Advies 'Armoede en sociale uitsluiting' - Demos

3.7. Samengevat
De verwezenlijking van de bovenvermelde doelstellingen voor alle rechten die relevant
zijn voor kinderarmoede moet het uiteindelijke doel zijn van de kinderrechtenaanpak
van de armoedebestrijding. Dit vereist in eerste instantie structurele
maatregelen die moeten gericht zijn op het verhogen van de levensstandaard van
gezinnen met kinderen die het financieel moeilijk hebben om menswaardig te leven.
Dit kan door bij het verhogen van minimumuitkeringen (leefloon, werkloosheid,
invaliditeit, …) meer rekening te houden met het aantal kinderen. Of door
het verhogen van de kinderbijslag door bijdrage afhankelijker te maken van leeftijd
en aantal kinderen ten laste.
Maar ook andere structurele maatregelen kunnen ervoor zorgen dat gezinnen het
financieel wat makkelijker krijgen om maandelijks rond te komen. Hierbij wordt in
eerste instantie gedacht aan de meest kwetsbare groep van éénoudergezinnen. Om
hun inkomen meer te garanderen is het noodzakelijk dat er een transparanter en
efficiënter systeem bij uitbetaling van alimentatiegeld wordt ontwikkeld. Ook een
betere toegankelijkheid van kinderopvang kan onder andere voor deze gezinnen
een verschil uitmaken om hun gezinsleven makkelijker te combineren met tewerkstelling.
Financiële ruimte bij gezinnen met kinderen kan ook bevorderd worden
door bij de procedures rond collectieve schuldregeling meer rekening te houden
met de aanwezigheid van kinderen.
Financiële ondersteuning is tevens belangrijk bij het verwerven van het recht op zo
goed mogelijke gezondheidszorg, huisvesting en onderwijs. Zo moet het recht op
een aangepaste woning vergroot worden door de Vlaamse huursubsidie uit te
breiden en op te trekken. Maar daarnaast moet het aanbod van sociale woningen
worden verhoogd met extra aandacht voor alleenstaande en grote gezinnen in armoede.
Tevens kan men meer rekening gaan houden met de gezinsgrootte voor de
bepaling van de hoeveelheid noodlevering energie en water. En kan er een effectievere
bemiddeling en begeleiding bij uithuiszetting worden voorzien voor gezinnen
met kinderen.
Om een zo goed mogelijke gezondheid te garanderen dient de toegankelijkheid
van de gezondheidszorg te worden verhoogd. Dit kan door een veralgemening
van regeling betalende derde en door een uitbreiding van het forfaitaire systeem
van wijkgezondheidscentra. Verder kunnen er hogere tussenkomsten voor gespecialiseerde
zorgen voorzien worden voor ouders met een OMNIO-statuut.
Ouders in armoede zouden ook meer bijkomende financiële ondersteuning moeten
kunnen krijgen voor schoolvervoer, voor schooluitrusting, voor handboeken, voor
computers, voor extra-curriculaire activiteiten, … Een studietoelagesysteem op
maat van elke leerling met automatische toekenning zou deze bijkomende financiële
lasten kunnen verlichten.
Al deze geïntegreerde armoedebestrijdingsmaatregelen kunnen mede ondersteund
worden door de toegankelijkheid van allerlei diensten te verhogen, gezinnen met
kinderen in armoede te ondersteunen en door vorming te voorzien over de armoedecultuur
bij allerlei professionelen. Zo kan er meer gedaan worden om de kennis
te verhogen over het bestaan van systeem van geconventioneerde tandartsen. Kan
er meer laagdrempelige opvoedingsondersteuning aangeboden worden via voorschoolse
educatieve programma’s en door extra aandacht te geven aan elke leerling
via kleinere klassen in het basisonderwijs. De kennis via vorming over de armoedeproblematiek
kan zo verhoogd worden bij OCMW-medewerkers, onderwijzend
personeel, jeugdhulpverleners en reguliere jeugdwerkers.
48