Adams jas: - Ziekte van Lyme

Het gevolg is dan een bacterie die voortaan ongevoelig is
voor antibiotica. Veelvuldig gebruik van antibiotica leidt
hierdoor tot meer resistentie, en tegenwoordig ook tot
bacteriën die tegen alles bestand lijken. De zogeheten
meticilline-resistente Staphylococcus aureus (MRSA) stafylokok,
die met enige regelmaat hele ziekenhuisafdelingen
platlegt, is de bekendste. Vooral in landen waar altijd
al heel ruimhartig antibiotica werd voorgeschreven, zoals
België, stelt dat de medische professie steeds vaker voor
problemen. In Nederland, en ook in de Scandinavische
landen, waar juist een heel restrictief beleid rond antibiotica
wordt gevoerd, speelt dit probleem veel minder. Dat
neemt niet weg dat we ons er aan het begin van de 21ste
eeuw van bewust zijn dat infectieziekten nog steeds een
groot probleem vormen en dat waakzaamheid op zijn
plaats blijft. Wereldwijd gezien worden nog steeds heel
veel mensen ziek van of sterven aan bijvoorbeeld bacteriële
infecties met staphylococcus en streptococcus, of
tuberculose en lepra.
Wonden van binnenuit
Een wond is niet altijd het gevolg van een verwonding van
buitenaf. Het kan ook zijn dat er iets misgaat met de
doorbloeding van de huid. De opperhuid bevat geen
bloedvaten, de daaronder liggende lederhuid wel, en die
voorzien, door middel van diffusie, ook de buitenste huidlaag
van de noodzakelijke voedingsstoffen en zuurstof.
Maar ontstaat om de één of andere reden een tekort aan
zuurstof daar dan zal een huiddefect ontstaan, dat een
ulcus (zweer) genoemd wordt. Vaatziekten vormen de
belangrijkste oorzaken voor dergelijke wonden. Het kan
gaan om arteriële ziekten (de arteriën pompen het bloed
van het hart af) als om veneuze (in de venen stroomt het
bloed naar het hart toe), of om ontstekingen bij de bloedvaatjes.
Een dergelijke vasculitis kan allerlei oorzaken
hebben, waaronder bacteriële, maar ook medicamenten
kunnen ertoe leiden. Goede wondbehandeling begint dan
ook altijd met het stellen van een goede diagnose.
Neem bijvoorbeeld de ulcus cruris, ofwel het ‘open been’,
dat maar liefst een op de honderd Nederlanders op enige
tijd in zijn leven heeft. De kosten van de behandeling van
het open been bedragen ook één procent van het nationale
gezondheidsbudget. Wij kunnen dus met recht spreken
van een groot sociaal-economisch probleem. Open
benen zijn in zestig tot zeventig procent van de gevallen
het gevolg van slecht functionerende aderen: chronische
veneuze insufficiëntie.
38
Ulcus cruris, ofwel een ‘open been’, iets waar een op de honderd
Nederlanders ooit in zijn leven last van krijgt.
Wanneer de terugstroom van het bloed van de benen verstoord
raakt, (bijvoorbeeld door de ontwikkeling van
spataderen of als gevolg van een doorgemaakt trombosebeen)
dan wordt de microcirculatie van de huid vooral in
het enkelgebied ernstig overbelast. Die overbelasting kan
een hele reeks gevolgen hebben. De capillairen (haarvaatjes)
verwijden zich, de doorstroming van het bloed in
de haarvaatjes vertraagt, er treedt lekkage op van water
en plasma-eiwitten, die op hun beurt weer aanleiding
geven tot het ontstaan van een chronisch ontstekingsproces.
Er ontwikkelen zich microtromboses (kleine
stolsetjes) in de haarvaatjes, en uiteindelijk zal de zuurstofspanning
dermate laag zijn, dat de opperhuid niet
meer gevoed kan worden en er zich een ulcus ontwikkelt.
Voor een precieze diagnose moet ook rekening gehouden
worden met andere afwijkingen, zoals arteriële insufficiëntie
en diabetes mellitus (suikerziekte).
Wondbehandeling bestaat uit zowel een optimaal wondverzorgingsbeleid,
als de behandeling van het onderliggend
probleem.