. We hadden belangstelling
voor een bijzondere reis. Gezien
ons watersport en zeevaart (H.A.L. 1954 –
1966) verleden was het niet zo verwonderlijk
dat we in de nautische hoek terechtkwamen.
Hier zagen we aanvankelijk een
mooie reis naar de Kaap Verdische eilanden.
Nadat we hiervoor geboekt hadden
viel ons oog op de laatste reis van de
Amsterdamse dwarsgetuigde driemastbark
“Europa” naar Antarctica. We maakten de
eerdere boeking ongedaan en boekten
voor dit laatste schip. Het schip zou op 19
februari 2001 uit de Argentijnse haven
Ushuaia, op Vuurland gelegen aan het
Beagle Channel, vertrekken Er moest van
uit Amsterdam via Madrid en Buenos Aires
gevlogen worden, een vliegreis van 24 uur.
In Buenos Aires maakten we kennis met de
ander opvarende passagiers.
21