Adams jas: - Ziekte van Lyme

22
De Amerikaan Samuel O'Reilly, die vanaf 1875 een
tatoeëerzaak in de rosse buurt van New York had, ontwikkelde
op basis van een eerdere uitvinding van
Thomas Edison de elektrische tatoeëermachine.
Daarmee kon een groot aantal steken per minuut kon
worden gemaakt, en de techniek snel en met betrekkelijk
weinig pijn kon worden uitgevoerd. Samuels neef
Tom Riley patenteerde de machine in 1891, en in 1910
werd de methode verder verbeterd dankzij de inzichten
van de beroemde negentiende-eeuwse natuurkundige
George Simon Ohm. Een tijdlang bestonden er twee
typen naast elkaar. Bij het ene werden de naalden aangedreven
door een elektromotortje, terwijl het andere
type werkt met een elektromagnetische spoel en een
veer. De moderne apparatuur is gebaseerd op dat laatste
principe.
De professionele tatoeëerder gebruikt een elektrisch
aangedreven naald en werkt met een standaard
elektromagnetische uitrusting om het pigment in de
huid te brengen. Bij hem ligt al het pigment min of meer
op dezelfde hoogte: hoog in de lederhuid, vlak onder
de opperhuid, waardoor er zo min mogelijk bloedingen
ontstaan en de uiteindelijke kleur van de tatoeage goed
tot zijn recht komt na een genezing van ongeveer vier
tot zeven dagen.
De meest gebruikte pigmenten zijn de volgende. Voor
zwart: koolstof en Oost-Indische inkt; rood: cinnaber
(kwiksulfaat); lichtblauw: cobaltaluminaat; groen:
chroomoxide of chroomsesquioxide; geel: cadmium-
bewonderend uiten of het opwindend vinden. Niet de
techniek of het resultaat daarvan roept dergelijke reacties
op, maar vooral de ingreep zelf (door velen immers als
verminking beschouwd) en de betekenis die mensen aan
tatoeages geven.
Je kunt er in elk geval je onafhankelijkheid mee benadrukken
– zoals de Amerikaanse militair die ‘fuck the
army’ op zijn onderarm liet tatoeëren, waardoor respectvol
salueren niet meer ging. Velen ervaren bij het aan-
Tatoeages aanbrengen
sulfide, tatrazine; bruin: oker, ijzeroxides, en voor
paars mangaanzouten. Na het inbrengen van de pigmenten,
die als het goed is zijn gemengd in een suspensie
van tachtig procent alcohol, kan een acute
ontstekingsreactie (lichte roodheid en zwelling) optreden.
Er moet dus steriel gewerkt worden, en met stoffen die
niet kankerverwekkend of anderszins gevaarlijk zijn.
Voor potentiële klanten: neem de tijd om je te oriënteren
en laat een tatoeage zetten daar waar er controle
en toezicht is van de plaatselijke GGD. Door de tatoeagenaalden
van haar (inmiddels ex-)echtgenoot te
gebruiken, heeft Baywatch-actrice Pamela Anderson
hepatitis C opgelopen. Momenteel zijn er in Nederland
60.000 mensen met hepatitis C, en de overdracht van
hepatitis B en HIV zijn niet ondenkbaar (zie www.hepatitis.nl
en www.keuringsdienstvanwaren.nl).
Onder donker gepigmenteerde etnische groepen, bij
wie het inbrengen van pigment weinig spectaculaire
contrasten geeft, worden ook wel tatoeages aangebracht
in de vorm van littekens (scarification). In een
aantal gevallen gaat het om verzonken littekens, in
andere gevallen om verheven littekens Je ziet ze vaak
bij Afrikaanse volkstammen, en ze komen het mooist
tot hun recht op de plekken waar de mens een aanleg
vertoont voor het maken van keloïden (wildvleesvorming).
Bij blanken zijn dat vooral de borst, de nek en
de oren, bij donker gepigmenteerden zijn er nauwelijks
beperkingen.
brengen van een tatoeage een gevoel van bevrijding,
alsof ze ermee zeggen: ‘dit is mijn lichaam en ik doe
ermee wat ik wil.’ Daarom zijn tatoeages ook zo'n must in
gevangenissen: ben je de beschikking over je vrijheid
kwijt, dan heb je in elk geval nog de zeggenschap over je
eigen lijf. Dit ondanks dat de buitenwereld een tatoeage
juist vaak vooral ziet als iets waar je nooit meer van
afkomt.
Worden ze gebruikt om te brandmerken, dan is dat ook