Nummer 180 - juni 2002 - Nederlandse Vereniging van Toerzeilers

CORRESPONDENTIE
26
Wim Piet van Erven Dorens
ANTWOORD OP DE OPEN BRIEF VAN
NORA SCHRAM IN TZ 179
Beste Nora,
Allereerst mijn compliment voor de heldere
en zeer correcte wijze waarop je tegen de
term ”natuurradicalen” bezwaar maakt. Zo
horen wij de discussie in onze vereniging te
voeren om te trachten tot een eensluidend
en genuanceerd standpunt te komen.
Na lezing van je betoog, meen ik dat onze
standpunten niet eens zo ver uiteen liggen.
Nederland is een klein land met veel mensen.
Velen zeggen: ”Nederland is vol”.
Dat hoorde ik 60 jaar geleden al, toen we
nog maar 8 miljoen inwoners hadden en
100.000 auto’s.
Maar wat zijn de feiten?
80% Van ons land heeft een agrarische of
een natuurbestemming. 20% wordt gebruikt
voor wonen, bedrijven en infrastructuur.
Maar door de toenemende bevolking
en de toenemende welvaart groeit die 20%
wel. Ook versnippert de infrastructuur die
80% agrarische en natuurgebieden. Daarom
is een goed gebruik van de ruimte
geboden.
Voor het eerst pleit de 5e Nota Ruimtelijke
Ordening voor multi-functioneel gebruik.
Men denkt dan aan ondergrondse wegen,
winkels en parkeergarages. Maar onze
woongebieden kennen allang ”natuur” als
tweede functie door parken, lanen en tuinen.
Op het water zijn nog veel meer functies in
hetzelfde gebied mogelijk: Vissen, vogels
en andere dieren leven in, op of boven het
water; hengelaars, wadlopers, watersporters,
beroepsvaart en visserij; delfstofwinning;
zoetwatervoorraad en waterhuishouding;
alles maakt van dezelfde ruimte
gebruik. Natuurlijk zijn er tal van knelpunten,
maar daarvoor zijn regels en afspraken
tussen de functies. Recreatief medegebruik
van natuurgebieden moet gezien de 5e
Nota RO echter de norm blijven.
Toervaarders genieten per definitie van
landschap en natuur. Het maakt zelfs een
onmisbaar deel van hun genoegen uit. De
meesten zullen lid zijn van een of meer van
de bestaande natuurorganisaties, die
tegenwoordig wel degelijk rekening hou-
den met recreanten en ze zoveel mogelijk
toegang geven tot door hen beheerde
gebieden. Anders zou bijvoorbeeld Natuurmonumenten
nooit zijn 1 miljoen leden
bereiken!
Sommige (kleinere) natuurgroepen zijn het
daar niet mee eens en zij huldigen veel
radicalere standpunten (sommigen willen
zelfs de wolf en de lynx terug op de
Veluwe) en zien de mens als de belangrijkste
vijand van de natuur. Aanhangers van
deze groeperingen treft men in overheidsorganisaties
en lobbygroepen aan, waar zij
wijzend op het ”voorzorgprincipe” elke
discussie afkappen. Een ongenuanceerd
standpunt verdient een ongenuanceerde
naam: vandaar ”natuurradicalen”. Dat
slaat dus duidelijk niet op de millioenen
natuurliefhebbers !
De natuur is inderdaad, zoals je stelt, een
groot evenwicht, dat voortdurend verschuift,
vaak door menselijk ingrijpen.
Soms is dat gunstig voor de variëteit, denk
maar aan het zoetwatergebied IJsselmeer
en aan het natuurreservaat Oostvaardersplassen.
Soms bedreigt dit soorten. We
moeten dus goed luisteren naar echte deskundigen
met goede argumenten en passende
maatregelen treffen, niet kritiekloos
maar in overleg met belanghebbenden.
Zo stemde de waterrecratie in met het
afsluiten van rustgebieden, toen de zeehond
dreigde uit te sterven door overigens
nog steeds onzekere oorzaken. Wanneer
dat geholpen lijkt te hebben en er weer
zoveel zeehonden zijn op de Wadden, dat
ze naar andere platen (en andere gebieden
zoals Zeeland, The Wash, en de Thamesmonding)
uitwijken, is dat toch geen reden
om die platen dan ook tot verboden gebied
te verklaren? De zeehonden kwamen er
ondanks schietoefeningen en passerende
wadvaarders. Het zou zelfs logischer zijn de
bestaande verboden, die ongeveer 10%
van het Waddengebied betreffen, op te
heffen of tenminste te verminderen. Daar
ging het om bij de discussie over de aan te
wijzen Art 17 gebieden door de beheerder
SBB (Staatsbosbeheer).
Als het nodig is, zijn waterrecreanten en
andere belanghebbenden best bereid
beperkende maatregelen te accepteren,
maar wel door overtuigende argumenten