Toetscommissie interventies jeugd - Thuis Op Straat

40
e e r s t e t i j-r a p p o r ta g e
t o e t s i n g j u n i 2012
In de handleiding en het werkboek van de JPP-methode (Van Montfoort, 2001) is de
methodiek voor de uitvoering van Pak Je Kans uitvoerig beschreven. Deze handboeken
stammen uit 2001. Medeauteur is het in 2007 opgeheven Nederlands Instituut voor Zorg
en Welzijn (NIZW). Het NIZW is deels opgegaan in het Nederlands Jeugd Instituut (NJI).
Het proefschrift van Domburgh (2009) beschrijft Pak je kans als veelbelovend.
2. Degelijkheid van de methodiek
Jongeren die een eerste (licht) strafbaar feit hebben begaan, komen onder invloed
van Pak Je Kans vroegtijdig in beeld en in aanmerking voor hulpverlening. Dit
geldt ook specifiek voor de groep van twaalfminners. Pak Je Kans is een vorm van
vroegsignalering van signaal/probleemgedrag. Doordat politie met ouder(s)/verzorgers in
gesprek gaat en op korte termijn hulp wordt geboden, is het aannemelijk dat ernstigere
vormen van mogelijk crimineel gedrag worden voorkomen. Deze lik op stuk-aanpak is
een belangrijk effectief element in de benadering.
Bij het kind en/of ouders wordt er op gewezen dat bepaald gedrag niet zonder
consequenties blijft. Dat is duidelijk in lijn met het onderdeel van het kennsifundament
met betrekking tot grenzen stellen. Daarnaast kan door de aangeboden hulp
aandacht komen voor beschermende factoren of voor gewetensvorming (bijv. via
opvoedingsonder steuning of agressietraining). Het is echter onvoldoende duidelijk wat er
precies gebeurt in de fase van deze hulpverlening. Het is niet duidelijk welke modellen
worden gebruikt (bijvoorbeeld systeem-benadering) al is er wel .
3. Uitvoeringsintegriteit
De hulpverlening wordt door de professionals uitgevoerd volgens een vaste methodiek.
Er vindt doorverwijzing plaats naar hulp- en/of zorginstellingen wanneer sprake is van
zwaardere problematiek.
4. Resultaten
Op basis van een vergelijking van de kwantitatieve resultaten en doelen van 2010 blijkt
dat aan de gestelde subsidiedoelstellingen – hetzij in mindere mate door FlexusJeugdplein
– wordt voldaan. Aangezien na beëindiging van de hulptrajecten geen vervolgonderzoek
wordt gedaan, is niet aan te tonen of de doelstelling (voorkomen van afglijden
naar crimineel gedrag) behaald wordt. Domburgh (2009) waarschuwt er wel voor dat de
voorspelling van toekomstig delictgedrag moeilijk is bij kinderen die al een delict hebben
begaan.
5. Oordeel: Kansarm, kansrijk, project ter verbetering
Pak Je Kans is een project ter verbetering.
TIJ komt tot haar oordeel, omdat niet kan worden aangetoond dat met deze interventie
afglijden naar crimineel gedrag wordt voorkomen, of dat een determinant van crimineel
gedrag wordt veranderd. Wel is aannemelijk gemaakt dat deze interventie op een
professionele wijze wordt uitgevoerd en een positieve bijdrage aan de gestelde doelen
kan leveren.
6. Aanbevelingen
Uit het onderzoek van TIJ blijkt dat er – met name bij de politie – onvoldoende gegevens
voor handen zijn ten behoeve van de monitoring van de uiteindelijke effecten. De GGD
wordt aanbevolen om onderzoek naar de effecten van Pak Je Kans op te starten c.q.
monitoring na afloop van de interventie op te starten.
Daarnaast wijzen we op een van de punten die van Domburg aanroert: “Echter, de aanwezigheid
van een gedragsstoornis (OD en/of CD) bleek voorspellend voor persistentie van
delictgedrag. Aangezien er over 12-minners die voor het eerst met de politie in aanraking komen
geen delictgeschiedenis en dus geen frequentie of diversiteit van delictgedrag bekend
is, lijkt het van belang dergelijke informatie van kinderen en ouders zelf te verzamelen wil
men, na verloop van tijd, hoog risico- van laag risicokinderen kunnen onderscheiden.”