Nummer 180 - juni 2002 - Nederlandse Vereniging van Toerzeilers

is de wind nog iets toegenomen (dikke 5)
en in het logboek noteer ik: “levendige
tocht”. Gelukkig moeten we niet tegen
wind en golven in, - we liggen zowat dwars
op de golven - maar ‘glijden’ daar dan overheen.
Om een uur of 6 ’s avonds zijn we allemaal
zowat voorbij de traffic lanes, de koers
wordt een beetje naar het noorden bijgesteld
tot zo’n 320°. De wind is ondertussen
aangetrokken: er waait nu een serieuze 6
Bft uit het Noordoosten. Met een 2 x gereefd
grootzeil en 60% weggedraaide
genua halen we makkelijk 6 knopen door
het water; de snelheid over de grond is dik
6,5 knoop, soms meer dan 7 knoop. Op
Kajsa, Wizzard en Milja is het al niet anders.
Het is nu ook duidelijk dat we véél eerder
dan gepland bij Lowestoft zullen zijn: ETA
Newcome Sand 24.00u. Dat wordt kiezen:
of 6 uur voor de haven blijven kruisen, met
deze wind, tot het licht wordt (en opletten
voor ander jachten) of het risico nemen en
naar binnen gaan waarbij het enige echte
gevaarlijke moment het passeren van de
havenhoofden is. We besluiten de haven
aan te lopen.
Bij het Marifoonrondje van 22.15 uur blijkt
dat men op de Kajsa de boeien bij
Lowestoft al aan het zoeken is (over een
uur zijn ze dus binnen) en houden het dus
kort. Uit de positie van Wizzard en Milja
blijkt dat ze vlak bij ons zijn (dát zijn dus
die jachtjes voor ons langs gingen en nu
weer met ons meeliggen).
Lowestoft
De voorspelling klopt en om 24.00u zijn we
op een mijl van de Newcome Sand boei.
Het laatste stuk moeten we tussen de banken
door. Dat is best lastig. De verlichtte
tonnen zijn tegen de lichten van Lowestoft
als achtergrond niet makkelijk te zien.
Gelukkig bestaat er GPS en vinden we het
‘kanaal’ goed. Het stroomt hier wel behoorlijk
tegen (1 á 2 knopen). Gezien de
wind en de onbekendheid met de haven
worden de zeilen buitengaats weggenomen.
We roepen Port Control op 14 en krijgen
toestemming om binnen te lopen. Het
is trouwens wel een heel leuk gezicht om al
die toplichtjes vanaf een donkere zee te
zien convergeren naar de Newcome Sand
boei. Zoals verwacht is het passeren van de
havenhoofden het meest lastig; een zaak
van het roer goed vasthouden. De rust die
over Etoile de Mer komt als we ‘binnen’ zijn
is een verademing. Het aanleggen in de
marina is nog geen sinecure: het is er smal
en de wind staat in de lengterichting van
de steiger (wel weer lekker als je ligt maar
om te draaien niet zo handig). Met behulp
van de bemanning van de Kajsa (die er al 2
uur zijn) liggen we om 13.30 vast en kunnen
voet op Engelse bodem zetten. Als we
de volgende ochtend wakker worden blijkt
dat we nog lang de laatste niet waren. Wij
liggen 2e tegen de steiger en er zijn nog 4
schepen tegen ons komen liggen en zo
over de volle lengte van de steiger het is
dus echt vol. De Engelsen naast ons willen
eigenlijk vandaag weg maar blijven nog
maar een dag. Ze hebben geen zin in dat
gewurm om uit de haven te komen. We
mogen ze wel dankbaar zijn! Zoveel
geduld en dan nog zo’n horde Hollanders
over je dek; Hulde! Daar kunnen we in
Nederland nog wat van leren.
Zaterdag is een dag van bijkomen. Lowestoft
wordt bekeken en kaartjes (als bewijs
van aankomst) naar familie in Nederland
verstuurd. ’s middags is de uitreiking van
het certificaat en gedenkplaatje (onze eerste).
Er bestaat verwarring over tijden:
iedereen heeft z’n horloge op Nederlandse
tijd staan, de organisatie rekent in BST (een
uur eerder). We gaan op ontdekkingsreis
door het clubgebouw van de RNSYC en
ontdekken waar ‘the Gods’ slapen. Ook de
kamer van het clubbestuur ontsnapt niet
aan een bezoek. Met de verkiezingen in
Nederland net achter de rug wordt onze
aandacht getrokken door de stemboxen in
de bestuurskamer, heel bijzonder. Ga een
volgende keer zelf maar kijken! ’s Avonds is
er het diner. Daar hebben we niet voor
ingeschreven, we koken ons eigen potje.
Na afloop van het diner spreken we met de
schippers van Milja en Kajsa af morgen om
12 uur weg te gaan. We zijn dan rond 6 uur
maandagochtend bij de Roompot, op tijd
om de stroom weer mee naar binnen te
hebben.
En weer
Zondag staan we op het gemakje op en
bereiden ons voor. De wind is ZZW 4 – 5 Bft,
da’s mooi: de Roompot is bezeild. Met de
andere schepen uit onze groep maken we
de plannen. We gaan nu op een rechtstreekse
koers naar de Roompot (wij nemen
de koers naar de Rabsbank boei, ongeveer
130°). Dit betekent wel dat we dwars over
het drukke kruispunt bij de Eurogeul gaan
maar gezien het zicht (meer dan 10 km) en
het feit dat we daar bij daglicht passeren,
vinden we het risico aanvaardbaar. The
Wizzard gaat al om 10.00u op weg naar
7