Nummer 180 - juni 2002 - Nederlandse Vereniging van Toerzeilers

Stellendam, de rest naar de Roompot. Na
verkregen toestemming van Port Control
vertrekken we; terug naar Nederland.
Direct buiten de haven snijden we een stukje
af. Eenmaal voorbij de South Holm boei
wordt koers gezet naar de Rabsbankboei.
De komende 12 uur staat het kompas op
130°. De wind is ongeveer ZZW 5 Bft.
Omdat hij nu schijnbaar voorlijk inkomt is
de zee wat ‘knobbeliger’ en maakt het
enkele uren buitengaats, uit de lij van
Engeland, wat onprettiger. Zoals op de
heenreis loopt de Kajsa uit op Milja en ons.
Ze blijven wel binnen marifoonbereik (ook
op 77). Via de marifoon horen we regelmatig
oproepen van andere groepen of individuele
jachten; soms lijkt het wel een kippenhok.
Van the Wizzard horen we tijdens
deze terugtocht slechts éénmaal via kanaal
77; omdat ze 2 uur eerder vertrokken zijn,
zijn ze waarschijnlijk buiten bereik. Zonder
problemen passeren we het kruispunt van
de traffic lanes voordat het donker wordt.
Langzaam neemt de wind af.
Rond middernacht is ze nog 2/3 Bft. Het
grootzeil dat we voor de nacht al gereefd
hadden, wordt weer ontreefd. Als we erover
denken om de motor te starten, begint
het weer iets meer te waaien. Vanaf een
uur of half 2 waait het weer 3 à 4 Bft. De
zee is bijna vlak en we stuiven met dik 6
knopen door het water op de Roompot af.
Aan bakboordzijde zien we een trein van
lichtjes van Oost naar West en andersom
gaan: allemaal schepen die naar Rotterdam
gaan of er vandaan komen. Het is eigenlijk
een prachtige nacht: het zicht is nagenoeg
onbeperkt. Er zijn massa’s sterren te zien,
het zog van Etoile licht op en er zijn ‘groene
lichtjes’ te zien in onze boeggolf. Het
laatste stuk is oppassen: De Roompot heeft
geen verlichtte tonnen, De Oude Roompot
wèl. We kiezen voor de zuidelijke Roompot
Germa Dukel
TOCHT LOWESTOFT : IT’S HARD STOP-
PING A POWERFUL IDEA
Na enkele jaren ”zeemancipatie”
IJsselmeer, Zeeland en een enkel rondje
Noord-Holland ben je weer toe aan een volgende
uitdaging.
Toen Ingrid Blokzijl mij een maand of wat
8
geul; we komen er bij het aanbreken van
de dag en als we de koers op de GPS goed
in de gaten houden moet het lukken. Zo
gezegd zo gedaan. Vanaf 5 uur begint het
te schemeren en kunnen we de vage vormen
van tonnen alweer zien. Als we bij de
R10 zijn (vlakbij de Oosterscheldekering)
zien we in de Oude Roompot een jacht. Zo
vroeg al vanuit de sluis naar het Westen?
We krijgen via de marifoon een oproep van
de Milja. Ze vragen of wij dat zijn daar in de
vaargeul.
Het blijkt dat ze de nautische kaarten op
juistheid aan het controleren zijn, ze kloppen:
De Hompels liggen er nog steeds. Aan
boord van de Milja dacht men dat een rood
en groen verlichte ton van de Oude
Roompotgeul in de Roompotgeul lagen en
is vervolgens aan de grond gelopen.
Gelukkig zachtjes en er is geen schade of
gewonden. Om 6 uur roept Kasja ons op, in
de nacht hadden we geen marifoonrondjes,
ze liggen voor de sluis die pas om 6 uur
weer draait. Omdat we vlakbij zijn, wachten
ze op ons zodat we samen weer door
de sluis de Oosterschelde opgaan. Het ligt
aan beide zijden van de sluis op de wachtplaatsen
trouwens vol met jachtjes (in
diepe rust). Aan de Oosterscheldezijde
nemen we afscheid: Milja gaat naar de
marina, Kajsa en Etoile de Mer gaan op de
thuishaven aan. We kunnen de Zeelandbrug
pas om 09.00u passeren dus moeten
we daar nog even wachten.
Na de ruimte van de Noordzee lijken de
Oosterschelde, de Keeten het Zijpe en het
Volkerak (te) kleine watertjes. Als je urenlang
alleen jezelf en de zee hebt gezien is
dat gewriemel van al die jachtjes om
zenuwachtig van te worden. Om 14.00
meren we weer af in onze box. Een mooie
ervaring rijker.
geleden belde met de vraag ga je mee met
de Lowestoft tocht, hoefde ik niet lang na
te denken. Dit was immers de volgende
stap in ”zeemanciperen”.
De drie andere opstappers waren: Karin
Zwankhuizen, Babette de Bock en Ellen
Sijpesteyn.
Van de 46 te starten jachten bleken wij het