Cursus Genitale Chirurgie

1.1.1. Ovariëctomie
Weke Delen: Urogenitale chirurgie
Operatietechniek
Zowel bij hond als kat is ovariëctomie via flankincisie(s) mogelijk. Meestal echter worden de
patiënten via de ventrale middellijn geöpereerd. De positie van de huidincisie ten opzichte
van de navel verschilt bij kat en hond. Bij de kat wordt de incisie gestart 1 cm achter de
umbilicus en van daaruit een 5 tot 8tal cm naar caudaal verlengd. Het mesovarium is immers
vrij soepel terwijl de cervix eerder gefixeerd is. Bij de hond wordt de incisie gemaakt van 3
tot 5 cm voor de umbilicus tot 10 tot 15 cm er achter. Dit heeft als voordeel dat het
mesovarium vlot kan worden gelokaliseerd en geligeerd.
De buikwand wordt routinematig geöpend ter hoogte van de linea alba. Om het rechter
ovarium te lokaliseren trekt men het duodenum naar links zodat het mesenterium de
darmlussen van het ovarium afschermt. Het linker ovarium vindt men door het colon
descendens naar rechts te brengen. Bij de kat kan men met de wijsvinger langs de buikwand
glijden tot tegen de ruggenwervels. Bij het langzaam terugtrekken van de vinger glipt de
uterushoorn onder de vinger door. Het ovarium kan dan met de vinger worden bovengehaald
of met behulp van een speciaal daartoe bestemd haakje (Fig. 1.1.2.).
Fig. 1.1.2. Een ovariëctomie haakje kan gebruikt worden om het ovarium op te zoeken en uit de buik te lichten.
(FW Fossum, Small Animal Surgery, 2002)
Wanneer men de ovaria op deze manier toch niet kan lokaliseren, kan de blaas omgeklapt
worden om het corpus uteri op te zoeken. Van hieruit kunnen de uterushoornen naar craniaal
toe worden gevolgd, om zo de ovaria terug te vinden. Bij de kat zijn de ovaria zonder
problemen extra-abdominaal te brengen. Bij de hond wordt het ovarium nu in caudomediale
richting getrokken.
4