schuld en schaamte

Maar als je dat dan doet zal het nooit naar wens uitgevoerd zijn, omdat die wens per keer
varieert en niet van tevoren duidelijk omschreven is. Het is nooit goed en altijd de schuld van
iemand anders. Als de baas plotseling zwanger raakt zal ze nog beweren dat het de schuld van
de pil is omdat die toch wel kan bedenken dat ze het te druk heeft om er aan te denken dat ze
hem elke dag in moet nemen. Okay, zwanger raken lukt niet meer als je in de overgang bent en
bij de baas al helemaal niet. Maar bij wijze van spreken dan.
Vierhonderd menstruaties, waarvan de eerste keer me nog zeer levendig voor de geest staat.
Hoe anders zal de beleving voor jonge meiden van nu zijn, die gezegend worden met de
openheid van tamponreclames en het gemak van toiletemmers.
De eerste ongesteldheid in mijn tijd was met veel geheimzinnigheid omgeven. Op een speciale
toon, die ik al eerder bespeurd had bij moeder toen die iets vertelde over een vrij technische
handeling die artsen bij echtparen uitvoeren zodat ze kinderen krijgen, vertelt de
leerlingenbegeleidster dat moeder had gebeld. Ik moest naar huis, er was iets gebeurd. Ik had
mijn bed besmeurd. Moeder dacht dat mijn menstruatie begonnen was. Ik ben me van geen
kwaad bewust, kan me slechts vaag herinneren dat er tijdens dat technische verhaal ook een
keer het woord menstruatie gevallen was. Moet ik nu ook naar de dokter vraag ik me in
wanhopige stilte af. In ieder geval moet ik naar huis want kan daar zo niet mee doorlopen
hadden ze in een samenzwering tegen mij besloten. Dit verraad van moeder, waardoor de
leerlingenbegeleidster nu ook op deze toon tegen me praat, in plaats van de gebruikelijke
vriendelijke welwillendheid, kan ik haar nooit vergeven.
De grote problemen komen maandelijks terug. Ja, haha, dat had u ook al gedacht zeker. Maar
ik wist van niks. Mij overkwam het als de zondeval. Dit is de zondeval, verklaart u vervolgens. U
heeft gelijk natuurlijk.
Ik mag aan niemand laten merken dat ik ongesteld ben, is mij door moeder opgedragen. Maar
gezien de grote vloed zal toch met enige regelmaat het verband verwisseld moeten worden. Bij
gebrek aan broekzak of handtas is het niet eenvoudig het omvangrijke verband mee naar de
w.c. te krijgen. Daarna komt nog het probleem het gebruikte verband ongezien de wc weer uit
te krijgen. Afvalemmers op de wc zijn er niet, dat is ook buitengewoon logisch op een
meisjesschool. Een oplossing is de schooltas meenemen en dan het hele pakket als een
cadeautje daarin doen en zien het pakketje te lozen. Het is lastig om alle bijkomende
symptomen, zoals de pijn in de benen voor me te houden of het lichte gevoel in het hoofd te
veronachtzamen. Het lukt niet niemand te laten merken wat er met me gebeurt. Ik denk al snel
dat klasgenoten me door hebben en schaam me diep. Dat is een lelijke deuk in mijn reputatie.
Achteraf verwondert het me zeer dat niemand onderling het taboe doorbroken heeft. Of deed
Schuldig Barbara van Balen Kleine Houtweg 8 2012 CH Haarlem 2