Nummer 180 - juni 2002 - Nederlandse Vereniging van Toerzeilers

enige vrouwenschip te zijn en groepsleider
van één van de 3 groepen die vanuit
IJmuiden zouden vertrekken.
Op donderdag avond verzamelden wij ons
op de Double Dutch, na het avond eten
ging Bram ”de schipper” met tegenzin van
boord en gingen wij voor de laatste informatie
naar het clubhuis.
De voorspellingen voor de komende dagen
waren zeer gunstig. Vrijdag-zaterdag: zonnig,
wind NO 4-5, soms 6. Zondag-maandag:
zon, wind ZW 5, later 3-4.
Na kennismaking met de andere deelnemers
in onze groep was het vroeg naar bed.
Vrijdag morgen 8.30 utc vertrokken wij als
laatste van de groep en hadden wij de bijnaam
”het kippenhok” al te pakken, hoe
zouden ze daar toch opgekomen zijn?
Tijdens onze marifoon rondjes bleek al snel
dat iedereen met een formidabele snelheid
richting Engeland koerste en dat er op
menig schip wel één of meerdere personen
wat katterig waren, er stond dan ook een
lekker zeetje.
Het grootste deel van de tocht voeren wij
met 1, later 2 reven en de genua ? ingerold,
lekker die snelheid maar minder leuk was
dat we daardoor midden in de nacht aan
zouden komen.
Zonder probleem vonden wij de aanloopboei
”East Barnard”, de boeienlijn volgend
liepen wij om 2.30 utc Lowestoft binnen
waar een groot deel van de schepen al
gearriveerd was en Ton Verbraak ons op dit
late uur nog stond optewachten.
Een welverdiend glaasje en heerlijk slapen,
na vier uurtjes was iedereen weer uitgerust
en toe aan een “warme” douche.
Op uitnodiging van de Commodore
beklommen wij de trappen van de jachtclub
naar de ”top of the roof”. Op het dak
bevond zich een kleine kamer met één bed
en één stoel, the God’s genaamd, wie daar
woont?
Het uitzicht over de haven, de grote aantallen
toerzeilvlaggetjes, de duidelijke aanlooproute
vanuit zee, geweldig!
Even de stad in voor de broodnodige
lichaamsbeweging, waarna er her en der
nog een uiltje werd geknapt alvorens een
ieder zich in pak of avondjurk naar het
diner spoedde.
De meesten zochten voor middernacht hun
kooi weer op om de volgende dag uitgerust
weer te starten.
De weervoorspellingen waren uitgekomen,
wind ZW 4, soms 5, later 3-4 en zon.
We hadden afgesproken weer marifooncontact
te houden met de groep, alleen de
Gemini wiens grootzeil tijdens de heenreis
gescheurd was (konden niet reven omdat
de grootzeilval naast het blok was gelopen)
bleef in Engeland achter.
Geluk bij een ongeluk, zij hadden 2 weken
vakantie gepland waardoor zij nu rustig
naar Harwich konden varen, naar de
dichtstbijzijnde zeilmaker.
De terugreis: voltuig, kalme zee, weinig
scheepvaart, veel zonnebrandolie en op
weg naar een bekende haven.
Ook deze overtocht gaat erg snel en we
varen om 2.20 utc. de pieren van IJmuiden
binnen en nodigen onze groep uit voor een
oorlam aan boord van de Double Dutch
achter de sluis.
De Elger en Peter Hajo komen even langs
alvorens door te varen naar hun thuishaven
Kampen en Hoorn.
Na een paar uurtjes rust is het inpakken en
afscheid nemen van elkaar, we zijn moe,
maar reuze trots dat alles, mede door het
gunstige weer,z o goed is verlopen.
De belofte aan de Commodore het volgend
jaar, de 25ste Lowestoft rally, met tenminste
1, misschien meerdere vrouwen boten
te starten wil ik nakomen, moet dit alleen
mijn man nog vertellen.
9