Adams jas: - Ziekte van Lyme

De spelers van het huidimmuunsysteem.
Bron: Biogen International BV.
Ze worden vrijgemaakt door verschillende celtypen die
onze huid bevat. Bijvoorbeeld door de opperhuidcellen (of
keratinocyten), die helemaal zelf in staat zijn een ontstekingsreactie
(rood worden, zwellen, jeuk, soms blaarvorming
en koorts) in gang te zetten, maar ook door puur op
afweer gerichte witte bloedcellen, waaronder ‘eet-cellen’
(macrofagen). Die cytokinen doen dienst als boodschapper
tussen de verschillende cellen, en helpen bij het in
werking zetten van het immuunsysteem. Een breed scala
aan indringers kan met dit aangeboren, of niet-specifieke
systeem direct bevochten worden.
Maar het afweerleger kent ook andere onderdelen. Alle
‘manschappen’ vinden overigens hun oorsprong in het
beenmerg. Daar wordt de beginversie aangemaakt van de
verschillende soorten cellen die lichaamsvreemde stoffen
kunnen bestrijden, van verkenners tot generaals. Vanuit
het beenmerg worden ze via de bloedbaan en het lymfesysteem
vervoerd naar andere plaatsen in ons lichaam.
Onderweg kunnen ze van alles ‘leren’ en zich specialiseren.
De lymfocyten staan aan de top van het leger. De Tcellen,
genoemd naar de thymus of zwezerik, waar ze
geschoold worden in het herkennen van lichaamseigen
en lichaamsvreemde stoffen, zijn de generaals. De ondergeneraals
heten B-cellen. Beide typen lymfocyten zijn in
staat een ‘geheugen’ op te doen voor specifieke stoffen.
Ze maken dan ook deel uit van het specifieke immuunsysteem.
Dat heeft zich later in de evolutie ontwikkeld (bij
vissen, amfibieën, reptielen, vogels en zoogdieren) dan
het aangeboren ‘algemene’ afweersysteem, en het duurt
even voordat het tot actie in staat is. Vandaar ook dat de
eerste afweerlinie zo belangrijk is: die geeft de andere
troepen de tijd om zich te groeperen, en de juiste wapens
te maken.
29